The Way I love You - COMPLETE

Chapter 25

Lawrance

Tinignan ko lang siya habang kumain. Ang cute cute niya talagang pagmasdan. Ang sweet sweet niya pagkumakain para siyang anghel na napapalibotan ng mga ulap. Pasimping kong pinalo ang sarili kong  kamay para tumigil ako sa pagi-imagine baka mabatokan niya pa ako ng wala sa oras.

Habang kumakain bigla na lang pumasok sa utak ko si Vector. Tarantado talaga ang lalaking yun. Nagawa pa talaga niya sumali sa laro ko. Akala naman niya siguro matatalo niya ako, nakailang mvp na kaya ako sa larong volleyball. Buti nga dahil na subsub siya kani na sa lupa. Bagay lang sa kanya yun, panira kasi ng araw.

Buti na lang talaga hindi siya kinausap ni Gracella. Dahil nan dito na rin siya at feeling ko sinusundan niya kami. Ipapakita ko na lang sa kanya kong gaano kami sa sweet ni Gracella. Tignan natin kong hindi ka pa magselos sa lagay na ito.

"Mahal mo ba ako?" pagtatanong nito na ikinagulat ko.

Oo naman mahal na mahal kita. Buong buhay ko ngayon lang ulit ako ng mahal na ganito. Ikaw lang ang tangin babae Gracella ang nagpatibok ng puso ko. Ang babaeng hindi ko aakalain na mahuhulog ako. Sabi ko na nga ba tadhana na ang nagdala satin dito. Akala ko noon sa barko na magtatapus ang love story natin pero hindi pala.

"Lawrance tinatanong kiya. Mahal mo ba ako?" wika niya ulit at bumalik ako sa sarili kong katinoan. Ano batong nangyayari sakin. Bigla bigla na lang akong mapatulala.

Tinignan ko mo na siya bago ako nagsalita.

"I have loved you in ways you cannot see; when your ugly side seems so pretty to."

"Para naman sumakit ang ilong ko sa sinabi mo. Paano kong bigla na lang ako nagiba mananatili ka pa ba sakin?"

"I already saw your bad side and look, I’m still staying because I love you."

Namula agad ang magkabilang pisngi nito sa sinabi ko. Totoo naman kasi kahit magbago pa siya patuloy ko parin siyang mamahalin. Na ngako ako na hindi siya iiwan at hindi ko sisirain ang pangako yon. Ayoko ng ipadama sa kanya ang sakit na naranasan niya nong iwan siya ng mga magulang niya.

"Your cheeks were turning red." pagsasalita ko.

"Paano hindi ito pupula kong bumabanat ka na naman, alam mo naman marupok akong tao."

"Bilisan mo na lang ang pagkain dyan dahil may pupuntahan pa tayo."

"Basta pagnapagod ako sa paglalakad bubuhatin mo ko."

"May magagagwa pa ba ako. Oo na bubuhatin na kita mamaya. Pero wag ka namang magpabigat masyado."

"Magaan lang kaya ako. Sinasabi mo kang yan dahil ayaw mo lang akong buhatin."

Binigyan ko na lang siya ng isang nakakalokong smile. Buti alam niya na ayoko siyang buhatin. Ang bigat bigat niya saki. Nong gabing nalasing siya nahirap talaga ako sa kanya. Buti nga na pagpigil pa ako ng oras nayon dahil ni-rerespeto ko siya. Ayoko naman kasi kunin ang pagkakataon na yun na hindi man lang niya alam.

Ayokong gumawa ng isang kasalanan na hahantong sa isang disisyon na hindi ko magugustohan. Mahal ko si Gracella at bilang lalaki may respeto ako sa kanya. Hindi ako ka tulad ng ibang lalaki na kinukuha ang oportunidad paglasing ang babae. Mas mabuti ng mag hintay kisa pangunahan ng libug sa katawan na walang namang maidudulot na tama.

Pagkatapus naming kumain lumabas na kami. Hapon naman at hindi na gaano ka katirik ang araw. Marami narin mga tao ang naliligo.

Bago ko kinuha na ang mga kamay niya nagsalita mo na ako.

"The spaces between your fingers are cute. My hands fit in there." sabay wakas sa kamay niya. Muli na naman siyang na pangiti.

Ganan niya nga Gracella papatayin kita sa kilig. Babanatan kita hanggang sa isuko mo na ang puso mo sakin. Ang cute cute niya talaga tignan habang kinikilig siya.