A Moment with You ✔️

CHAPTER 13

Brie's POV:

'It's impossible'

Pano nila nagawang gawin to samin. Lalo na sakin. They know how much I cry for the death of my grandpa.

They are so unbelievable!

Mula nang malaman namin na isa pala si lolo sa mga bigating tao na nagbebenta ng ipinagbabawal na gamot. Everything makes sense now for me.

'But how did Diego know that our family secrets?'

Nakatulugan ko nalang ang pag - iisip nang marinig ko ang tilaok nang manok sa labas ng bahay namin.

As I opened my door, my brother faced me.

"C'on sis, they wait for us to eat".

"Okay" we both walk and silence filled us as we start eating our foods. Narinig kong tumikhim si papa bago magsalita.

"Brie, this incoming school year. I enrolled you already to state. Don't worry everything is under control".  Alam ko namang sobrang seryoso niyang ama. But he's too much control me.

"You shouldn't say, 'everything is under control' cuz' it's not and never be, pa". Sinabi ko yan ng seryoso rin para tiim niya akong titigan. Naputol lang ang pagtingin ko sakaniya nang sipain ako ng kapatid ko.

"Huh, Brie. I thought you want to study in states. Bakit? Ayaw mo na ba? What's wrong?" Ayan na naman yang katagang 'what's wrong' na iyan. OA lang ni mama habang nagtatanong.

How could they ask me that even in the first, I should be one asking that thing to them.

I thought, okay na kami ng pamilya ko. Akala ko lang pala.

Pinapaikot na naman nila ang utak ko sa mga sekreto nilang pilit na tinatago.

"Sigh, I'm done" pipihit na sana nang magsalita pa ako. "Do what you want. Pero sabihin niyo ang totoo tungkol sa pamilya natin after you mamanage ang sinasabi niyong "Everything is under control".

Alam kong nagulat sila kaya hinayaan ko na sila hanggang sa makarating na ako sa sa kuwarto at naligo.

Kailangan kong makausap si Diego. Kahit pa na iwasan ko siya. Magkikita na magkikita kami. Gayung tadhana na mismo ang gumagawa nang dahilan para magkita kami.

~Tok.. Tok.. Tok.

Nakarinig ako nang katok kaya alam kong si Toni ang pumasok.

"Saan ka pupunta?" Nakakunot - noo niyang tanong.

"I need to gather answers. Bakit? Gusto mong sumama?" Tanging iling lang ang nasagot niya sakin kaya hinawakan ko ang mga kamay niya. Matangkad ako ng kaunti sa kaniya kasi bata pa siya though, matanda kung umasta.

"Sigh, pupunta lang ako sa taong alam kong makakabigay sakin nang tamang imposmasyon. Don't worry"   I smile. "Basta ingatan mo ang mga sasabihin mo habang wala pa ako dito. Alam kong naghihinala na sina mama at papa. Kaya mag - iingat ka." I kiss his head then bid our goodbyes before leaving my room.

I may not vocal of my feelings to my brother but I'm very happy that he is always there for me. I loves him and always be. Even my parents, after all they are my parents. Kaya wala akong karapataang magtanim nang galit sa kanila.

I know they have reason. So that, I'm so eager to know the truth.

Nasa bungad ako sa bahay nila Diego.  Natanaw ko namang papalapit sakin ang mama niya.

"Oh, brie. Napadalaw ka. Halika sa loob" iginiya niya ako papasok nang bahay nila.

"Nandito po ba si Diego?" Agad kong tanong sa kaniya. Tumango naman siya sakin bago ngumiti at narinig ko nalang ang papalapit na yabag. Tinawag pala nang nanay niya.

"Oh ma. Bakit?" Napapakamot niya pang tanong bago ako makita na nakaupo dahil mukhang kakagising pa lamang niya.
"Oh Brie. Nandiyan ka pala". Tinanguan ko lang siya.

"Kakausapin ka daw. Sige na alis na ko. Maglalaba pa ako. Kayo nang bahala diyan". Paalam nang nanay niya bago madako ang tingin niya sakin.

" Sandali lang. Maliligo lang ako". Tumakbo na siya sa kung saang sulok nang bahay nila. Kaya wala na akong nagawa kundi ang maghintay.

Agad rin naman siyang natapos dahil papalapit na siya sakin. Simple lang manamit ang lalaki ngunit ganun nalang ang paghuhurementado nang puso ko nang mapatitig ako sa mukha niya. May itsura ang lalaki.

Namalayan ko nalang ang sarili ko nang makarating kami sa lugar kung saan kami unang nagkita. Sa park.

Naalala ko naman ang kapatid niyang nakita ko sa lugar na ito.

"Ah, asan na pala ang kapatid mo?"

"Nasa pamilya niya". Nagkakamot naman siya nang ulo kaya kunot ang noo ko siyang tinignan.

"Huh, diba sabi mo kapatid mo siya". Kung kanina kunot ng noo ako kanina mas lalo na ngayong napapaiwas na lang ang lalaki sa kaniya. "Huh, so, you lied. You actually lied!"

"Eh kasi"

"What?" I hissed to him
"Okay, okay. Nagsinungaling ako. Ang totoo niyan, pinsan ko lang yun. Nagkataon lang na pinapabantay siya sakin ng magulang niya. Kaya yun"

"Psh, kailangan talaga magsinungaling pa" naiiling ko nalang na sabi. Anyway ano nga bang pakialam ko. 'psh, di pa kasi sabihin interesado siya'. Napaikot nalang ako ng mata bago sinalubong ang tingin niya.

"Anyway, hindi yan ang pinunta ko. I want to know, what did you know about my family? Kaya kung magsisinungaling ka ulit. Sinasabi ko sayo huwag mo nang subukan, hindi mo ako kilala".

"Hahhaha. Ano nga bang alam ko sayo Brie."

"Spill it out, man!" I burst out of frustration.

"Okay, okay. Relax. Ganito yun" nag - umpisa na siyang magkuwento at sa bawat na nalalaman ko. Hindi ko mapigilang mapakuyom nang kamay.  Na napapansin rin niya sa tuwing mapapatingin sakin. Maybe his just concerned to what I might do. Natapos niya ang kuwentong walang nagbago sa pananaw ko.

"And, the end. Ang ganda diba? Hahahaha" natatawa pa siya sa lagay niyang yan. After all, nang nalaman ko. Lolo ko pa talaga ang nagpapatay na ipapatay ang ama dahil sa punyetang rambul na yun.

"Are you really happy that your happy cuz'of what happened to your father's death?" Mula sa peripheral vision ko, nakita ko na siyang nagseryoso.

'Sa wakas'

"Kasalanan to nang Lolo mo. Nang pamilya niyo kung hindi lang sana kayo naging gahaman sa position. Buhay pa sana ang ama ko". Ramdam ko na ang kaseryosohan niya kaya hinayaan ko siyang sabihin ang mga saloobin niya kahit nasaktan ako na sinisisi niya kami.

"Tsk, siguraduhin mo lang na hindi ka nagsisinungaling kundi ako mismo ang papatay sayo". Seryoso kong saad habang nakatingin sa mga mata niya bago umalis sa parke na iilan lang ang mga tao.

Malakas ang loob niyang sabihin ang lahat sa lugar na iyun dahil wala mangangahas na makakaalam.

'I'm too confused. I hope his not lying'.

____________________________________________

LIKE, COMMENT & VOTE

© purpleCalib