A Moment with You ✔️

CHAPTER 14

Brie's POV:

Umuwi ako ng bahay na nadatnan ang mga magulang kong seryoso paring nag - uusap sa kusina.

Hindi na ako nag - abala pang maki-usisa sapagkat malalaman ko na rin naman ang lahat ng sikreto nila.

"Sis, kailangan mo tong malaman. Halika". Hawak niya ang kamay kong pumasok kami sa kuwarto ko.

"Ano yun?"

"Sigh, I think they traced us. Sorry! Hindi ako nag - iingat." Naiiyak na siya kaya hinaplos ko ang mukha niya at pinunasan ang mga luhang naglalandas dito.

Dinudurog ang puso ko sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak.

"Shh, hayaan mo silang mahanap ang lugar natin. C'on, kailangan nating kausapin ngayon din ang mga magulang natin. Shh, stop crying"  pang - aalo ko sa kapatid ko habang binabagtas namin ang daan pababa sa lugar kung nasaan ang mga magulang namin.

"Sis, pagagalitan nila ako. Kasalanan ko. Kung hindi ko na sana binuksan pa ang pc ko. Sana hindi nila tayo mahahanap". Eto talaga ang pinakamahirap sakin. Wala akong talento sa pagpapagaan ng saloobin ng tao. Napakawalang - kwenta kong kapatid.

"Shh, I told you. It's not your fault. I will protect you. I will protect our family". Madiin kong tugon. I hate seeing him crying. If only sacrificing is the only thing to survive them, I'm willing to do it even my life is in exchange.

Nakarating kami sa lugar kung nasaan nag - uusap ang mga magulang namin. Natigil lang sila nang mapansin kami.

"Ma, Pa. I need to tell you something". Kung seryoso sila, mas seryoso kami.

"Brie, we're busy. Maybe some other day. Okay! Sige na punta muna kayo sa mga kuwarto niyo". Malumanay na saad ni mama ngunit hindi namin siya sinunod.

"It's very important". Segunda naman ng kapatid ko. Napatayo nalang ang papa namin at hinawakan ang balikat namin.

"Kids, tama ang mama niyo. Maybe some other day nalang. We're  very busy". Ginamit na naman niya ang seryosong boses na pilit naming kinatatakutan. Hindi nalang ako nagpahalata, ngunit nahalata kong natakot ang kapatid ko kaya hinapit ako nalang siya palapit sakin.

"But pa. Importante po talaga to. Just give us a minute". Sa halip na pakinggan ay matalim niya akong tiningnan.

"No buts, Brie. C'on, go to your room. We have something to discuss of your mother. Now!" Sigaw na niya sakin. Sa dami na nang taong kinatatakutang nakilala ko tanging kay papa lang ako natatakot.

Sa pagkakataong ito, kailangan nilang pakinggan ang panig ko.

Tinigasan ko ang mukha ko at seryoso siyang tiningnan.

"Gaano ba kayo ka-busy para hindi man lang niyo kami paglaan nang kahit ilang minuto sa sasabihin namin. Ma, Pa. Napaka-unfair niyo. Akala ko ba pamilya tayo. Pero bakit kayo naglilihim sa amin". Akmang sasampalin niya ako ngunit napigilan agad siya ni mama. Namalayan ko nalang na inaalalayan ako ng kapatid kong tumayo dahil sa mga tuhod kong nagiginig.

'Yan palang ang nagagawa nang ama ko. Pano pa kaya kung mas malala na diyan.

'I'm scared as hell.'

"Hon, let them. Nak, Brie. Sige, but for only 5 minutes only. Spill now!".

"Heck 5 minutes!" Asar kong usal kaya matalim na naman akong tiningnan nang ama ko.

"Fine, I know the illegal transaction of lolo." Nakakunot - noo naman nila akong tinignan

"What are you saying?" Kung seryoso kanina mas sumeryoso pa gayung nakuha ko buo nilang atensyon.

"Ganito, we conducted an investigation. Nag - imbestiga ako sa pamilya natin. Noong una, wala kaming makuhang detalye kaya nang maisip kong ilagay ang apelyido natin at pangalan ni lolo then yun, nalaman namin na si lolo ang namamalakad ng mga ipinagbabawal na droga sa mundo noon. Nang mamatay si lolo Nakasaad rin dun na ang pamilya natin ang mamahala ng naiwang assets ni lolo".

I look to them hanging their mouth open as I ended already the information we gathered.

"How did you know?" Hindi sila makapaniwala. We'll, kami rin hindi makapaniwala na hindi yun sinabi samin.

"Through gathering, and correction not only me. My brother also. He's the one who did the job" Hambog kong saad sa kanila habang nakangiti pa.

"Well, it's the thing you shouldn't proud of Brie" blanko akong tinignan ni papa. Kibit - balikat nalang ang iginawad ko sa kaniya.

"I feel proud of my brother. Walang masama don. Sinabi niyo na sana noon pa yan para hindi tayo nasa alanganin ngayon pa lamang. Somebody hunting us. I'm very well sure, it's the Gamboa family."

"What do you mean by that now? You know them?" Naguguluhang tanong na ni mama.

Kahit naman ako naguguluhang na sa kanila.

"They traced our location and no. I don't know them. Alam ko lang na sila ang dahilan nang pagkamatay ni lolo kaya magbabayad sila. Ako mismo ang maghihiganti sa pagkamatay ni lolo ". Nagiginig ang kalamnan kong patayin ang mga taong naging dahilan nang pagkamatay ng Lolo ko.

"No Brie. Look, look at me. Wala kang gagawin na ikakapahamak mo. Mas lalong hindi mo dapat dumihan ang kamay mo para patayin sila. Brie, I know na sobrang nagagalit ka ngayon. But please, promise us. Na hindi ka papatay. Brie, promise us". Naiiyak na ang mama ko pero buo na ang desisyon ko at ayaw kung mangako sa kanila. Gayun, na hindi nila sakin sinabi ang nangyari.

"I don't need a promise". Walang lingon - lingon ko silang iniwan. 'Promises are meant to be broken' ika nga kaya ayokong mangako lalo na sakanila. Narinig ko pa ang sigaw ng magulang ko pero iniwan ko na sila at pumasok sa kuwarto.

Hinanda ko na ang payong ko. Hindi lang naman to ordinaryong payong dahil ginawa pa ito ni lolo para sakin. Walang mangangahas isipin na isang itong delikadong katana.

Walang halong hapon ang dugo ng pamilya namin pero experto  ako sa paggamit ng katana gayung marunong akong magkendo. Minor kasi siya nang paggamit nang katana.

At lolo ko ang palaging kasama noon para turuan ako. Sayang lang at patay na siya.

Bumaba na ako at nakita ko paring umiiyak ang mama ko kaya niyakap ko siya para patahanin. Tinanguan ko lang ang papa ko kahit napakaseryoso parin nito.

Humiwalay ako nang yakap kay mama sunod namang niyakap si Toni.

"Mag - iingat ka, huwag mo silang iwanan. Iaalis ko kayo dito ng payapa." Nagmalibis naman ang luha niya kaya pinahiran ko ang mga kumalawang butil.

Ilang minuto ko rin siya niyakap bago hinarap sakin at tumingin muli sa magulang ko.

"Kailangan ko nang umalis. Nandito na sila maya - maya. Mag - iingat kayo. Ako nang bahala rito. Kaya ko ang sarili ko. Huwag na kayong bumalik dito. Siguradong wala na kayong uuwian sa bahay na ito, papasabugin ko narin lang ito. Haharang ko sila kaya bilisan na ninyo. Ito lang ang tandaan niyo. Mahal na mahal ko kayo. Paalam ". Yun lang ang mga sinabi ko at hinanda na ang gamit ko bago huling sandali ko silang tuluyang iwan. Lumuluha man hindi na ako nagpahalata na natatakot rin ako mangyayari sakin. Narinig ko pa ang paghagulgul ni mama at palahaw nang iyak ni toni habang pilit silang iginigiya ni papa sa kotse namin sa basement nang bahay.

'Hanggang dito nalang siguro ako'

____________________________________________

LIKE, COMMENT & VOTE

© purpleCalib