A Moment with You ✔️

CHAPTER 18

*

Sandali muna guys!

May nagtatanong na silent reader ko, hehehe... ba't daw dumarami ang tauhan sa kuwento?

Hahaha, seriously talaga guys. Para naman thrill... Dagdag problema hahah.

Anyway yun! Enjoy reading? 😄 Especially you. Oo, ikaw na nagtanong.

Brie's POV:

Narito kami ngayon sa kusina netong lalaking barkada kuno ni Prime.

Mataman niya ako tingnan kaya nang - aasar ko naman siyang tinitingnan rin.

'Psh, akala mo ikaw lang'

"Bro, where did you get her?" Seryosong tanong niya kay Prime habang mataam akong tinitignan.

"Tsk, goons are after her. So I saved her". Balewala niyang tugon.

Talagang pinapamukha pa. Hindi ko naman sinabi sa kaniyang tulungan niya ko.

"Psh, edi thank you! Mr."

"Chuckle, yan ba ang niligtas mo dre, haha... Walang modo-" pinutol ko na ang sinasabi niya.

"Anong sabi mo? Napaka mo. Di ba hindi ko naman sinabing iligtas niya ako. FYI, mister na hindi ko alam ang pangalan-". Aba't napaka talaga.

"Nick" pinutol niya ang pagsasalita ko para lang ipakilala ang pangalan niya. Napaka talaga.

"Psh, FYI, mister I don't care. Huwag mo nga akong umpisahan diyan baka bangasan ko yang pagmumukha mo". Matapang kong ani sa kaniya na ipinagsawalang bahala niya naman.

"By the way, bro, I need to go! I just came here to drop your parcel. It's safe" nilapag nito ang isang box na hindi ko nakita kaninang dala niya pala.

Nag - usap pa sila nang ilang sandali bago mag - paalaman. Huminto siya sa tapat ko bago ako ngitiin.

"Good luck Miss. Never get bite! Hahaah". Naguguluhan man ay pinatili kong kunot ang noo para siya pasadahan nang tingin hanggang sa makalabas nang pinto.

"Psh, Dames. Don't look at him like that". Naka-ismid mang sabi niya isinawalang bahala ko nalang.

"Hm, Prime. Uuwi ako sa bahay mamaya-".

"Then what? Pupunta ka dun nang mag - isa lang then ano sa hahanapin mo sila at papatayin mo. Dames, mag - isa ka lang. Hindi mo sila kakayanin sa lagay mong yan"

"Prime. Don't tell me, hahadlangan mo ako sa paghihiganti dahil sa pagpatay nila sa Lolo. Prime. Walang kang alam. So stop, worrying, just saves it to your self. I don't need it anyway". Walang ano - ano'y tinalikuran ko siya.

How could he says na hindi ko kaya. Hindi ako trinain nang lolo ko sa wala gayung ito na ang tamang pagkakataon para ipaghiganti siya.

Hindi ko inaasahan ang pagbuhat niya sakin na para sako.

"No. You're not going anywhere! That's is an order. My Dames from your King" matigas niyang utos na nakapagpahinto sa kin.

"How did you know?" Namalayan ko na lamang na nasa kama na ako at ipinangko habang nasa magkabilang kamay niya.

He chuckle then answer me enough to understand what's going on.

"I'm alive. my Dames"

Few minutes passed, I let a deep sighed and then he stand straight.

"How?" I ask as I recovered then sat on his bed.

"Sigh, the guy here a while, his family saves me. I thought it would be the last day of my life but I was wrong and I'm happy that I'm alive. Here and kicking. Hahahaha... Honestly, I got traumatized but I did surviving it actually. You're one of my reason why I made it. And right now, I'm happy that we are together". Puno nang sensiridad niyang ani kaya nakadama naman ako ang tuwa sa puso dahil nakaligtas siya sa pag - ambush sa pamilya nila.

Nang panahong rin yun, nawalan ako nang matalik na kaibigan which is buhay naman pala ngayon. I cried that day because I did not saves him. I'm his knight, Dames to be more exact but I failed to do my duty kaya ipinatapon ang pamilya namin.

Nagpalaboy - laboy kami sa bawat bansa hanggang sa napunta kami sa Pilipinas. Akala namin ayos na ang lahat pero nagkakamali kami. At sa pangalawang pagkakataon, wala na naman akong nailigtas. Katulad noon na hindi ko naligtas si Prince Z, hindi ko rin nailigtas si Lolo. Labis na panlulumo ang nadama ko, marunong akong makipaglaban pero ang mga mahahalaga sa buhay ko, kailanman hindi ko naililigtas.

Napakawalang-kwenta ko. Ano pa nga ba ang silbi ko dito sa mundo kung hindi ko naman magawang iligtas ang mga taong mahahalaga sakin.

Simula noon, idinistansya ko ang aking sarili sa mga taong malalapit sakin. Pinipigilan kong huwag makipag - usap kanila kahit gustong-gusto ko.

Kaya gabi-gabi na lamang ako umiiyak hanggang sa nagsawa narin ako.

Doon ko rin, napagnilay-nilayan na walang magagawa ang pagiging mahina ko. Kapag patuloy lang akong umiiyak. Tanda nang pagiging mahina ang pag - iyak.

Hindi man diretsahing sabihin sakin nang magulang at kapatid ko, mhina talaga ako.

Kaya labis na lang, ang tuwang nararamdaman ko sa oras ngayon na narito sa harapan ko ang batang laging tumatawag sakin nang Dames. Ang batang unang nakipag - usap sakin. Ang batang nagpahalaga sa buhay ko bilang bata.

Bakit nga ba ngayon ko lang naisip na siya si Prince Z? si Prime at Prince Z ay iisa.

Misteryoso man ang pagkakaligtas sa kaniya para sakin. Wala na akong pakialam.

Hindi ko hahayaang maulit muli ang nangyari. Hindi ko na paabutin pa sa pangatlong pagkakataon ang pagiging walang silbi ko.

Kung buhay ko man ang nakataya para matapos na ang lahat nang ito. Wala na akong paki. Ang mahalaga mailigtas ko sila sa abot nang aking makakaya.

"Did you know that I really grief to your death? Did you know that I'm also scared that time, without doing anything to save you? That time, I want to end my life knowing that they took half of my piece" habang seryosong nakatingin sa kaniya nang nanunubig ang mga mata at nakaturo ang isang daliri sa bandang puso. "I really, really hate my self for not saving you. I'm useless, Z. I'm useless". Huling kataga bago ako pumalahaw nang iyak.

Alam kong hindi nakakaganda ang pagngawa ko. Paki niyo ba.

"Shh, stop. Please stop. Shh, stop my dames. I'm here now, don't cry. Please. If you can't protect me, I'll be the one to protect you. I'm your King after all. So, I ordered you to never worrying cause I will be the one who protect you". Tuluyan na akong nilukob nang tuwa habang yakap - yakap ko siya.

Pano nga ba ako hindi matutuwa, siya lang naman ang taong nakakaintindi sa saloobin ko. Kahit hindi na sakop nang pamumuno niya pilit niya parin kinakaya para sakin.

Isa lamang akong hamak na kabalyero, pero kung ituring niya ako ay parang ako ang kaniyang prinsesa.

___________________________________________

LIKE, COMMENT & VOTE

© purpleCalib