Sokağın sonundaki yokuştan aşağı indi. İçinde olan sevinci durduramıyordu. Sonunda evin önüne geldiğinde, cebinden anahtarı çıkarttı ve kilidi açtı. Kapıyı araladı ve eve girdi.
Kapıdan içeriye girince önce uzun ince bir merdiven, merdivenin önündeyse yine aynı darlıkta olan hol vardı. Holün en ucunda olan tek kapıya ilerledi. Elini kapı kulbuna sardı ve yavaşça çevirdi. Kapı açıldığında, Holün aksine bembeyaz bir ev vardı.
Eve adımını atar atmaz çıkan sesten dolayı, yüzündeki minik gülümseme de silindi.
Kafasını hızla, önce sola sonra sağa baktı. Bir şey görmüş gibi tekrar baktığında, gerçekten bir şey görmüştü. Hayır hayır, bir şey değil bu bir insandı.
Oraya doğru ilerledi ve titrek sesiyle konuştu.
"M-merhaba?"
Adam ne gözünü kırpıyor ne de nefes alıyordu. Elini yavaşça havaya kaldırıp, karşısında ki adamın gövdesine koydu. Hissetti sıcak ve kaygan şeyle gözlerini adamın yüzünden çekip gövedisene çevirdi.
Az önce beyaz olan gömlek şimdi kırmızıya çalan bir pembeydi.
Hemen Telefonuna sarılıp ambulansı aradı ve olanları anlattı. Adresi vereceği sırada eline değen ellerle korkudan çığlık attı ve telefonu yere düşürdü.
Yere düşen telefon parçalanırken duyduğu ürpertici sesle titredi.
"Ne halt yiyorsun burada, çocuk!"
Bölüm sonu
Ben Mila,
Sizi seviyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uyan, Gördüğün Herşey Yalan (BxB)
De Todo"Uyan, uyan gördüğün herşey yalan. Sen mi oynadın benimle? Hayatımla mı dalga geçtin, yoksa bir oyun uğruna diye başlayıp bana mı aşık oldun?" "Özür di-" "Bana aşık olduğun, bu ilişkinin devam edeceği anlamına gelmiyor. Benim günlüğümü okuyarak, sen...
