Real-Life Fairytale

chapter one ~ ne oldu bana?

Işık's POV:
Gözlerimi açmamla beraber olağanüstü olabilecek derecede bir ağrı başıma akın etti. Refleks olarak elimi kafama götürmek istedim ama ağrı sadece başıma değil tüm vücuduma hükmetiyordu sanki. Bedenimde kalan tüm güçle uzandığım yerden doğruldum. Etrafıma göz gezdirirken istemsizce bir korku sardı beynimi. Neredeydim böyle?

Oldukça eski görünen bir koltukta oturur pozisyonda, duvarları kaplayan garip tablolara bakıyordum. Ensemi vuran gece meltemi arkamda bir pencere veya balkon olduğu fikrini verdi bana. Başımı biraz soluma çevirince sallanan bir sandalye gördüm.

Sabah olanları anımsamaya çalışarak etrafı incelemeye devam ediyordum ama el bileklerimdeki keskin acı durdurdu beni. Kafamı aşağı indirince ellerimin önden kalın denilebilecek bir iple bağlı olduğunu fark ettim. Beynimi aynı aynda binlerce, hepsi birbirinden korkunç düşünce bastırdı. Kim beni bu garip yere getirmişti? Kaçırılmış mıydım yoksa kendi irademle mi gelmiştim buraya? Kestiremiyordum çünkü güne dair her şeyi unutmuştum. Bu beni daha çok endişelendirdi ve gözlerim damlamaya hazır gözyaşlarıyla bulanıklaştı.

Kendi kendime sinirlendim, böyle bir anda soğukkanlılığımı korumalı ve beni kurtarabilecek herhangi bir çıkış yolu aramalıydım. İçimden 'Hangi salak kaçırdığı kişinin ellerini önden bağlar ki? Amatör sanırım.'diyerek kendimi avutmaya çalışıyordum. Boşu boşuna o kadar suç temalı film izlemediğim gerçeği biraz da olsa endişemi aldı. Ellerimi ağzıma götürüp sessizce dişlerimle düğümleri çözmeye başladım. Bu durumda sessiz olmam gerektiğini bilecek kadar zekiydim.

Bulunduğum yere doğru yaklaşan ayak seslerini duyunca ellerimi ağzımdan çektim ve hala uyanmamışım gibi koltuğa yatarak gözlerimi kapadım. Neden burada olduğumu veya kimin beni buraya getirdiğini anlayabilmeme yardımcı olabilecek olan her şeye dikkat kesilmiştim.