When we first Met (On-Going)

First meeting

Chiee Pov

Alam nyo ba ung feeling na excited ka na para bukas ung tipong di ka na makatulog kahit anong pikit mo kasi naman finally after 4 years mag oout of the country nanamn kami ng pamilya ko because ya know we need to save up money before we travel and yah it takes yrs.

Balik tayo sa realidad, well imagine ngaun andito ako sa kwarto tas bukas nasa ibang bansa na ko shux gusto ko nalang tuloy lumipad oh btw masyado akong excited di ko na napakilala sarili ko

ako nga pala si Erin Chieena Perez 16 and a completer kasi sa pasukan mag gragrade 11 na ko at makikilala nyo ko sa mga susunod na mga kabanata (kasi tinamad na si owtor) at sa kaka isip ko ng mga pwedeng mangyare sakin for our travel nakatulog na din.

'Chiee!!'

'Chiiieee!!'

Napabalikwas ako ng bangon sa sigaw at hampas ng unan sakin no other than fault but my brother Eric klein Perez he is the first child but acting like hays never mind so i glare at him at pinag sipa

'aray chiee anubah baba na kasi kakain na then we need to get ready you know we can't be late so we will leave at exactly 10'

sigaw nya sabay takbo palabas kasi hinabol habol at palo ko habng sinasabi nya un i sigh and look at the clock and just badly wanted to kill my brother damn him

'KUYA KLEIN HOW DAREE YOUU IT'S JUST STILL 6 IN THE MORNING!!'

sabay takbo ko pababa at pinag palo palo sya, so what now i just slept for 3 hrs, damn.

'Chiee wag ka na magreklamo kain na dito it is more better and for us to be able to double check our luggage and it is better to be early' sabay sabi ni mama well the one and only Clarissa Perez sabay irap nya sa harap nya kaya natawa kami ni kuya klein

'but mom it's too early I didn't sleep well and wala na man pong traffic and goodness our flight is still at 12:45pm'  i glare at kuya klein kaya he just shook his head

Well I don't have a choice ganyan naman kami lagi we should be atleast 2 hrs early but well that's way more better na din coz we have reasons coz i remember the last time that we travel, sana sa Cebu naiwan kami ng flight, no other than fault by, of course not mine like duh I'm always excited kaya

'chiee paabot ng tubig'

there, that's the answer my second brother Earl Cai Perez,

the one mama make irap bc obviously it was his fault dahil sa kaartehan at tagal nya kumilos dinaig nya pa ko na babae,

I glare at him but at the same time give him the water

kahit anong maldita ko at away namin magkakapatid they will still always protect and save me from everything especially kuya Cai coz our age gap is just 2 yrs kaya we are so close, while on the other hand kuya klein ,

well i must say my always enemy lagi kahit anong gawin ko may comment kaya we always end up fighting and take note he is 5 yrs older than me but like what i said they always guide and protect me despite of our fights well normal na rin namn ata yan sa mga magkakapatid

Fast Forward

Andito na kami ngayon sa airport we already check in at bagot na bagot na ko kasi ang aga na nga namin na delay pa ang flight gusto ko nalng sabunutan mga kuya ko sa sobrang inis

'Chiee ano gusto mo?'

That's mama kasi bibili sila kuya ng pagkain for our snacks but we decided nalang to go with them coz yah know i think i be baliw na at naisip ko sa manila pa pala ung flight namin then mga 10:45 pa ng gabi ung flight namin papuntang thailand

sa manila na din namin kikitain si papa Eric Earl Perez yap i know kay papa lahat nakuha yung mga first name ng mga kuya ko and as u notice our initials is E.C well obviously because of our parents name,

well except kay kuya klein na naging K mom said it was our father's fault but ya know sobrang tense nga ni papa because it was their first kaya wala na daw sya sa tamng pag iisip at may nakitang nakalabas na brief at tatak na calvin klein kaya ayun tawang tawa nga kami nun kasi mama said bakit di nalang daw calvin but papa just smile and say sorry.

Thailand

Finallyyy afterr a long and tiringg dayyy we finally arrived at Suvarnabhumi International Airport, Bangkok 3 oras at 15 minuto din ang byahe at grabeh ang laki ng airport halos mawala wala kami well actually nawawala talaga kami kasi namn we don't know where to get our baggage then di kami nagkaka intindihan ng mga tao dito jusko kahit nga mag english kami di parin so we don't have a choice kaya sumunod nlng kmi sa mga ibang pasahero

After our little adventure andito kami ngaun naka upo andito na ung sundo namin from our hotel and may hinihintay pa kami na kasabay daw namin kaya habang naka upo sympre tamang tingin sa mga tao at myghad sizt andaming foreigners ampopogi ito talaga un ihh hmm maka video at picture nga at baka may mahagilap akong pogi  hehi  at for ig na din

'Hoy chie'

'Ay pogi'
sabay takip ko ng bibig ko kaya sinamaan ako ng tingin ng pamilya ko as in lahat sila tumingin sakin

'naku kaya pala kanina pa tingin ng tingin sa paligid naghahanap ng pogi'
si mama at syempre bilng isang dakilang mabait na anak

'huh hinde ah nagtaka lang ako kasi ung oras dun di tugma sa oras ko sa cellphone'
sabay pakita ko saknila nung cellphone at orasan na nakita ko kasi totoo din nman

'sa pilipinas parin oras mo isang oras pagitan nila mamaya pag nag connect ka sa wifi sa hotel mag uupdate yan'
si papa kaya napatango at pinatuloy ko nalang pagkuha ng video at picture hanggang sa may nahagilap ako at shet papalapit sakin ang gwapo hayup na yan napatulala ako

'ahm hello'
at tuluyan na ako napanganga sa pag lapit nya at usap sakin
'I am John Michael Grey'  sabay abot nya ng kamay