A Slayer At The Vendetta (Town of Laodicea Series #1 COMPLETED)

THREE: CUSHION

Chill and Enjoy Reading!

__________

I mentally asked myself, When was the time that I feel awkward towards some guy? When did I lose my coolness over some calls? and When did I ever felt this rare and fast heart beating?

Tila nagising ang kung anong natutulog sa aking puso, sa paraan ng pagtitig niya sa akin na parang nilalagutan ako ng hininga.

Dahan-dahan kong ibinaba ang aking phone at pinatay ang tawag.

I cleared my throat and tilted my head, with seductive smile I spoke to him.

"I'll do that in one condition."

He raised an eyebrow and stare at me like he's waiting for the words to come out from my mouth.

"Always eat lunch with me."

His jaw clenched and coldly stare at me.

Tumayo na ako at tumalikod na sa kanya nang hindi hinihintay ang sagot niya. Bumalik na ako sa lamesa namin at naabutan ang nakakangangang pagmumukha ng aking mga bagong kaibigan.

"What happened!" hinila naman ako agad ni Aira papaupo.

I smiled, "Well...He asked for my number." 

Nanlaki naman ang mga mata nila at nangingiti pa.

"Omg! That was one of a hell hot move from him!" wika ni Ellen.

I can't help but agree to Ellen, that was really hot of him.

"Sa ganda mong iyan! I won't be shocked if he'll be asking you for a date!" excited na wika ni Jesse.

"Let's see then...Will you girls support me to him?" I asked them.

They're like crazy for him, I wouldn't want to lose our friendship over this hot and cold guy.

Sabay-sabay silang tumango sa akin kaya napangiti ako.

"Ano ka ba! Crush lang namin siya!" maligayang sabi ni Ellen.

"Parang fangirl lang ganun," aniya ni Aira.

"Saka may kanya kanya na kaming lovelife," kinikilig pa na wika ni Jesse. 

"Okay then...Babalitaan ko na lang kayo," wika ko sa kanila.

Ngumiti sila sa akin na kinalaunan ay sabay sabay na lang kaming kinilig.

They're so fun to be with.

Nang matapos ang lunchbreak ay dumiretso na ako sa third subject ko.

Pagkarating ko kay nandoon na ang prof namin, kaya binati ko ito at kagaya sa first at second subject ay ipinakilala niya rin ako. 

Naghanap muna ako ng mauupuan, nagsimula na rin ang diskusyon kaya nakinig na lang ako ngunit ilang sandali pa ay may kumatok sa pintuan kasabay ng pagpasok ng pamilyar na pigura.

His cold aura can easily decrease the temperature of air-conditioning here! 

"Good afternoon, Sir I'm sorry for being late," pormal nitong sabi.

Tumango lang sa kanya ang aming prof at tila walang pake sa pagpasok niya. 

Naglakad ito papunta sa akin. 

Kinabahan naman ako ngunit 'di ko iyon pinahalata kahit pa naramdaman ko ang pag upo niya sa likod ko. 

Why is he sitting next to me? I mean, okay lang naman ngunit andaming bakanteng upuan ah!