Caging Fire (R-18 COLLECTION)

18. Lorene Fermejo [Part 2]

I appreciate all the good comments and patiently waiting for my update. Nagagalak ang puso ko (hehe). Thank you so much guys!

-xoxo
🌸Pinpin🌸

WARNING: THIS STORY REPRODUCED EXPLICIT MATURE THEME! NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS!!!!

READ AT YOUR OWN RISK!

18. Lorene Fermejo [Part 2]

"I didn't heard anything kanina na may paparating na bagyo. So there is high risk na mamaya lang ay titila na din ang ulan." iyon ang sinabi sa akin ni Dylan ng magpasya kaming mag stay muna sa isang maliit na motel. Saktong iyon lang kasi ang pinakamalapit at kung hindi ba naman nananadya ang tadhana. We both end up in one room dahil wala na daw bakante dulot ng biglaang ulan. Pasalamat na lamang ako dahil may dala siyang lubid kanina kung kaya't hinila na lamang ng kotse niya ang akin.

"Are you hungry?" tanong niya makaraan ng ilang oras namin sa loob ng maliit na silid. Tanging isang may kalakihang kama, bed side table, at maliit na flat screen TV ang naroon.

Walang masyadong gamit, kaya naman habang nakaupo sa kama at pinapanuod ang bawat patak ng ulan sa bintana. Dylan is patiently sitting at the floor. Although I am still bit hesitant, naisip ko ay mas okay na din iyon. Mahirap na, hindi naman sa gusto ko or iniisip ang mga makamundong bagay. Hindi pa din magandang nakikita na magkasama ang babae at lalake sa iisang silid. Lalo pa at kung wala naman relasyon.

"No." I simply said as I look down at my phone. Hanggang ngayon ay wala pa din itong signal na siyang kinainis ko.

I never expected this kind of situation with my bastard ex. My gosh, ni sa hinagilap ko ay never Kong hiniling na mag krus pa ang landas namin dalawa. Kaya naman sa naiinis na kalooban. I silently pray na sana matapos na ang ulan upang makauwi na ako. Alanganin man ay gagawa naman ako ng paraan upang hindi na magtagal pa sa isang lugar kasama ang taong kinamumuhian ko.

Napakaraming tanong, bagabag, at kung ano-anong tumatakbo sa isip ko. Siguro kung kagaya pa ako ng dating Lorene na nakilala niya. Iyong madali niyang niloko at sinaktan. Maybe I already kill him right now. Syempre, aminado naman ako na hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako lalo na ngayon na muli kaming nagkita. I never expected him to love me that much, but I also didn't expected that we'd turn out that way. Hindi ko lubos akalain na ganoon kasakit at kasaklap ang unang relasyon at pag-ibig ko.

Oo, bitter na kung bitter. Pero kahit sino naman siguro ang nasa kalagayan ko ngayon. Taon man ang lumpisa, maaring makalimot man ang ating isip, pero ang pusong nasaktan. Mahirap ng maghilom lalo na kung ang sugat na iyon ay nag-iwan na ng peklat. Gusto ko man magkaroon ng peaceful sa puso ko. Napakahirap pala, lalo pa't kapag ang taong minahal mo at nanakit sayo ay nasa iyong harapan.

"Uhm...napaka hirap pala no?" takang napalingon sa kanya. Nahinto ako sa pag-iisip ng kung ano anong bagay tungkol sa kanya. Is he talking about our situation right now?

"Ang hirap p-pala umakto ng tahimik, kung napakaraming salita ang gustong lumabas sa bibig mo." he said while intently looking at me. Nagtatakang napa-iwas ng tingin. My forehead creased at his sudden words. Ano ba ang gusto niyang palabasin? "Mag kwentuhan naman tayo...baka kasi mapanis ang laway natin dito." he chuckled like the old days.

I gulped as I turn my gaze at him. Looking in his deep brown eyes, pakiramdam ko ay unti-unti na naman akong hinihigop pabalik sa nakaraan. Kaya naman sa naiinis na tono, mabilis akong nagsalita ng hindi tumitingin sa mga matang iyon. "Can you please stop acting like were okay."

Mariin at may halong galit iyon. Naramdaman ko ang pagkabigla niya kahit pa hindi ko siya tinitignan. Ano ba ang gusto niya? Mag-usap kami na parang magkaiban na hindi magkita sa loob ng mahabang panahon. Anong klaseng tao ba siya?