Satır arası yorumları merakla bekliyorum...
Keyifli okumalar dilerim...
Rüya Ateş
Şuan karşım da güzel bir kadınla oturuyordum. Gerçekten güzeldi ama naif bir kadındı da.
"Seni beklemiyordum Rüya'm." diyen Barlas'a döndüm.
"Seni bir kaç kez aradım ama açmayınca merak ettim... Bugün görüşemedik yoğun olsan da beş dakika göreyim dedim." diye uzun uzun söylendim gözlerinin içine bakarak. Barlas yutkundu ama taviz vermeden telefonunu aldı.
"Sessiz de kalmış. Üzgünüm." dediğin de gülümsedim.
"Sorun değil... Siz kimsiniz?" diyerek karşımda ki kadına döndüm.
"Doktor İpek ben." diye tanıttı kendini.
"Memnun oldum." diye mırıldandım. O da bana gülümseyerek cevap verdi ve ayağa kalktı.
"Barlas hocam ben odama döneyim." deyip kapıdan çıktığında Barlas yanıma geldi.
"Meleğim?"
"Barlas?"
"Rüya'm."
"Barlas." diye devam ettirdim benden sevgi sözcüğü beklediğini biliyordum. Ama istediğini vermeyecektim. Arkamdan ellerini omuzlarıma sarıp boynumu öptü.
"Gerçekten özür dilerim... Hasta raporlarına bakıyorduk."
"Bana sürekli mesaj at yada ara demiyorum ama insan bir kere olsun telefona bakar aklına gelir değil mi? Hem gülerken hiçte raporlara bakıyor gibi değildiniz?"
"Ne ima etmeye çalışıyorsun Rüya?"
"Bir şey ima etmeye çalışmıyorum, söylediğim açık." dediğimde ellerini çekti ve karşıma oturdu.
"Ağır söylüyorsun diyelim o zaman... Çünkü o kadın evli ve güldüğümüz kişi de çocuğu ve eşiyle komik bir anıydı."
"Zaten benim sana kızgın olduğum konu bir kadınla oturup gülmen değil, çünkü sana güveniyorum... Sadece bir kere olsun aklına gelip telefonuna bakmaman." dediğimde gözlerini kaçırdı.
"Herneyse insanlık hali diyelim konu kapansın ama bir daha olmasın."
"Daha dikkatli olurum meleğim."
"Öyleyse ben gideyim, Melek ablaya ve abime de uğrarım."
"Gelmemi ister misin?"
"Hayır, doktor bey hastalarınız sizi bekler." derken gidip yanağını sıkı sıkı öptüm. Ellerini belime sardığında bırakması zor olmuştu ama kollarından çıktığımda kendimi Melek ablanın odasının önünde bulmuştum. Kapısı aralık kaldığından içeri de konuşulanlar kulağıma geldi.
" İyileşmene, taburcu olmana çok az kaldı." diye konuşan abimdi.
"Şükürler olsun... Çocuklarıma kavuşacağım sonunda." tam girecekken abimin dediği ile duraksadım.
"Sadece çocuklar mı?" sesinde eğlenen bir ton vardı.
"Bir de sen!" dediğinde kapı kulpun da ki elim aşağı düştü. Bu ne demekti!
"Ama ailen beni kabul eder mi? Bir kere evlendim, üç tane çocuğum var ... Her şeyi geçtim Rüya'nın yüzüne nasıl bakarım?"
"O ne demek şimdi meleğim?"
"Sonuçta bizi o buldu... Çocuklarıma sahip çıktı, ablalık yaptı... Benim için hastane ayarladı. Bizimle en yakından ilgilendi ve şimdi onun abisi ile..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMDE BÜYÜDÜN
RomantizmAdamın içinde bastıramadığı bir sevinç vardı.Yıllar sonra döndüğü şehirin ona ne gibi yenilikler getiriceğini merakla bekliyordu.Yıllardır unutamadığı o mavi gözleri bir daha görme umudu vardı içinde.İnanıyordu onunla bir şansı daha olacaktı. . ...
