Reality Series #1 [Two Red Lines] COMPLETED

Prologue

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, places and events are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner, unless otherwise stated. Any resemblance to real person, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Note!

I am writing to express my emotion not to give a satisfaction on your imagination.

--If you don't like the flow of my story, you can kindly leave.

Prologue

"Tara Zoila lunch na." aya sa'kin ni Cerene.

Tumayo naman ako para sumama sa kanya. Sa labas ng school kami kumakain since two hours ang break.

"Gutom na gutom na talaga ako." daing ni Cerene samantalang ako naman ay hindi nagugutom.

Parang gusto ko lang ng fried chicken.

Nakarating na kami sa carinderia na malapit sa school. Masyadong siksikan. Punong-puno ang loob.

"Ano ba 'yan! Puno na." reklamo na naman ng katabi ko.

"Gusto kong fried chicken. Tara Jollibee?" aya ko sa kanya.

Nasa tapat lang kasi namin at bigla akong nag-crave.

Nagliwanag naman ang mga mata niya. Parehas naming paborito ang fried chicken sa Jollibee.

Parang mga bata lang. Well bata pa naman talaga kami. I just turned fifteen last September as well as Cerene last August.

"Tara!" energetic pang aya niya.

Halos kaladkarin na niya ako para makatawid sa kabilang kalsada.

"Ako na ang mag-oorder. Akin na pambayad." excited na sabi niya.

Binigyan ko naman siya ng perang pambayad at humanap na ako ng table para sa amin.

Nakahanap ako sa may tabi ng glass wall na two seater table. Hindi naman nagtagal dumating na si Cerene dala-dala ang tray ng inorder namin.

Nagtubig agad ang mga bagang ko ng makita ang fried chicken. Sobrang nagke-crave talaga ako dito kanina pa.

Pagkalapag pa lang niya ng tray kinuha ko na agad ang akin.

"Gutom much?" natatawang tanong ni Cerene.

"Oo, kanina ko pa gustong chicken." pag-amin ko.

Spaghetti with chicken. Inamoy ko pa ito pero ng maamoy ko ang sauce ng spaghetti parang bumaliktad bigla ang sikmura ko.

"Panis yata spaghetti nila. Bakit ang baho?" tanong ko kay Cerene.

Napakunot noo naman siya dahil sa sinabi ko. Inamoy niya din ang spaghetti.

"Hindi naman, a." aniya ng nakakunot noo at pagkatapos ay tinikman niya din niya.

"Ang sarap nga, e." aniya habang ngumunguya. May kalat pa ng kaunting sauce ang bibig niya.

Huminga ako ng malalim. Kinuha ko ang tinidor ko. Binalewala ang mabahong amoy ng spaghetti. Akmang isusubo ko na ito pero feeling ko maduduwal talaga ako.

Hindi ko kaya ang amoy. Sobrang baho. Nakakasuka.

Dali-dali akong pumunta ng CR. Pumunta ako sa sink para doon sumuka pero wala naman lumalabas sa bibig ko.

Maya-maya bumukas ang pinto ng banyo. Nag-aalalang mukha ni Cerene ang bumungad sa akin.

"Anong nangyari?" nag-aalalang tanong niya.