Caging Fire (R-18 COLLECTION)

19. Lorene Fermejo [Part 3]

Sorry for waiting, gusto ko lang mag slow down sa love story ni Dylan and Lorene. Besides, Lorene still in the process of giving Dylan another chance.

WARNING: THIS STORY IS "NOT EDITED" AND REPRODUCED EXPLICIT MATURE THEME! NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS!!!!

"READ AT YOUR OWN RISK!"

19. Lorene Fermejo [Part 3]

"Hindi ko alam na hanggang ngayon ay mahilig ka pa din pala sa keso." dahan-dahan napahinto sa pagsubo ng ice cream. Hilaw na napangiti ako sa sinabi ni Dylan.

"Ah, o-oo eh. I don't know but, there are things so hard to stop." ilang at simpleng sagot ko. It's been two weeks mula kasi ng magsimula kaming magtrabaho para sa bahay nina Clarissa at Johnny.

Two weeks na din mula ng medyo maging okay ang tungo namin sa isa't-isa. Even though, sometimes I'm still not comfortable about it. Madalas kasi ay napaka-sweet ni Dylan na siyang hindi ko lubos maunawaan. Although, he keep on saying that he wants us to be a friend again. Napag-isip isip ko na wala naman sigurong masama kung susubukan ko diba? Besides, nagsimula naman talaga kami dati sa ganoon. We used to be a best friend.

"Sabagay, tanda ko ube din naman ang gusto ko noon. Not until Shoey pushed us to tried his favorite mango ice cream." halakhak niya ng maalala ang palagi namin kasama noon. Si Shoey, ang ka-block mate ko na naging best friend din niya. "Oo nga pala, where is he right now?" he then suddenly ask while eating his mango ice cream.

Medyo nabigla sa itinanong niya. I unconsciously drop my plastic spoon, dahilan upang bahagyang natapunan ang dress ko. "Oh! Ayos ka lang?"

"A-Ah! I'm okay!" taranta at mabilis na pinahiran ng tissue ang damit. Halata ang worried sa mukha ni Dylan na kunwari ay hindi ko nahalata. "P-pasensya na, minsan talaga may pagkalampa ako." paumanhin ko na sinabayan pa ng mahinang tawa.

Dylan smiled a bit before he nod. "Oo nga pala, naalala ko. Minsan may mga times pa na nadadapa ka before." he commented with a lil bit chuckled.

"Grabe ka naman sa akin." nguso ko at pinagpagan ang damit pagkatapos ay muling umupo ng maayos.

Bahagyang huminga ng malalim habang inilihis ang paningin sa labas ng glass window. Malaya kong natatanaw ang papalubog na araw sa malayo. Kakatapos lang kasi namin mag-ayos ng mga deliveries na furniture sa bahay nina Clarissa ngayon araw. Madalas na busy na ang dalawa para sa nalalapit na kasal, kaya naman kailangan ay hands on talaga kami ni Dylan sa project na ito.

"Well, I'm just kidding. Sinusubukan lang kitang patawanin. I hope, tuluyan na tayong maging okay----"

"He's already gone." putol sa sinasabi niya. I turned back my gaze at Dylan, who's now looking so curious at me. "Shoey passed away more than five years ago." I continue.

"W-What?" nanginginig at hindi makapaniwala. Kagaya ko ay gulat na gulat si Dylan. Marahil iniisip niya ay nagbibiro lang ako, na sana nga oo.

"He attempted suicide after months you've gone. Maybe, you really don't know about it. Dahil ilan lang kaming mga malapit sa kanya ang dumalo at...iyon din naman ang hiniling ni Shoey sa farewell letter niya na nakita sa kwarto niya." kwento ko sa malagim na sinapit ng aming kaibigan.

Shoey Librado, ang isa sa mga naging malapit na kaibigan namin ni Dylan. Dahil kung hindi sa kanya, maaring hindi nagkrus ang landas namin dalawa at maaring hindi din naging kami ni Dylan. Shoey knows that I had a crush on Dylan way back, kaya naman kahit alam ko na may pagtingin siya sa akin base sa mga kilos at pananalita niya noon. He choose to help me and let me be happy.