EVERYTHING HAS CHANGED

Prologue

I been watching him with a girl. Nagkaakbay siya sa babae habang papasok sila sa condo unit niya. Di ko sila nilapitan, may tiwala naman ako sa jowa ko eh. Halos sa tatlong taon naming pagsasama di ako nagduda or nagselos sa kanila, dahil bestfriend naman sila at walang malisya yun sakin. Pero nagbago lahat nong hinalikan ng jowa ko ang bestfriend niya, there kissing like there tomorrow. Para wala silang paki kung may taong nakatingin sa kanila, nang nakapasok sila di man lang nagabalang i lock nong jowa ko ang pintuan. Hahahahahaha. This bullshit there cheating behind my back bat wala akong nakapang sakit. Gusto kong umiiyak pero ayaw lumabas nang luha. Tanginang mata to. Di man lang ako umalis sa lugar na yon tiningnan ko lang ang pintuan kong saan sila pumasok, gusto ko silang sugudin at pagsasampalin, pero nawalan nako nang lakas all this year naging tanga ako sa relasyon namin. Napakatanga ako kasi mahal ko siya, siya yung kauna unahang lalaki na minahal ko nang totoo.  Kahit labag sa loob ko umalis ako don at naglakad di ko alam kong saan ako patungo gusto kong magisip, at di ko namalayan pumasok na ko sa bar, dun ako napunta nakakatawa lang ang lugar na lagi kong sinasabi noon na di ako papasok. Pero ngayon pumasok ako. Maramong naglalandian, naghahalikan na akala mo wala nang bukas at higit sa lahat nagsasayawan na akala mo mauubusan mang musika. Lumapit ako sa counter para umorder nang maiinom.

" yung pinakamatapang nga ho. Yung pwedeng makalimot kahit saglit." tawang sabi ko sa bartender.
" right away ma'am." sunod na sabi niya.

Di ko lang maiisip na sila talaga ang makikitang kong nagkasama okay lang sana kung ibang babae pero bestfriend niya pa na dati ko nang pinagseselosan. Biglang uminit ang mata ko pero pinigilan kung umiiyak, ayaw kong umiiyak ayaw kong kaawaan ako. Tama nang sarili ko ang naawa sa katangahan ko.

" you seem sad. Any problem care to share with me."
Tiningnan ko lang yung nagsalita, saka bumalik ulit ang ulo ko sa counter. Nang maibigay sakin nang bartender yung inumin, diretso ko itong tinungga.

" opps easy there lady, are you here to get wasted, I'm in. Can I? "
Nagkibit balikat lang ako.

" are you deaf or something nagsalita ka naman para akong tanga ditong tanong nang tanong oh." at sabay kamot pa sa batok niya. I just smile and put a bill in a counter. Saka lumabas nang bar na iyon, tsk mali ata desisyon kung pumunta dito. Umuwi nalang sana ako at natulog siguro nagiging okay ako.  Naglakad na sana ako nang may biglang tumawag sakin.
" hey miss you forget your change." habol na sabi niya.
" you can keep it." sabi ko naglakad ulit.
" woah wait miss I'm just curious about your personality. Can I know your name and your phone number. You know for emergency purposes." dagdag niya pa. Nagkibit balikat lang ako at kinuha ko yung ginawa kong calling, yeah I'm obsessed of making a calling card kahit wala akong business or something gusto ko lang gumawa.
" can i go now? "  i ask politely. Saka ngumiti sa kanya.
But he held my hand.
" I'm Ziam Dominic Ambrose." pakilala niya.
" well nice meeting you Ziam. I really have to go. Thanks." saka ako pumara nang taxi.

Pagdating ko sa bahay dun ko na feel ang kalungkutan na kanina pa gustong lumabas ang hirap tanggapin. Okay naman kami eh. Or ako lang talaga ang nag assume na okay kami. Umiiyak lang ako ng magdamag. Tomorrow will be another day.