Their Bond

Hoofdstuk 6

Ik stap terug de woonkamer in. De drie jongens zitten op de bank. Vigo en Kian zijn geconcentreerd naar een spelbord aan het staren, terwijl Yvar naar mij kijkt. Hij glimlacht en komt naar me toe. De andere jongens kijken niet op als hij weg loopt. Yvar geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Vigo laat een gefrustreerde schreeuw los, waarna Kian lacht. Yvar kijkt om en lacht zijn beste vriend even uit, die kijkt hem kwaad aan. Na het lachen draait hij zich terug naar mij.

'Heb je zin om op date te gaan?', vraagt hij. Ik voel een warm gevoel door mijn lichaam gaan.

'Ja natuurlijk', antwoord ik, hij glimlacht en draai zich even naar de jongens die weer verdiept zijn in hun spel.

'Wij gaan', zegt Yvar. Vigo en Kian mompelen een "Veel plezier" en een "Tot straks".

'Gaan we nu? Moet ik me niet klaarmaken?', vraag ik verbaasd. Yvar kijkt mij terug aan.

'Je ziet er nu al geweldig uit en we gaan trouwens ook het bos in, dus je hoeft je niet mooier te maken dan je nu al bent', zegt hij. Ik glimlach en knik. Hij neemt mijn hand vast en begeleidt me het huis uit. We gaan samen naar buiten. Het begint al te schemeren, waardoor de lucht de mooiste kleuren krijgt. We wandelen hand in hand door het dorp. Roedelleden begroeten ons vriendelijk en wij begroeten vriendelijk terug. Als we het dorp door zijn, komen we bij het dichtbegroeide bos aan. We wandelen samen tussen de bomen terwijl we wat praten.

'Heb je zin om te rennen?', vraagt hij, ik knik enthousiast. Hij laat mijn hand los en verandert in zijn wolf. Ik ga achter een struik en kleed me uit. Mijn kleren knoop ik rond mijn arm waarna ik verander. Als ik terug achter het struikje vandaan kom, kijkt de wolf van Yvar me aan. Hij komt enthousiast naar me toe gedraafd en duwt zijn kop knuffelend tegen me aan. Mijn lichtbruine wolf is net wat kleiner dan die van Yvar. Nu begrijp ik pas waarom mijn wolf groot is. Als Luna heb je een grotere wolf dan gewone roedelleden. Ik knuffel Yvar terug en na dat even te doen maakt hij aanstalten om te gaan rennen. Hij kwispelt enthousiast met zijn staart. Ik ren achter hem aan, het donkere bos in. Na een tijdje hard rennen stopt hij met lopen. Hij snuift aan de grond en kijkt mij dan aan. Ik doe hetzelfde en ruik inderdaad een konijn. Ik knik met mijn wolvenkop en samen volgen we het verse geurspoor. Na een tijdje samen het geurspoor gevolgd te hebben zie ik wat verder een bruin konijn zitten. Ik stop Yvar en knik met mijn kop naar het konijn. Hij gaat in jachthouding staan en ik volg zijn voorbeeld zo stil mogelijk. Yvar maakt zich klaar om te springen en ik doe hetzelfde. Ik spring net iets eerder en klem het konijn tussen mijn poten. Yvar kan me net op tijd ontwijken en kijkt me dan verwonderd aan. Het konijn tussen mijn poten probeert te ontsnappen, maar ik hou het stevig vast. Yvar komt naar me toe. Met zijn ogen vraagt hij of hij het moet afmaken, maar ik schud mijn kop. Ik bijt in één keer de nek van het dier door. Ik doe dit het liefst zo snel mogelijk zodat het dier niet lijdt. Yvar verandert terug en ik doe hetzelfde achter een struik. Ik kleed me snel aan. Als ik bij Yvar kom is hij al de vacht van het dier aan het halen.

'Ik wist niet dat jij zo goed kon jagen', zegt hij verwonderd, ik grinnik.

'Ik heb veel geoefend met mijn broer', vertel ik, hij knikt en gaat dan geconcentreerd verder met het konijn te vellen. Het is al bijna helemaal donker, maar we kunnen nog goed zien omdat we weerwolven zijn. Ik kijkt toe hoe hij geconcentreerd werkt. Hij heeft nu alleen een shirt over zijn bovenlichaam aan, waardoor ik voor het eerst zijn armen zie. Het valt me op dat hij een grote tattoo op zijn rechterbovenarm heeft. Ik ga naast hem zitten en kijk naar hem.

'Wat betekent het?', vraag ik hem, hij kijkt me vragend aan.

'De tattoo, op je arm', hij kijkt even naar de tekening.

'Oh, dat', hij wendt zich terug af en gaat verder met het konijn. Het is even stil.

'Het is... ingewikkeld', zegt hij zacht.

'Leg het me dan uit', zeg ik geïnteresseerd.

'Ik weet niet of ik dat kan, of ik dat mag', zegt hij. Sinds ik begon over de tattoo is hij meer ingetogen, niet meer zo enthousiast als daarvoor.

'Waarom zou je het niet mogen vertellen?', vraag ik nieuwsgierig.

'Het is iets stoms', mompelt hij hoofdschuddend.

'Heb je er spijt van?', vraag ik. Meteen knikt hij bevestigend.

'Ik wou dat ik het nooit gedaan had. Ik was stom toen', zegt hij. Zijn handen zijn gestopt met het konijn te vellen. Ik zie dat hij het er lastig mee heeft en ga dichter bij hem zitten. Ik leg mijn arm om hem heen.

'Je kunt het me vertellen als je er klaar voor bent', zeg ik geruststellend, Yvar zucht.

'Ik zou het je wel willen vertellen, maar het is niet alleen mijn geheim. Ik deel dit geheim met Vigo en Kian', zegt hij, ik kijk hem vreemd aan.

'Hebben zij die ook?', vraag ik verwijzend naar zijn tattoo. Hij knikt.

'Exact dezelfde, op exact dezelfde plaats. Er zit meer achter dan je denkt', zegt hij. Hij legt zijn armen om me heen en knuffelt me. Hij heeft het er moeilijk mee, dat voel ik.

'Het is oké', mompel ik terwijl ik over zijn rug wrijf.