Their Bond

Hoofdstuk 7

'Luna Kayla, de Alpha vraagt of u naar zijn kantoor kunt komen', zegt ze stem van een bediende nadat ze geklopt heeft.

'Oké, bedankt', zeg ik terug. Ik leg mijn boek op het nachtkastje naast mijn bed en sta op. Ik wandel door de lange gangen richting het kantoor van Yvar, Kian en Vigo. Als ik daar aankom hoor ik hun stemmen discussiëren. Ik klop op de deur en het wordt stil.

'Binnen', zegt Yvars stem. Ik open de deur en stap de kamer binnen. Alle drie de jongens leunen tegen een bureau en staan naar elkaar toe. Ze waren duidelijk in gesprek tot ik binnenkwam.

'Je wilde dat ik kwam?', vraag ik Yvar, die knikt en zucht zacht. Hij ziet er tegenop.

'Ga even zitten', hij gebaart naar een stoel die tegenover zijn bureau staat. Ik ga zitten. Het valt me op dat alle drie de jongens korte mouwen dragen waardoor de tattoo bij iedereen zichtbaar is.

'We hebben beslist dat je het recht hebt om te weten waarom we deze hebben', zeg Vigo, hij wijst naar zijn tattoo. Ik knik en kijk ze nieuwsgierig aan.

'Je moet eerst weten dat wij drie een ongelooflijk sterke band hebben. Die hebben we altijd al gehad', begint Kian, ik knik. Dat weet ik, dat zie ik aan de manier hoe ze met elkaar omgaan.

'Toen we tien waren, was Black Moon in oorlog met een andere roedel, een heel sterke roedel. We zijn tijdens die oorlog veel roedelleden verloren, waaronder onze vaders en de moeder van Vigo', ik kijk ze verschrikt aan. Ze zijn alle drie hun vader verloren, ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt.

'Gelukkig was mijn moeder een sterke Luna, ze nam de roedel over en heeft hem geleid tot ik oud genoeg was om hem over te nemen', gaat Yvar verder.

'We waren alle drie kapot over het verlies van onze ouders én over dat van de roedelleden. We hebben altijd geleerd dat je roedel alles voor je is, dat je daar het meeste zorg voor moet dragen. We vonden het verschrikkelijk dat we niets hebben kunnen doen, dat we onze roedel niet konden beschermen', vervolgt Kian.

'En toen deden we iets heel stom, samen. Iets verschrikkelijk stom. Het heeft ons hele leven veranderd', Vigo stopt met praten en kijkt naar Yvar. Die zucht en gaat met zijn vingers over zijn neusbrug.

'We hebben een bloedband geschapen voor de maangodin', zegt hij. Ik laat het even bezinken. Een bloedband scheppen doe je door je bloed met elkaar te vermengen, in je lichaam. Je krijgt hierdoor een sterkere band en je kunt elkaar altijd vinden. Als je een bloedband schept voor de maangodin, meng je je bloed in je lichaam voor het altaar van de maangodin. Hierdoor krijg je een sterkere band, voel je wat de ander voelt, sterf je wanneer de ander sterft. Het enige voordeel dat je hiervan krijgt is dat je gaven krijgt van de maangodin. Niemand weet precies wat dat inhoudt omdat niemand het aandurft een bloedband te scheppen voor de maangodin. Het maakt je kans op sterven in een strijd een stuk groter en zeker als je het met drie doet zoals de jongens.

'De tattoo kwam er nadat we het hebben gedaan', legt Vigo verder uit.

'Dus jullie voelen wat de ander voelt?', vraag ik, ze knikken.

'We voelden meteen dat jij de mate van Yvar bent', zegt Kian.

'En als jullie de mateband hebben voltooid voelen wij ook wat jij voelt', vervolgt Vigo, ik knik.

'En jullie hebben gaven?', vraag ik, ze knikken. Ik kijk ze vragend aan. Ik wil dolgraag weten welke.

'Ze zijn niet zo gevaarlijk, maar het feit dat we ze hebben maakt mensen al bang voor ons. Natuurlijk kunnen we er wel mensen pijn mee doen of doden als we dat willen, maar dat is meestal niet nodig'

'Welke zijn het?', vraag ik nieuwsgierig.

'We hebben er allemaal verschillende, maar ik heb bijvoorbeeld de gave om de grond te laten bewegen waar ik wil', vertelt Vigo, ik kijk hem vragend aan. Hij concentreert zich en laat de grond onder me trillen. Verwonderd kijk ik hem aan.

'Dat is de gave die ik het meeste gebruik'

'Yvar kan iets verschrikkelijk eng', zegt Kian, ik kijk nieuwsgierig naar Yvar. Hij rolt met zijn ogen en gaat normaal staan. Opeens veranderen zijn bruine ogen in gifgroene ogen en verandert zijn gitzwarte haar naar blond haar. Zijn gezicht wordt ook wat ronder. Een volledig nieuwe persoon staat voor me. Ik kijk hem verbaasd aan.

'Eng, toch?', vraagt Kian, ik knik langzaam. Yvar verandert terug naar zijn normale gezicht, of toch hetgeen ik ken.

'Is dit nu je echte gezicht?', vraag ik hem, hij knikt lachend.

'Dit is mijn echte gezicht'

'Hij gebruikt de gave vooral om andere Alpha's bang te maken', zegt Vigo, Kian knikt.

'Ja, dit was eng, maar ik moet zeggen dat ik zijn nieuwe uiterlijk niet angstaanjagend vond'

'Oh, dat was ook niet de bedoeling. Ik kan je wel bang maken', zegt hij waarna zijn bruine ogen veranderen naar gloeiend rode. Zijn gezicht wordt donkerder en zijn haar wat langer waardoor er een schaduw over zijn gezicht valt. Hij kijkt me donker aan. Nu ziet het er wel heel angstaanjagend uit.

'Oké, ik begrijp het', hij lacht en verandert terug naar zijn normale gezicht.

'En jij?', vraag ik Kian, hij grinnikt om mijn nieuwsgierigheid. Hij richt zijn hand naar het bureau en een pen zweeft naar hem toe. Behendig vangt hij hem en ik kijk hem met grote ogen aan.

'Die gebruik ik het vaakst', zegt hij, ik knik nog steeds onder de indruk.

'Je bent gewoon lui', zegt Vigo, Kian kijkt hem verontwaardigd aan.

'Dat is niet waar, ik maak gewoon gebruik van mijn voordelen', het klinkt of hij die zin al heel vaak heeft uitgesproken. Yvar rolt met zijn ogen en richt zich weer op mij.

'Het is gevaarlijk, ook voor jou. Jij bent mijn mate, er zijn demonen naar ons op zoek die ons dood willen en ons kwaad willen doen. Dat wil zeggen dat jij ook in gevaar bent', vervolgt hij de uitleg serieus.

'Ik wil niet dat je alleen buiten het territorium gaat en één van ons altijd op de hoogte houdt van waar je bent', zegt hij nu bezorgd. Vigo en Kian knikken.

'We geven allemaal nu al veel om je. We zouden je niet kwijt willen raken door onze stomme fout', zegt Kian, ik knik.

'Ik zal jullie op de hoogte houden'