Their Bond

Hoofdstuk 16

Vigo, Kian en Yvar

Toen jullie jullie bloedband smeedden, wisten jullie dat er risico's aan verbonden waren. Nu moeten jullie de gevolgen onder ogen zien. Jullie hebben alle drie jullie mate gevonden, ik zou maar alvast afscheid nemen. Wij zijn niet bang om jullie aan te vallen, zoals jullie bij ons eerste slachtoffer hebben gemerkt. Die arme jongen was nog maar het begin. Als jullie je niet snel overgeven aan ons, zullen er nog vele van jullie dierbare roedelleden volgen. Wij zullen er alles aan doen om jullie kapot te maken. We zullen jullie verwoesten, fysiek en mentaal. Reken maar op vele begrafenissen de komende tijd.

Wij

Ik kijk op naar Yvar die heen en weer loopt door de kamer.

'Waar zijn Dove en Illy?', vraagt hij.

'Ze zouden nog in de kamer van Illy moeten zijn', zeg ik, Yvar knikt.

'Ga naar ze toe. Bij het kleinste dat je ongerust maakt kom je naar ons toe, goed?', vraagt hij, ik knik. Ik druk snel mijn lippen op die van hem en verlaat de kamer. Ik begrijp dat ze dit liever met z'n drieën willen bespreken. Ik begrijp hier niet alles van en ik zou ze alleen maar afremmen bij het zoeken van een oplossing. Zichzelf overgeven zullen ze nooit doen, daarvoor ken ik ze ondertussen wel lang genoeg.

Ik loop door de gangen haan richting de kamer van Illy en klop aan.

'Kom maar binnen', klinkt haar zachte stem. Ik open de deur en ga binnen.

'Is er iets gebeurd? Ik voel dat Vigo bezorgd is', vraagt Dove. Zij en Illy zitten rechtop op het bed.

'Ja, ze willen nu nog meer dan ooit dat we laten weten waar we zijn. Er is een jongen uit de roedel vermoord vandaag, Jonah Kline. Hij was pas vijf jaar oud. Er zijn mensen, of eerder demonen die de jongens willen verwoesten. Wij kunnen daar een middel bij zijn. Blijf dus steeds met één van hen of elkaar', zeg ik ze. Ze knikken beide waarna Dove me met grote ogen aankijkt en Illy naar het beddengoed staart.

'Demonen bestaan echt?', vraagt Dove, ik knik.

'Ik wist het zelf ook niet, er zijn alleen geruchten. Demonen komen blijkbaar bijna niet in contact met wolven. Ik heb er nog nooit één gezien. De meeste wolven geloven ook niet dat ze bestaan', vertel ik haar kort. Ze knikt overdonderd.

'Kayla?', vraagt de stem van Illy zacht. Ik kijk naar haar en ook het hoofd van Dove draait naar haar toe.

'Kan ik Kian vertrouwen?', vraagt ze me zacht. Ik glimlach klein en schuif wat dichter naar haar toe.

'Illy, als er iemand is die je kunt vertrouwen is het Kian wel. Je bent zijn mate, hij zou je nooit iets aandoen'

'Ik heb eerder mensen vertrouwd', ze trekt haar knieën op en slaat haar armen er om heen.

'Hoe voel je je bij hem?', vraag ik haar.

'Ik voel me fantastisch bij hem, maar ook dat heb ik eerder meegemaakt', mompelt ze zacht. Ik sla een arm om haar schouders heen en Dove doet hetzelfde langs de andere kant.

'Kian is te vertrouwen, geloof me maar', zeg ik haar zacht. Ze knikt onzeker.

***

'Ik zou je graag zo snel mogelijk tot Luna van de roedel benoemen. Dan hebben we een sterkere band en kan ik je sneller vinden als er iets aan de hand zou zijn', zegt Yvar. We zitten samen op bed en hij heeft zijn armen om me heen geslagen. Ik knik instemmend.

'Ik zou heel graag snel Luna willen zijn', zegt ik, hij knikt en laat me los. Met een enorme glimlach kijkt hij me aan. Hij staat op van zijn bed en loopt naar een klein glazen tafeltje dat in de hoek van de kamer staat. Er liggen enkele stapels boeken op het tafeltje. Hij bekijkt ze aandachtig en verplaatst er wat. Dan neemt hij er één vast en loopt terug naar me toe. Het is een klein, compact boekje.

'Dit is alle informatie die je moet weten om Luna te worden van Black Moon', zegt hij. Ik zie pure trots in zijn ogen als hij me het boekje overhandigt. Ik glimlach en neem het aan. Ik sla het open en lees de eerste pagina met de index.

De eed
De index
De ceremonie

Zo gaat de lijst nog wel even door.

'Als je hulp nodig hebt kun je het altijd aan mijn moeder vragen. Zij heeft dit natuurlijk ook moeten doen', zegt hij, ik knik glimlachend.

'Dank je voor het vertrouwen', ik druk een kus op zijn lippen en leg het boekje aan de kant. Ik bekijk het morgen wel beter. Nu wil ik even gewoon samen zijn met mijn mate. Rustige avonden zoals deze zullen de komende tijd zeldzaam zijn. Yvar sluit zijn ogen even en zucht.

'Vigo en Dove zijn weer goed bezig', mompelt hij. Ik grinnik. Hij kan niet letterlijk voelen wat Vigo voelt op dit moment, maar wel het geluk van Vigo op zo'n moment. Hij gaat liggen en ik kruip tegen hem aan. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me nog dichter. Zijn lippen duwt hij zacht in mijn nek, op de door hem gemarkeerde plaats. Ik kan een zucht van genot niet onderdrukken en ik voel hem grijnzen. Van mijn nek kust hij terug naar mijn lippen.

'Ik hou van je', mompelt hij.

'Ik ook van jou', mompel ik terug tegen zijn lippen aan voor we verder gaan met zoenen en mijn handen langzaam onder zijn shirt glijden.

***

'Er is iemand voor je', Yvar klinkt niet blij als hij dat zegt. Hij staat in de deuropening en wacht tot ik op sta. Sloom kruip ik uit het bed en ga ik naar hem toe. Hij neemt mijn hand vast en neemt me mee door de gangen, de trap af naar de woonkamer. Daar aangekomen zie ik mijn broer en zijn mate zitten. Als ik binnenkom staan ze beide op van de bank. Zion komt naar me toe en neemt me in zijn armen. Ik hoor Yvar grommen, maar ik negeer het.

'Zion, wat doe jij hier?', vraag ik terwijl hij me los laat.

'Ik miste mijn kleine zusje, mag dat niet?', vraagt hij grijnzend. Ik rol mijn ogen en stomp tegen zijn schouder aan.

'Ik heb jou ook gemist, idioot'