Their Bond

Hoofdstuk 19

Langzaam opent Yvar zijn ogen. Hij knippert een paar keer en kijkt me dan aan. Eerst glimlacht hij als hij me ziet, maar dan verandert zijn blik in bezorgd.

'Kayla? Wat doe jij hier?', vraagt hij terwijl hij recht komt.

'Ik kwam helpen', zeg ik terwijl ik hem in mijn armen neem.

'Ik heb gezegd dat je in het roedelhuis moet blijven!', roept hij terwijl hij me nog wat dichter tegen zich aan trekt.

'Weet je wel wat er allemaal met je kon gebeuren? Ik wil je niet kwijt', zegt hij.

'Ik wilde jou ook niet kwijt en we voelden allemaal dat het niet goed ging hier', zeg ik.

'Hoe gaat het met Dove en Illy?', vraagt Vigo. Hij zit een paar meter verderop met Kian die ook net wakker geworden is.

'Ze zijn bang, maar ze zijn oké. Ik heb ze gezegd daar te blijven', stel ik de jongens gerust. Kian en Vigo knikken opgelucht.

'Ik wil niet dat je ooit nog zo iets doet. Als jou iets overkomt overleef ik dat niet', zegt Yvar bezorgd in mijn oor. Ik wrijf geruststellend over zijn rug en sta dan op. Ik bekijk Yvar eens grondig. Naast een paar schrammen heeft hij niets dat niet geneest. Als ik op kijk zie ik een aantal roedelleden naar ons staren. Yvar kijkt ook om en glimlacht naar hun. Hij staat soepel op en ik zie sommige roedelleden opgelucht adem halen. Kian staat ook op met de hulp van Vigo. Hij heeft een grote, diepe wonde op zijn been. De wonde is al langzaam aan het helen, maar Kian kan er nog niet op staan. Nu zie ik enkele roedelleden bezorgd naar hem kijken. Yvar neemt me mee naar de mensen.

'Hoe gaat het met U, Alpha?', vraagt een vrouw nadat ze onderdanig naar hem heeft geknikt.

'Het gaat goed met me, jullie hoeven je geen zorgen te maken', stelt Yvar ze gerust.

'En de Bèta?', vraagt ze.

'Het komt wel in orde met hem', zegt hij. De roedelleden knikken opgelucht. Weer bewonder ik het vertrouwen van deze mensen in Yvar.

'Yvar!', roept de stem van Vigo. We kijken om en zien dat Vigo het lastig heeft om Kian te ondersteunen. Yvar loopt naar hem toe en ondersteunt hem ook.

'Misschien moet je naar de dokter', zegt Yvar terwijl we naar het roedelhuis lopen.

'Hoeft niet, het komt wel goed', zegt Kian, Yvar rolt met zijn ogen. Als we bij het roedelhuis aankomen rennen Illy en Dove naar ons toe. Dove slaat haar armen om Vigo heen en Illy kijkt bezorgd naar Kian. Hij glimlacht naar haar.

'Wat is er gebeurd met je been?', vraagt ze bezorgd. Kian kijkt even naar zijn eigen been en haalt zijn schouders op.

'Ze hebben me aangevallen, maar het heelt wel. Maak je geen zorgen', stelt hij haar gerust. Vigo laat Kian los en slaat zijn armen om Dove heen, waarna Illy om de nek van Kian vliegt. Hij reageert even verbaasd, maar slaat dan zijn vrije arm om haar heen. Yvar brengt Kian naar de woonkamer en laat hem op de zetel zakken. Illy gaat meteen tegen hem aanzitten en Kian legt voorzichtig zijn arm om haar heen. Yvar en Vigo gaan ook vermoeid zitten. Als ik nog even naar de wonden van Yvar kijk zie ik dat de meeste wonden al bijna geheeld zijn.

'Waren dat de demonen?', vraag ik dan zacht, iedereen kijkt naar me en Yvar knikt.

'Ik heb niets anders gezien dan een gewoon gevecht. Zijn ze dan zo gevaarlijk?', vraag ik.

'De meesten waren al weg op het moment dat jij er was en ze hebben alles gegeven voordat jij er was. Ze hebben gaven zoals wij, maar die heb jij niet gezien', vertelt Vigo.

'We kunnen ze wel aan', probeert Yvar me gerust te stellen.

'Jullie kunnen ze aan?! Jullie waren bewusteloos! Als ik er niet was geweest had die jongen jullie vermoord', zeg ik ongerust. De ogen van Illy en Dove worden groter.

'Jullie waren bijna vermoord?', vraagt Illy verschrikt. Kian zegt niets en trekt haar nog wat dichter tegen zich aan.

'Hoe kunnen jullie hier rustig onder blijven? Misschien komt het omdat ik een mens ben, maar een bijna dood ervaring is doodeng voor mij', zegt Dove. Vigo grinnikt, trekt haar tegen zich aan en drukt een kusje op haar hoofd.

'We moeten hier rustig onder blijven, ons zorgen maken heeft geen zin. We moeten ons hoofd richten op oplossingen zoeken', zegt hij. Dove kijkt haar mate even aan en knikt dan stil.

***

Ik loop naar het kantoor van Yvar, Kian en Vigo. Ze hadden me geroepen omdat ze iets belangrijk met me willen bespreken. Ik denk dat het gaat over de aanval van gisteren. De deur staat open en de drie jongens zitten in stilte te werken. Ze kijken alle drie op als ik binnen kom.

'Jullie wilden me spreken? Is er iets?', vraag ik, Yvar glimlacht en schudt zijn hoofd.

'Sluit je de deur even?', vraagt hij, ik knik en doe wat hij zegt. De drie jongens gaan recht staan en leunen tegen hun bureau aan.

'We hebben je actie van gisterenavond besproken', begint Kian, ik knik. Zenuwen schieten even door mijn lichaam.

'We hebben besloten dat je actie eigenlijk goed was', zegt Vigo, Yvar vervolgt meteen.

'Dat wilt niet zeggen dat je dat nog moet doen', ik grinnik zacht.

'Je bent goed in keuzes maken onder druk', complimenteert Vigo me.

'Dank je'

'Dat was niet waarom we je laten komen hebben', zegt Yvar. Als ik naar hem kijk zie ik dat hij een grote glimlach op zijn gezicht heeft.

'We hebben besloten dat we je morgen Luna van Black Moon willen maken', zegt Vigo. Hij kijkt me glimlachend aan net als Kian en Yvar. Ik weet hoeveel de roedel voor hun betekent, als ze die deels in mijn handen willen leggen is dat en teken van veel vertrouwen.

'Echt?', vraag ik blij, ze knikken lachend. Ik vlieg in de armen van Yvar en druk een kusje op zijn lippen. Ook Kian en Vigo geef ik een snelle knuffel.

'Ik beloof dat ik alles zal doen om de roedel te beschermen'

'Ik heb je het boekje al gegeven, misschien moet je het nog eens doorlezen voor morgen', zegt Yvar, ik knik. Ik ken het boekje ondertussen al vanbuiten, maar eens extra doorlezen kan geen kwaad.

'Waar kan ik je moeder vinden als ik haar nodig heb?', vraag ik hem.

'Waarschijnlijk in haar huis in het dorp', zegt hij, ik knik en knuffel hem nogmaals. Ik kijk naar drie jongens.

'Bedankt voor het vertrouwen, ik weet wat de roedel voor jullie betekent', ze glimlachen en knikken. We bespreken nog een aantal dingen, zoals de dag na de ceremonie waarbij alle Alpha's uit de buurt komen om de nieuwe Luna te zien. Ondanks dat de meesten me al gezien hebben ben ik er best zenuwachtig voor. Mijn vorige Alpha zal er ook zijn. Hij en Yvar zullen niet goed met elkaar omgaan. Dat doet me denken aan mijn broer en ouders. Ik vraag Yvar of zij ook mogen komen.

'Natuurlijk'