/Дуугаа сонсоод уншаарай/
Би түүнд хайртай. Түүний өрөөсөн давхраа, ховс мэт инээмсэглэл гээд түүнд өөлөх зүйл юу ч үгүй мэт.
Түүнтэй байвал бүхнийг хийж чадах мэт тийм л их хайртай. Түүнтэй байх мэдрэмж яг л өчигдөрхөн уншиж дууссан жаргалтай төгсгөлтэй ном мэт, борооны дараах солонго мэт байж билээ.
Гэвч чи намайг хаяад явчихсан. Ирээдүйгээ хамтдаа бүтээнэ гэсэн амлалтандаа хүрээгүй.
Би яаж аз жаргалтай инээхийг чамаас сурсан ч аз жаргал минь чи юм сан.
Чамайг хэзээ ч хамаагүй ирнэ гэсэн итгэлээр цонхоор ширтэн хүлээх би өрөвдөлтэй биш гэж үү?
