Her Life

PROLOGUE

-•-

Masaya ba ako sa buhay ko ngayon? Hindi pa ba ako nahihirapan sa mga problema? Am i really happy of my life?

Ako nga pala si Venice, Venice kung tawagin nila ako sa pangalawang pangalan ko ako ay isang highschool student na nag aaral sa isang pampublikong paaralan minsan na akong nangarap na akoy makapag aral sa isang pribadong paaralan ngunit diko man lang maabot dahil kami ay mahirap lamang. Nagtitinda lamang ng mga tinda sa sari-sari store ang aking nanay sa aming maliit na tindahan at ang aking tatay naman ay nag deliber ng mga tinapay sa mga tindahang katulad lang din saamin kung saan saan man.

Ako ay isang honor student at balak kong mag take nag scholarship sa isang sikat na pribadong paaralan, nagdadalawang isip ako dahil baka mahihirapan lamang ang aking mga magulang sa pagpapaaral sakin dahil sa pagkakaalam ko kalahati lang nang tuition fee ang babayaran kapag ako ay nakapasa sa exam. Hindi kopa alam kung may mas mababa bang babayaran para sa tuition don sa pribadong paaralan na iyon.

"Ma, may sasabihin sana ako sainyo.." lumapit ako kay mama habang siya ay nagtutupi ng mga nilabhang mga damit namin. "Oh?, Ano ang sasabihin mo zea? Importante bayan? Sabihin mona ayoko salahat ng pinag paliban yung mga sinasabi dalian mo" sila mama lang ang tumatawag sakin sa unang pangalan ko at ang ibang taong kilala ko tinatawag nila ako sa pangalawang pangalan ko gusto ko lang kasi na mga importanteng tao ang tumatawag sakin sa aking unang pangalan.

"Ma, gusto ko sanang kumuha ng scholarship sa pangarap kong unibersidad ma.." mahinhin kong sabi kay mama habang nakatingin sa mga damit na nakatupi na. "Diba sinabi konaman sayo zea na wala tayong pera para sa kalahating bayarin para sa tuition mo, tandaan mong isa lang akong tindera sa isang maliit na tindahan diyan sa harap ng bahay natin at ang papa mo dipa sapat ang kinikita sa isang araw kulang pa sa mga baon nyo" napatigil ako dun dahil si mama seryosong seryoso na sa pagsasalita at tumigil rin siya sa pagtutupi at tumitig sakin ng diretso. "Pero ma gusto kong mag aral sa pangarap kong unibersidad, ahm pagsisikapan kopong makapasok dun sa paaralang iyon" napatitig ako sa mata ng nanay ko at nakikita kong may pag alala ang sinasabi ng kanyang mga mata. "Zea anak, para saan pa ang pagsisikap mo para lang makapasok dun sa pangarap mong isang sikat na unibersidad kung wala kanamang pera pang tustos sa mga ibang bayarin dun papatayin kalang sa gutom kong mag aaral ka dun" nanlumo kaagad ako pangkatapos sabihin ng nanay ang kanyang opinyon alam konaman na hindi sila papayag na ako'y mag aral dun sa unibersidad dahil para narin sa akin at sa pamilya  pero..  "Ma, kakayanin konaman po, magtratrabaho ako mag woworking student po ako pagsasabayin ko ang pag-aaral at ang pagtratrabaho para di ko kayo maabala sa pagtitinda at para narin sa pang gastos ko sa pang araw-araw ko at ako narin gagastos sa mga gastusin dun ma.."  ngiti kong sinabi kay mama at nakita kong ngumiti si mama

"Zea anak alam kong wala tayong pera di tayo katulad ng iba na may mga kaya pero sana naman wag  mo muna mang abusuhin ang katawan mo sa pag tratrabaho masyado kapang bata para mag trabaho tutung-tong kapalang nag senior high, hayaan mong kami muna ng tatay mo ang magsisikap na ikaw ay makaapag aral ng libre" pagkatapos sabihin yon ng nanay ko agad siyang umalis at binitbit ang mga damit na kanyang tinupi at umalis ng may ngiti sa labi.

-----------------------------------------------------------------
Hi readers! Hope you'll enjoy this story , and wait for the other chapters;)

it's my first time:))