Κρίμα.
Μα λοιπόν, κρίμα. Να ζούμε υπό τη σκόνη του παρελθόντος.
Σαβούρα ξένη.
Φασιστόμουτρο του κερατά.
Να μας βαστά από τα μαλλιά ή
μάλλον, από τον φόβο.
Διότι ως γνωστόν,
ο νους μας σαπίζει
στον ίδιο καταψύκτη
εδώ και αιώνες
μέχρις ότου να ανοίξει κάποιος την θύρα
και να τον κατασπαράξουμε,
τον "αδύνατο κρίκο",
τον "μαλάκα", τον "ηλίθιο".
.Στον πατέρα μου
.Με αγάπη
.Είθε οι σκώληκες της ("κούφιας") ώρας να σου δώσουν περισσότερο μυαλό από αυτό
πο στερείσαι!
