Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟰𝟱

Noor

"Sorry, maar ik kan u echt niet binnenlaten hoor," zeg ik tegen de vrouw. Ik heb de voordeur op een kier en sta ertussen. De vrouw is nogal opdringerig. "Ik moet hem zien," zegt ze. "Sorry maar fans mogen hier echt niet komen hoor. Ik vraag mij sowieso al af hoe u het gebouw bent ingekomen," zeg ik en ze kijkt me met haar suffe, doorweekte ogen aan. "Ik ben hier al wel eens geweest hoor," zegt de vrouw serieus. Ik grinnik. "Het is echt waar, geloof mij nou maar," zegt de vrouw en kijkt me aan alsof ze weer moet gaan huilen. "En die is zeker ook van Martijn," zeg ik sarcastisch en wijs naar haar buik. "Nou, toevallig wel. Waarom denk je anders dat ik hier ben? Niet voor mijn plezier hoor," zegt ze en er rolt een traan over haar wang. Sprakeloos kijk ik haar met een open mond aan en maak de deur helemaal open. Ze loopt naar de woonkamer en gaat op de bank zitten. "Wil je een glaasje water?" vraag ik bezorgd aan haar. Ze knikt en ik loop naar de keuken om een glas water te halen. Is zij echt te vertrouwen? Heb ik haar binnen moeten laten? En vooral, is dat kind echt van Martijn? Allemaal onzekere vragen dwalen door m'n hoofd en ik loop terug de woonkamer binnen met een glas water. "Alsjeblieft," zeg ik en geef het glas aan haar en ga naast haar zitten op de bank.

"Oké, vertel rustig je verhaal aan mij," zeg ik en ze kijkt me aan. "Ofja, allereerst, wil ik wel wat informatie over jou weten," zeg ik.
Ik hoor voetstappen in de gang. "Ben ik aan het praten, zit je niet meer op kanto-"Martijn loopt de woonkamer binnen en staat stil. "Claire?" vraagt Martijn verbaasd en ik trek m'n wenkbrauwen.
"Martijn, wat heeft dit te betekenen?" vraag ik en Martijn staat bevroren te kijken. "Martijn, ga eens zitten," zeg ik en zwaai naar Martijn die weer terug op de aarde komt.
Martijn gaat zwijgend naast me zitten.

"Oké, ik wil het niet weten maar wat is hier gaande?" vraag ik. Martijn en Claire kijken elkaar zwijgend aan. "Ja hallo, vandaag nog graag," zeg ik geïrriteerd.
"Die is toch niet van mij, mag ik hopen," zegt Martijn en wijst naar Claire haar zwangere buik. Nou, hij kan ook weer praten eindelijk. "Nee, van wie anders," antwoord Claire. "Je hebt toch een man?" zegt Martijn chagrijnig en ik trek m'n wenkbrauwen op. Hoelang zijn deze twee samen geweest? "Dat is het juist. Hij heeft een uitslag van het ziekenhuis gekregen deze middag en blijkt onvruchtbaar te zijn," zegt Claire. Het lijkt alsof mijn hart stopt met kloppen, maar ik leef gelukkig nog.
"Claire, we hebben het letterlijk maar één keer gedaan. Dat kan niet," zegt Martijn en ik kijk hem met grote ogen aan. "En wanneer dat dan?" vraag ik. Ik krijg geen antwoord want Claire gaat gewoon verder. "Drie keer Martijn, het was drie keer. Maar twee van die keren was jij totaal op een andere planeet," zegt Claire. "Heb jij seks met mij gehad terwijl ik dronken was?" zegt Martijn verbaasd.
"Hallo, ik zit hier ook nog. Wanneer was dit allemaal?" vraag ik. "Lieverd, ik ben niet vreemd gegaan. Ik zweer het!" zegt Martijn bijna smekend tegen mij met tranen in zijn ogen. "Nee, zij is al twee jaar zwanger wil je zeggen," snauw ik en ga recht staan. "Lief, wat ga je doen?" vraagt Martijn bezorgd.
"Ik hoef jou voorlopig niet meer te zien, totdat je kan aantonen dat dat kind niet van jou is," zeg ik boos. Ik pak mijn handtas en loop door de voordeur. "Lief, wacht!" hoor ik nog achter mij maar ik sla de voordeur dicht.
Boos en gehaast druk ik een aantal keer op het liftknopje. Waarom gaat dat ding nou weer zo langzaam.

Ik klop aan bij Laura. "Hey, nou al heimwee?" lacht Laura. "Ik hoop dat je je logeerbed nog niet hebt weggedaan, want voorlopig trek ik weer bij je in," zeg ik chagrijnig en loop direct naar de woonkamer. Menno komt tandenpoetsend de badkamer uit en kijkt me verbaasd aan. Laura staat ook stil naar mij te staren en ik plof woedend op de bank. "Alles goed?" vraagt Menno een beetje mompelend door de tandpasta in zijn mond. Hij houdt zijn tandenborstel vast en poetst verder als ik mijn uitleg geef.
"Nee tuurlijk niet. Hoe zou jij reageren als ineens een zwangere vrouw voor je deur staat die beweert dat haar kind van Martijn is terwijl Martijn duizend procent zeker weet dat het niet van hem is maar wel is vergeten dat hij haar drie keer heeft gedaan in plaats van één keer," zeg ik zonder adem te halen en ik barst in tranen uit. "Noor, niet huilen," zegt Laura. Ze komt naast me zitten en ik leg m'n hoofd op haar schouder. Menno staat geschokt naar mij en Laura te kijken.
"Menno, waarom sta je daar. Haal wat," zegt Laura en Menno kijkt Laura raar aan. "Chocolade?" vraagt Menno onverstoorbaar door nog steeds zijn tandpasta. "En wijn," zegt Laura. "Nee, geen wijn voor mij," antwoord ik en haal mijn hoofd van Laura haar schouder. Ik kijk Laura zwijgend aan.

"Nee, serieus?!" zegt Laura ineens. Het kwartje is bij haar gevallen maar Menno kijkt nog steeds naar ons alsof we Chinees praten.
"Waarom sta je daar nog?" zegt Laura tegen Menno. "Ja, wat moet ik nou halen dan?" vraagt Menno gestrest en wankelt wat met zijn tandenborstel. Arme Menno, die heeft hier zo een mental breakdown en Laura commandeert hem dan nog. "Nee, ik hoef niks. Spoel je mond maar en kom er even rustig bij zitten," zeg ik kalm en Menno knikt.