Their Bond

Hoofdstuk 21

De roedelleden begroeten me vrolijk en eerbiedig als ik langsloop. Na een tijdje praten met roedelleden kom ik Zion, Adara en mijn ouders tegen. Zion trekt me in zijn armen.

'Ik ben zo trots op je, zusje', zegt hij als hij me los laat. Meteen neemt mijn vader me in zijn armen.

'Ik ben enorm trots op je, Kayla', zegt hij. Ik glimlach en laat hem los.

'Ik heb je gemist, pap', zeg ik hem.

'Ik heb jou ook gemist', zegt hij. Ik kijk even rond, op zoek naar Yvar. Ik zie hem wat verder staan terwijl hij met een roedel lid praat. Hij kijkt ook op naar mij. Ik gebaar hem naar me toe te komen. Hij knikt, neemt afscheid van de oudere vrouw en loopt naar me toe. Mijn ouders kijken met grote ogen naar hem als hij bij ons staat. Hierna kijken ze eerbiedig naar de grond. Yvar slaat zijn arm om me heen en drukt een kusje op mijn slaap.

'Mam, pap, dit is Yvar. Mijn mate', stel ik hem voor. Mijn ouders kijken op en Yvar steekt glimlachend zijn hand uit. Zion rolt zijn ogen, hij mag Yvar nog steeds niet. Mijn ouders schudden beide zijn hand, maar kijken hem niet recht aan. Ze stellen zichzelf ook kort voor aan hem.

'Zion', Yvar knikt zakelijk naar mijn broer. Die gromt zacht naar hem. Mijn moeder stoot hem kwaad aan. Hij rolt zijn ogen.

'Yvar', zegt hij zacht.

***

Kian neemt me mee naar beneden. Daar staat Yvar al met de eerste Alpha. Yvar heeft zijn haar weer wat laten groeien waardoor hij zijn dreigend uiterlijk weer krijgt. Vigo staat naast hem en kijkt ook dreigend voor zich uit.

'Alpha Mason', zegt Yvar, hij schudt de hand van de Alpha stevig. Ik ga naast Yvar staan en de Alpha richt zich nu op mij.

'Luna Kayla', begroet hij me met een walgelijke grijns op zijn gezicht. Hij schudt ook mijn hand.

'Alpha', begroet ik hem beleefd terug. Hij kijkt me nog even aan, langer dan beleefd is, tot Yvar zijn arm om me heen slaat. De Alpha richt zich op Kian. De Bèta en de Gamma begroeten Yvar en mij. Een dienstmeisje begeleidt hen naar de vergaderzaal. Yvar trekt me tegen zich aan en snuift mijn geur op.

'God, jij bent jaloers', zegt Vigo tegen Yvar, die rolt zijn ogen naar hem.

'Heb je niet gezien hoe hij naar haar keek?', gromt hij, ik maak me los uit zijn armen.

'Ik ben jouw Luna, je hoeft je geen zorgen te maken', zeg ik, hij knikt. Ik zie uit mijn ooghoeken een man in de deuropening verschijnen en ga weer recht staan. Yvar richt zich nu ook op de man en begroet hem. De man trilt zacht, maar hij probeert zijn angst voor Yvar te verbergen. Ze schudden elkaar de hand en de man vervolgt snel zijn weg naar mij.

'Luna Kayla', begroet hij me met een trillende stem. Hij kijkt mij wel even aan, maar gaat al snel door naar Kian. Hem durft hij niet aan te kijken. Zijn Bèta en Gamma volgen na hem. Na heel veel Alpha's begroet te hebben, waarbij de meesten bang zijn van Yvar, Kian en Vigo, zie ik mijn vorige Alpha, Bèta en Gamma in de deuropening.

'Alpha Nard', begroet Yvar hem. Zijn stem klinkt nog lager en dreigender dan bij de vorige Alpha's. Yvar mag hem duidelijk niet.

'Alpha Yvar', begroet Alpha Nard hem terug. Hij begroet mij ook alsof ik nooit in zijn roedel heb gezeten en hij me niet kent. Net zoals de vorige Alpha's gaat hij door naar Kian en Vigo. Na de laatste Alpha's gaan ook wij naar de vergaderzaal. Alle Alpha's, Bèta's en Gamma's zitten op hun plaats. De Luna's zijn thuis gebleven, om de roedel te leiden in de tijd dat de Alpha's weg zijn. Yvar staat op en begroet de Alpha's emotieloos.

'Jullie weten allemaal waarom we hier vandaag zijn. Vandaag stel ik jullie de Luna van Black Moon voor', hij knikt even naar mij en ik ga naast hem staan.

'Dit is mijn mate, sinds gisteren Luna Kayla', begint Yvar. Hij stelt me verder voor. Hij vertelt uit welke roedel ik kom en wat mijn rang was. Nadat hij alles over me verteld heeft beginnen de Alpha's gesprekken met elkaar. Ook gaan ze met hun Bèta's en Gamma's in gesprek. De jongens luisteren aandachtig naar de andere Alpha's en ik volg hun voorbeeld. Ik weet dat ze zo veel mogelijk te weten willen komen over de rest. Na een half uur aandachtig luisteren, staat Vigo op. Hij loopt zonder iets te zeggen de zaal uit en iedereen kijkt hem na. Zo ook ik. Na een korte stilte gaat iedereen weer door met praten.

***

'Wat is er aan de hand?', vraag ik als we op onze kamer zitten. Yvar zucht en kijkt naar zijn handen.

'Er is weer iemand vermoord, een meisje van vijftien', zegt hij. Geschrokken kijk ik hem aan.

'Demonen?', vraag ik zacht, hij knikt.

'We moeten de Alpha's vandaag nog allemaal naar huis sturen. Als er iemand op ons territorium wordt vermoord is het oorlog. Dat kunnen we er nu niet bij nemen', zegt hij, ik knik.

'We sturen ze vandaag nog weg en nemen extra maatregelen met de roedel', weer knik ik instemmend. Hij staat op en zegt dat hij het samen met Kian en Vigo gaat verkondigen aan de andere Alpha's. Hij loopt de kamer uit en ik wacht daar terwijl ik naar buiten staar. Vigo staat met Alpha's, Bèta's en Gamma's op de open plek voor het roedelhuis. Hij hield ze bezig terwijl Yvar en ik aan het praten waren. Ik zie Yvar en Kian naar buiten lopen en één voor één de Alpha's aanspreken.

***

Yvar laat een geïrriteerde kreun ontsnappen. We liggen samen in bed en hij kan niet slapen, waardoor ik automatisch ook wakker blijf.

'Wat is er?', vraag ik hem zacht.

'Vigo en Dove kunnen niet stoppen', zucht hij, ik grinnik.

'Het is nog steeds vreemd dat jij voelt wat hij voelt', zeg ik, hij grinnikt zacht en knik. Hij komt wat rechter en gaat op zijn zij liggen. Hij staart een tijdje naar me en trekt me tegen zich aan.

'Ik ben trots op je, mijn Luna', fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach.

'Eindelijk kan ik dat zeggen', mompelt hij. Hij trekt me dichter tegen zich aan en sluit zijn ogen. Binnen een paar minuten merk ik dat hij slaapt. Met dat val ik ook langzaam in slaap.