ALEXA
Birden sarsıldığımda deprem oldu zannederek yatağımdan fırladım.
''Deprem oluyor Kat uyaan''
diye bağırdım. Ama karşımda Kat'i gördüğümde bugün gideceğimiz bir iş yemeği için erken kalkmam gerektiğini hatırladım.
''Deprem olmuyor seni şaşkın kız uyanman gerekti ve ne kadar ses çıkarırsam çıkarayım seni uyandıramadım.Hadi kalk ve hazırlan .Saat 1 ve 5'te gideceksiniz.İyi şanslar meleğim''
diyen Kat beni öptü ve odamdan ayrıldı.Martin 'lerin varisi olduğumdan güzel birşeyler giymeliydim.Ama kilolu olduğumdan dolayı ne kadar güzel giyinsemde güzel bir kız olamayacağımı biliyordum.Bunları düşünmeyi boşverip duşa girmeye karar verdim. Kıyafetlerimide alarak duşa girdim. Güzelce yıkandıktan sonra kurulandım ve seçtiğim sözde 'Güzel' olan kıyafetlerimi giydim.Çantama ihtiyacım olan şeyleri koydum ve yatağımı topladım. Yaklaşık bir saatim olduğundan dolayı kitap okumak için kitaplığıma gittim ve Açlık Oyunlarının ikinci kitabı olan Ateşi Yakalamak kitabını alıp okumaya başladım.Kat'in sesini duyduğumda kitabı bıraktım ve çantamı alıp aşağı indim. Babam ve annem kapının önünde beni bekliyorlardı. Onları daha fazla bekletemeden bu kilolarla ne kadar hızlı koşulursa o kadar hızlı koşarak onlara yetiştim. Arabamıza bindik ve yola koyulduk . Bende telefonumu çıkarıp Facebook 'a girdim .Nerdeyse herkes benden güzeldi bunu anlayamıyordum . Ben artıklardan mı yaratılmıştım sanırım. Babam yakışıklı bir adamdı aslında annemde güzel sayılırdı.Ama benim babama benzediğimi söylerlerdi. Annemi sevmiyorum . Nedeni ise benle hiç ilgilenmemesi ve diğer insanlara karşı beni küçük düşürmesi.Bir anne bunu nasıl yapar diye düşünüyorsunuz ama yapıyor işte. Ben düşüncelere dalmışken babam
''Alexa buuşacağımız kişinin seninle aynı yaşta ve sana benzeyen bir kızı var onla arkadaş olmanı istiyorum.'' dedi.
''Deneyeceğim baba. ''
dedim dende. O sırada annem
''O hiçkimseyle arkadaş olamaz ki onun tek arkadaşı kitaplar .'' dedi.
Aslında bir bakıma doğru söylüyordu. Babam beni hemen savundu ve yine kavga başladı. Dinlemek istemediğimden kulaklıklarımı taktım ve gözlerimi kapadım. Birkaç dakika sonra annemin çığlık sesi geldi . Kulaklıklarımı çıkardım ve arabanın önne baktım . Gördüğüm şeyle bende bir çığlık attım. Bir arabaya çarpacaktık. Son kez Tanrıya dua etmeye çalıştım . Ve BOOOM.
EVA
"Mia biraz daha uyuyamaz mıyım?"
"İş yemeğiniz var tatlım erken kalkmalısın unutma."
Odadan çıktığında kalktım ve güzel olduğunu sandığım birkaç kıyafeti alarak duşa girdim.Kurulanarak tişörtü üzerime geçirdim.Kalın bacaklarımdan geçen pantolonun düğmesi zar zor iliklendiğinde daha da kilo aldığımı fark ettim.Saçlarımı kurutarak yatağı toparladım.Küçük bir çanta alarak içine birkaç gerekli eşyamı koydum.Masama geçerek elime kağıt ve kalem aldım.Birşeyler karalamaya başladım.Resmi bir kenarıya koyarak sandalyeden kalktım.Bir paket çikolata ve telefonumu alarak yatağıma oturdum.Ben kızları inceleyip kendime lanetler ederken babamın sesini duyduğumda telefonu cebime koydum ve hızlı olmaya çalışarak -ne kadar olabilirse.- merdivenlerden indim.Arabanın arka koltuğuna yerleşerek babamın arabayı çalıştırmasını beklemeye başladım.Çantamdan kulaklıklarımı alıp kablolarını çözdüm.Babam konuşmaya başlayınca ona döndüm.
"Birtanem Edward'ın da bir kızı var.Durumlarınız benziyor.Arkadaş canlısı ol canım.Lütfen."
"Aman ne güzel.Tamam."
Annem gıcık yüz ifadesi ile konuşmaya başladı.
"Yine yemişsin çikolatayı.Yağ fıçısı gibisin."
Annemin sözlerine aldırmayarak listemden bir müzik açtım.Annemin hakaretlerini duymaya alışmıştım.Babam biraz hızlı gidiyordu.Kulaklıklarımı çıkararak hafifçe omzuna dokundum.Konuşmak için ağzımı araladım.
"Baba biraz yavaş olur musun?"
Yabaşca hızını düşürürken karşımıza çıkan araba ile çığlık attım.Başımı cama vurduğumda gözlerim kararmıştı.
************************************
Hikaye yazarları;
Eva=@Wampire_Yazar
Alexa=@Sleeper23
