Kevin's POV
Καλώ τον Μους, αλλά δεν το απαντάει. Έχουν περάσει δύο μέρες και δεν μου έχει δώσει κανένα σημάδι ζωής. Ανοίγω το τηλέφωνό μου και κοιτάω τις επαφές μου. Μετά ανοίγω τις εφαρμογές όπως instagram και τέτοια και κοιτάω μήπως έχω κανένα καινούργιο μήνυμα. Δεν βλέπω τίποτα οπότε το αφήνω δίπλα στο κομοδίνο μου και ξανά ξαπλώνω πίσω. Κλείνω τα μάτια μου για να χαλαρώσω και κάθομαι έτσι για 5 λεπτά περίπου. Μετά από λίγη ώρα ακούω την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει απότομα. Αμέσως σηκώνομαι και κοιτάω προς την μεριά της πόρτας. Μόλις κοιτάω εκεί ανακουφίζομαι.
-Μους!
-Κέβιν πώς είσαι;
-Εγώ είμαι καλά εσύ πώς είσαι, πού ήσουν τόσο καιρό;
-Έπρεπε να κρυφτώ. Νόμιζα ότι με ακολουθούσε. Δεν μπορούσα να γυρίσω.
-Ποιος σε ακολουθούσε, τον ρωτάω όλο απορία.
-Αυτός που σε πυροβόλησε.
-Ξέρεις ποιος είναι;
-Ναι αλλά δεν πρέπει να το πεις σε κανέναν.
-Αυτό που μου ζητάς είναι παράλογο. Πώς γίνεται να μην το πω σε κανέναν. ο μπαμπάς μου είναι αστυνομικός πρέπει να του το πω. Μπορεί να είναι ο ίδιος που σκότωσε τη Λίντια. Τι θα γίνει αν προσπαθήσει να σκοτώσει και άλλον; Ή ακόμα χειρότερα, αν το καταφέρει.
-Άκουσέ με δεν γίνεται να το πεις σε κάποιον. Πρέπει να μου το υποσχεθείς.
-Μους, αυτό που μου ζητάς είναι πολύ δύσκολο.
-Ναι, αλλά είναι για το καλό όλων μας.
-Ωραία, Το μυστικό σου είναι ασφαλές μαζί μου.
-Αυτός που σε πυροβόλησε ήταν ο Άρτσι.
-Τι, τον ρωτάω απευθείας. Δεν είναι δυνατόν. Ο Άρτσι δεν θα το έκανε ποτέ σε κανέναν. Τον ξέρω από μικρό παιδί, δεν γίνεται να το έχει κάνει εκείνος!
-Μα, μόλις του έβγαλα την μάσκα, κοίταξα το πρόσωπό του και ήταν σίγουρα εκείνος.
-Μους, παραλογίζεσαι. Ο Άρτσι ήρθε απευθείας μόλις άκουσε τι συνέβη. Ήταν όσο ανήσυχος είσαι και εσύ, μη σου πω και πιο πολύ. Θέλει να εξακριβώσει αν αυτός που με πυροβόλησε ήταν ίδιος με αυτόν που σκότωσε τη Λίντια. Ήταν πολύ θυμωμένος και αποφασισμένος.
-Κέβιν, είμαι σίγουρος, δεν μπορείς να μου το βγάλεις από το μυαλό μου. Τον είδα και με κοιτούσε στα μάτια, δεν γίνεται να ήταν άλλος.
-Αν φορούσε κάποια μάσκα;
-Μάσκα κάτω από τη μάσκα; Δεν ξέρω τι να σου πω. Αυτό που ξέρω είναι τι είδα. Δεν νομίζω να μπορούσε κάποιος να φτιάξει μία τόσο λεπτομερή μάσκα.
-Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Μάλιστα όταν ήρθα εδώ πέρα ήταν και ο Άρτσι και μόλις με είδε ήρθε να δει τι κάνω και του είπα να έρθει σε σένα.
-Εγώ έλειπα όλες αυτές τις μέρες. Δεν θα μπορούσε να με είχε βρει είτε το ήθελε είτε όχι.
-Το ξέρω. Με έχει πάρει αρκετά τηλέφωνα λέγοντάς μου ότι δεν σε βρίσκει πουθενά.
-Μα σου λέω δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
-Δεν σε κατηγορώ. Απλώς μην πεις τίποτα τέτοιο μπροστά του. Δεν είμαστε σίγουροι ακόμα.
-Εντάξει αλλά πρόσεχε. Μη συναντιέσαι μόνος μαζί του. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.
-Αν και σε βρίσκω υπερβολικό, θα προσπαθήσω να είμαι με πολλά άτομα όταν βρίσκεται αυτός στο δωμάτιό μου.
-Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρεις πόσο με βοηθάει να ξέρω ότι θα είσαι ασφαλής.
-Θα σου έλεγα να προσέχεις και εσύ, αλλά ξέρω ότι δεν ισχύουν αυτά που λες. Δεν αμφισβητώ εσένα απλώς ξέρω ότι δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.
-Εντάξει. Πρέπει να φύγω τώρα. Οι γονείς μου ξέρουν ότι κρυβόμουν και το λόγο, αλλά δεν ξέρουν τίποτα για τον Άρτσι. Δεν τους είπα και ούτε πρόκειται να πω κάτι.
-Οκ, να σε ξαναδώ σύντομα όμως, έτσι;
-Εννοείται, μου απαντάει.
-Γεια σου. Καλή ξεκούραση.
-Ξέρεις, ακούγεται ειρωνικό από ένα άτομο που βρίσκεται στο νοσοκομείο.
-Χαχα, γελάω και έπειτα κλείνει την πόρτα πίσω του.

BINABASA MO ANG
Riverdale (greek)
Teen FictionΣε μια πόλη που ονομάζεται Ρίβερντεϊλ όλα είναι ήρεμα και ήσυχα. Κανείς δεν φοβάται τίποτα και κανέναν αφού όλα είναι ειρηνικά. Όλα όμως αλλάζουν όταν πραγματοποιείται μια δολοφονία. Μια μαθήτρια του Λυκείου Ρίβερντεϊλ χάνει τη ζωή της από μια σφαίρ...