My Officer 1

κεφάλαιο 14ο

Οταν γυρισε στο δωμάτιο μετά απο πεντε δεκα λεπτα εγω ειχα εξαφανιστεί...

Βρισκομουν στα σκοταδια το στομα μου δεμενο με ενα μαντηλι τα χερια μου πισω στην πλατη δεμένα με ενα σχοινι και τα ματια μου πλεον δεμενα...μονο ακουγα κάτι φωνες..ανδρικές αλλα δεν μπορεσα να ξεχωρισω της φωνες τους μιλούσαν αγγλικα αλλα καποιες λεξεις μπορεσα και ξεχωρισα...
Ολα εγιναν τοσο γρηγορα και βιαστηκα που δεν καταλαβα...για μια νυχτα γινονται ολα...αμα ειναι πλεγμενος ο Bruno πισω απο την απαγωγη μου θα το πληρωσει ακριβα...θα φτυσει αιμα...δακρυα αρχισαν να κυλουν..προσπαθησα να ελευθερωθω ματαια ο κοπος αδικος κοπος... φοβαμαι...μουγκριζα και βαρουσα τα ποδια μου με πλησίασε ενας και ένιωσα το οπλο στο κροταφο..
"Σκασε μη σε σκοτωσω" ειπε σπαστα αγγλικά...
Βγηκαμε απο ενα φορτηγακι και μπηκαμε σε ενα σπιτακι μακρια τριγυρω δεν υπηρχε τιποτα ερημια σε ενα εγκαταλειμμένο...με αφησαν στο υπογειο και μου εβγαλαν το μαντηλι απο τα ματια και το στομα μου ξελλισαν τα χερια και εφυγε κλειδωσε το δωμάτιο και με αφησε.. Ειχε ενα παράθυρο αλλα ηταν με καγκελα ηταν η μονη μου ευκαιρια αλλα εχασα καθε ελπιδα ειχε μια λαμπα σε ενα γραφειο ήταν αδειο... Ενα κρεβατι στρωμένο,τα προσωπα τους δεν φαινοταν τα ειχαν καλυμμένα..
Ξαπλωσα και αναμνησεις γυρνουσαν ξανα και ξανά...

Ο Ignazio του επεσε το ποτηρι και εγινε θρυψαλα εσπασε σε χιλια κομματια.. Αρχισε να με ψαχνει στο σπιτι...δεν με βρηκε και κοιταξε απο το μπαλκονι τιποτα ημουν αφαντη...Αμεσως καλεσε την αστυνομια για αποτυπωματα και να αρχίσουν την ερευνα..

Κοιτουσα δεξια και αριστερά στα χαμενη ενιωθα μοναξια... Σκέψεις τριγυρνουν στο μυαλο μου και δακρυα κυλουν...

Ανοιξε η πορτα και σηκωθηκα απο το κρεβατι..
"ποιος εισαι; που βρίσκομαι; βοηθησε με"ειπα ηρεμα πηγα να τον επιτεθω αλλα με εριξε με την βια στο κρεβατι και κλειδωσε την πορτα..
Ξαπλωσα και μου ηρθε σαν αναμνηση η αρπαγη μου...

Εγω οπως ημουν ταραγμενη απο τον εφιάλτη μου, βγηκα να παρω αερα ενιωθα φοβο,μελαγχολια, και εγω ημουν σαν χαμενη,καποιος ηρθε απο πίσω μου και με αρπαξε εβαλε ενα μαντηλι στο στομα μου για να μην με ακούσει κανεις και με κατεβασε απο την κεντρικη εισοδο..διεκρινα απο τον φοβο μου τον Ignazio αναίσθητος κατω στο πατωμα,χτυπιομουν στην αγκαλια του. Με εβαλε σε ενα βανακι και εφυγαν...Δακρυα ετρεχαν και ξανα ετρεχαν χωρις να υπαρχουν αυριο φοβομουν...

Το αλλο πρωι ερχεται ξανα ανοιγει την πορτα και την κλείνει πισω του..
"Ας μιλησουν πολιτισμενα ποιος είσαι και τι θελεις;" ειπα και σηκωθηκα ξανα να του επιτεθω αλλα εκανε ακριβώς την ιδια αντιδραση με πεταξε στο κρεβατι χωρίς κανενα αποτελεσμα, και έφυγε...Βγηκε έξω και ηρθε ο φιλος του...

"Πως ειναι;" ρωτησε
"Κλαιει συνεχεια και απαιτησε να μαθει που ειναι και τι θελω;" ειπε
"αγνόησε την, εσύ θα μιλας αγγλικα μη μας καταλαβουν" ειπε ο αγνωστος...
"Ειναι πολυ ομορφη κοπελα" ειπε
"Ναι ειναι πολυ όμορφη αλλα προσεχε την να την πηγαινεις νερό και φαγητο...

Εκεινη την στιγμή αντικρυσαν περιπολικο της αστυνομιας και τους κοπηκαν τα ποδια...