bölüm 5,
güçsüz
"Sizin tek yaptığınız, küçük şeylerle mutlu olan insanları üzmek!"
Hepsini tek tek işaret ettim. Çağıl pişmanlıkla kafasını eğdi. Diğerleri bana hâlâ hırsla bakıyordu.
"Ben o bisikletimi, aylarca her ihtiyacımdan keserek aldım! Tek mutluluk kaynağımdı! Ama siz aptallar... Beni kıskanıyorsunuz! Çünkü ben her zaman kendim oldum. Bazen tam bir korkaktım, bazen yalancı, bazen fazla hırslı, bazen de doğruyu düşündüğüm için! Benden bu kadar nefret ettiğinizi hiçbir zaman anlamadım ki.. Benim hiçbirinizle ne derdim ne de bir nefretim vardı, "hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Ergenlik dönemindeydim ve olan şeyler beni güçsüz kılıyordu. Her zaman alay konusu olmuştum, her zaman hakaret edilen taraf olmuştum."ama şuan hepinizden nefret ediyorum! Hepiniz kinci ve iğrenç insanlarsınız! Hayatta amacı olmayan, hayatı boyunca baba parası yiyen kişiler olacaksınız -"
"Babam yok."
Öyle sinirlenmiştim ki sözleri üstüne Gökmen'i boğazladım.
"Siz işte busunuz! Kendinizi acındırmaktan başka amacınız yok!Güçsüzsüz, korkak ve pislik insanlarsınız! "
Dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım. Hepsi şaşkınlıkla bakıyordu..
Çünkü kriz geçiriyordum.
