Ivy [Z.M]

Do You Want To Be Happy?

Song: The Longer I Run
By " Peter Bradley Adams "

🌿🌿

[ بوی نارگیل میاد نه؟ ]

Future
Third Pov.

غروب زیباییه، خورشید بین ابرها پنهان شده و آسمون نارنجی رنگه.
این خونه آرامش عجیب و غریبی نسبت به همیشه داره، آرامشی که اونها آرزوشو داشتن.

لیام خوشحاله و بینهایت احساس خوبی داره، چون میتونه همینطور که کوکی های خوشمزه درست میکنه، با یکم چرخوندن سرش اون پسر زیبارو ببینه که چطور فنجون چای رو به لبهاش نزدیک میکنه.

اون لبها نرم تر از گلبرگای بهارین...

درجه فِر رو تنظیم میکنه و بالاخره از آشپزخونه خارج میشه.
بیرون هوا خوبه و یه نسیم خنک موهای مشکی اون پسرو زیرو رو میکنه.

زین حالا چاییشو تموم کرده و دستاشو لب بالکن گذاشته و سرشو به عقب کشیده.

تیزی زیبای فکش و سیب گلوش که تکون میخوره به تنهایی برای به وجود اوردن یه صحنه تکرار نشدنی کافیه.

لیام نزدیک تر میره و دستاشو دور بدن ظریف اون پسر میپیچه و ساق پاهاش نرمی بینهایت پوست زینو حس میکنند، اون مثل خیلی وقتای دیگه فقط یه تیشرت پوشیده.

ل_" گردش بادو بین موهات حس میکنی؟ "

بعد از گفتن این جمله بوسه ای زیر فکش میذاره و نمیدونه دقیقا کجارو، ولی عمیقا بو میکشه چون زین بوی یه باغ پر از یاسو میده...

زین دستاشو روی دستای لیام که روی شکمشه میذاره و میگه:" کجای کاری؟ باد داره با من حرف میزنه."

ل_" عه، اونوقت چی میگه؟ "

چونشو روی شونه زین میذاره و به آسمونی که حالا خورشیدش داره برق میزنه، خیره میشه.

زی_" میگه نگاهتو هیچوقت از آسمون نگیر چون خورشید زود غروب میکنه."

لیام بوسه ای پشت گردن زین میذاره و صاف
می ایسته.

ل_" میدونی وقتی بچه بودم، چیکار میکردم؟
نزدیک غروب که میشد، میرفتم روی پشت بوم و جوری می ایستادم که آفتاب منو تو بغلش بگیره.

اونجا همیشه گرم بود، همیشه...

بعد منتظر میموندم تا کم کم خورشید پشت کوه بره و منو تنها بذاره، لحظات غم انگیزی بود. "

نگاهشو به آفتاب پهن شده روی بالکن میندازه و ادامه میده:" انتظارم آروم آروم تموم میشد و آفتاب طلایی روی دستام راه میرفت. لحظه آخر مشتمو پر میکردم از نور و همه جا یک دفعه تاریک میشد.

فکر میکردم اگر مشتمو باز کنم نور از بین انگشتام بیرون میزنه اما وقتی دستمو باز میکردم، اونجا هیچی نبود و بدنم سرد و سرد تر میشد. "