Paltolu Adam

~ 6. Bölüm : Hayatıma S*çtın Aylin Yılmaz ~

(Kalbim çok kırık şu an yazamoycam. )

(Belki de kalbimin kırıklıklarını kelimelere dökücem bu bölümde. Ama zannetmiyorum her zaman içim atamayı öğrendim. Yine sıyrılabilirim herhalde.)

~Bölüm Şarkısı - Emre Aydın : Belki Bir Gün Özlersin~

🏀🏀🏀

Edis Saruhan

Odaya doğru gittiğimde Zeynep'in heyecanlı gözlerle bana baktığını gördüm. Tebessüm ettim. Yatağımın ucuna oturuyordu. Yanına oturdum.

-"Bayadır seni göremiyorum , özledim seni fındık burunlum" dedim ve burnunu iki parmağımla sıktım. Zeynep şımarık bir şekilde kafasını çekti

-"Bende seni çok özledim" dedi ve belime sarıldı. Oyy bu güzel kokuyu içime çekmeyeli çok olmuştu. Utan kendinden Edis Saruhan.

-"Hani hatırlıyor musun bana doğum günümde yaptığın şeyi" dedi ve kıkırdadı. Tabii ki hatırlıyordum ama bir daha duymak istedim.

-"Aa neydi acaba anlatsana." Dedim ve güldüm. Bir elimi eline aldı ve avucumu yukarıya çevirdi.

-"Şimdi burası sahil" dedi avucumun kenarına dokunarak.

-"Hımm öyle mi?" Dedim. Güldü ve devam etti.

-"Bak şimdi şurada çok mu yakışıklı bir beyefendi varmış"

-"Aa kimmiş o?" Dedim devam etti

-"Tam olarak hatırlamıyorum. Emir miydi Edis miydi neydi?" Dedi ve güldü.

-"Evet Edis'ti hatırladım. Bu adam burada -Kumsalı gösteriyordu- kıza kalbini açmıştı. Kız o gün 1 yaş değil sanki 100 yaş olgunlaşmış ama sayı olarak 1 yaş artmıştı." Dedi ve durdu

-"Hmm ee?" Dedim. boğazını temizledi ve devam etti.

-"İşte o gün kadın bütün dünya yalan olsa da bu adama inanacağına söz vermişti. Ve evet demişti" dedi ve elimi kendi eline kenetledi. "Yani bu kadın sana her şekilde güveniyor" dedi ve gözlerime baktı. Gözlerine baktım. Hafif tebessüm ettim.

-"Demek sen Emir ya da Edis denen yakışıklı adamın adını karıştırdın" dedim ve gıdıklamaya başladım. Gülüşlerimiz odayı kaplamıştı. Her zamanki gibi.

-"Edis yapma bak.. Edis acıyormxksmx Edisss" diye mızmızlanırken en son kendimizi yatağa sırt üstü bırakında sustuk.

-"Acıttın be adam" dedi , güldüm ve dirseğimi onu göreceğim şekilde yatağa yasladım.

-"Öyle mi hanımefendi?" Dedim ve elimi karnına götürürken beni durdurdu.

-"Edis hayır bak yoruldum" dedi en son kıkırdaşdık ve ben onu gıdıklamamaya karar verdim.

Aylin Yılmaz

Odadan çıktıktan sonra çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Bu günlüğü yok etmeliydim. Artık günlük yazmak da yoktu. Yerden günlüğü alırken yan odadan gelen kıkırdıları duydum. Ne bu kadar güzel olabilirdi ki hayatta. Ya da neyse. Polyanna mı olmalıyım şu an. Off kafam o kadar darma duman ki...

Ses çıkarmamaya çalışarak kapıyı açtım ve lavkbaya gittim. Sesleri hala duyuluyordu. Çok mutlulardı. Sanırım o kız onun sevgilisi. Neyse bana ne. Günlüğün tam sayfalarını yırtacaktım ki aklıma olur da bir gün okumak isteyebileceğim geldi.

Olur da bir gün çok mutlu olursam geri döner neleri atlattığımı okurum ha.

En iyisi ben bunu gizli yerime götüreyim diye düşündüm. Gizli yerim de bana ait olan en değerli yer. Anne ve babamın memleketi olan Ordu. Orada bir dağ evimiz vardı. Çok hatırlamıyorum ama orada çok güzel zamanlar geçirmiştim.