Chapter 2💛(zawgyi)

4.5K 213 3
                                    

အရင္ကတေယာက္တည္းရိွခဲ့ေသာအိမ္ေလး၏ဧည့္ခန္းမွာအခုေတာ့ လူေလးေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္‌ေနေတာ့သည္။

"အဲ့ေတာ့ က်ဲလိုက္ေျပးတာ
ဝမ္ရိေပၚမဟုပ္ဘဲ ဝမ္ရိေပၚအမေပါ့"

"အြန္းေလ    ရားး
ဒီမွာ ဘာလို႔လူကိုမေမးမျမန္းနဲ႔လာရိုက္ရတာလဲ"

"ငါကေမးၿပီးမွရိုက္တာေလ"

"အဲ့တာကနံမယ္ေမးတာေလ"

"အာ့ဆိုငါကဘာေမးရမွာတုန္း"

"ဟဲ့ ေရွာင္က်န္နင္ေတာ္ေတာ့"

"ရိေပၚနင္လည္းေတာ္"

"ကြၽန္ေတာ့က ဘလိုင္းႀကီးအရိုက္ခံရတာေလ    ဘာလို႔ေတာ္ရမွာလဲ"

"အရိုက္ခံရတာေလာက္ပဲ ‌မေသပါဘူး"

"မင္း……မင္း……ေရွာင္က်န႔္"

"နင့္ထက္ေျခာက္ႏွစ္လာက္ႀကီးတယ္
ဘာေရွာင္က်န႔္လဲ   ယဉ္ေက်းမႈကိုမရိွဘူး"

"ဟဲ့ ေတာ္ၾကပါေတာ့ဆို!!!!!"

မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့အမေတြကိုေမ့ကာ အေျခအတင္ရန္ျဖစ္ေနေသာ မိမိတို႔ေမာင္မ်ားအား အသံေပးကာတားေသာ္လည္း
ထပ္ကဲလာေသာေၾကာင့္ ဝမ္လီစိတ္မရွည္စြာေအာ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထိုအခါႏွစ္ေယာက္လံုး ဟြန႔္ ကနဲလုပ္ခါ
မ်က္ႏွာလႊဲသြားၾကသည္။

"ေရွာင္က်န႔္ မင္းကဘာလို႔လိုက္လာရတာလဲ"

"အမစာေတြ့ကတည္းက အိမ္ကိုသြားရွာမယ္ေျပာ လာတာအမသာ ေယာက္်ားေနာက္လိုက္ၿပီးျပန္မလာရင္ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာေျပာစရာေတာင္မဟုပ္ဘူးေလ လိုက္မေခၚရေအာင္ရူးေနလား"

"အာ့ဆို ဘယ္လိုသိတာတုန္း?"

"နင္နဲ႔ ဝမ္လီမ ငါ့ကို သူ႔ေမာင္အေၾကာင့္စံုစမ္းခိုင္းတယ္ေလ    ေနာက္ၿပီးနင္တို႔ခရီးစဥ္မွတ္တမ္းၾကၫ့္ေတာ့ Canadaဆိုေတာ့ ဝမ္လီေမာင္ေနာက္လိုက္တယ္ထင္တာေပါ့"

"ျဖစ္ရမယ္ေနာ္ ေရွာင္က်န႔္ရဲ့
ငါ့ေမာင္နဲ႔မွပဲ နင္အမကိုထင္ရက္တယ္လို႔"

"ဟုပ္ပါ့ ငါတို႔ကိုတကယ္မရိပ္မိတာလား"

"ရိပ္မိပါ့မလား ဒီတိုင္းခင္တာပဲေပါ့
ေနာက္ၿပီး နင္တို႔ကအတူေနၿပီးအတူအလုပ္လုပ္ေတာ့ မရိုးမသားစဉ္းစားမရဘူး
ေက်ာင္း ကတည္းက အတူတူအတြဲတြဲေနခဲ့တာေတာင္ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ငါ့က္ုပလစ္ၿပီး
ထြက္ေျပးလိမ့္မယ္တကယ္ထင္မထားဘူး"

Yellowish Love (Complete)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora