Finding myself back (airplane crash 2) ✔️

+25+

p.o.v Lexi

Beneden aangekomen zitten papa en Sean zijn vader samen te praten. 'Hee lieverd. Hoe ging het?' vraagt papa. 'Het ging wel. We hebben niet gek veel gepraat. Ik hoop gewoon dat hij weer bij draait. Ik heb hem echt heel erg gemist deze jaren en ik zou het echt niet aan kunnen als hij geen contact meer met me wil' zucht ik.

'Als jij je nummer nou op een papiertje zet dan geef ik die aan Sean. Als hij dan wat is bijgedraaid kan hij je bellen. Maar misschien moeten we gewoon eerst afwachten wat er nu gebeurd. Je weet waar hij woont dus je kan hem altijd komen opzoeken. Niet dat hij hier vaak is maar ik kan hem altijd hier naartoe halen' zegt zijn vader.

'Waar hangt hij dan altijd rond?'. 'Bij vrienden, buiten en clubs. Ik zie hem amper. Hij komt hier om te slapen en te eten maar verder is hij weg. Maar ja, ik kan hem niet tegenhouden. Hij is al volwassen en veel sterker dan dat ik ben. Dus ik laat hem gewoon lopen. Ik hoop gewoon dat hij verstandige keuzes maakt. Al helemaal nu dat hij weet dat hij iets te verliezen heeft. Hij kan je dit keer wel echt verliezen'.

We praten nog even maar gaan dan toch echt weg. We moeten nog naar Noah toe. Als dat net zo gaat als hier wordt dit een ramp dag. Maar daar wil ik vooral niet vanuit gaan. Ik moet een positieve instelling hebben.

'Nou dat was me wat' zegt papa. 'Ja, dat ging niet helemaal vlekkeloos. Als ik dit van iemand niet had verwacht was hij het wel. Maar blijkbaar wel dus. Ik hoop gewoon dat hij zijn verstand gaat gebruiken en me appt. Ik mis hem echt' zucht ik.

'Het komt wel goed lieverd. Als het tot hem doordringt zal hij je echt wel appen hoor'. Ik knik en kijk weer naar de weg.

'Op naar Noah. Kijken hoe het met hem gaat' zegt papa. En zo gaan we naar Noah toe. Of ja, dat denk ik tenminste. Ik weet niet waar hij woont. Gelukkig heeft papa zijn adres kunnen krijgen. Ik kan niet wachten hem weer te zien.

Altijd zijn we super close geweest. Hij was als een grote broer voor me. Hem heb ik ook wel echt gemist ja. Maar ergens zou ik mezelf voor de gek houden als ik zeg dat ik ze evenveel heb gemist. Sean was mijn vriendje. En ondanks dat we niet van het flikflooien enzo waren hadden we wel een sterke band. Hij betekende zo veel voor me.

Daarom doet het me zoveel dat hij zich zo gedraagt. Dat is niks voor hem. En ik weet dat hij dit ook niet is. Hij verbergt zich gewoon achter zo'n imago. Maar dat is hij niet. Ook al heb ik hem 6 jaar niet gezien, ik weet dat die jongen van net niet de echte Sean is.

Hij kan veel mensen voor de gek houden maar hij weet ook dat ik dwars door hem heen kijk. Zo is het altijd geweest. En dat is misschien ook wel wat onze band versterkte. Of wat juist veel ruzie veroorzaakte. Hij houd zichzelf voor de gek. Maar ik ga hem proberen te helpen. En dat ga ik doen op zijn eigen manier. Eenzaamheid bestrijd je met echte vrienden.

Hij voelt zich eenzaam. En ik ga daar wat aan doen. Want ik weet zeker dat zijn vrienden van nu niet echte vrienden zijn. Geen vrienden die er altijd voor hem zullen zijn. En die heeft hij nodig. Hopelijk kan ik Noah overhalen hem te vergeven en wil hij me ook helpen. Al denk ik dat ik veel zelf zal moeten doen.

Ik moet hem overtuigen dat ik het echt ben. En dat ik hem niet meer ga verlaten. Of hij het nou wil of niet. Ik ga voor hem vechten.

(Ik heb kaartjes voor After We Collided😍😍)