My Officer 1

κεφάλαιο 16ο

Λίγο αργοτερα μου εφερε να φαω αλλα πεταξα το φαει κάτω...δεν ηθελα να φαω το στομαχι μου δεθηκε κομπος... Μου αφησε νερο και κλειδωσε το δωματιο και ανεβηκε επανω... Η ημερα περασε δύσκολα σε τεσσερις τοιχους.... Κλειδωμένη σε ενα κλουβί αυτο αισθανομουν. Η μνήμη μου πηγαινε στον Ignazio που θα τον εχει φαει η αγωνια του... Και η στεναχωρια του..

Την άλλη μερα σηκωθηκα και πονουσε πολυ το στομαχι μου...
"Βοήθεια ποναω πολυ"φωναξα
Ανοιξε την πορτα και με πλησιασε εγω σηκωθηκα ..
"Θελω να παω τουαλετα"ειπα και με συνόδευσε μεχρι το μπανιο..
"Αυτη ποναει τι να κανω ελα απο εδω"ειπε στο τηλέφωνο...
"Ερχομαι σε 30 λεπτα" ειπε και το έκλεισαν βγηκα απο το μπανιο και γύρισα πισω στο δωμάτιο,κλειδωσε και ξαπλωσα στο κρεβατι... Μνημες γυρνουσαν ξανα και ξανα στο μυαλό μου...

Επειτα απο κανα μισαωρο ηρθε και ο αλλος και κάθισαν εξω ακουμπισμενη στο αμαξι και συζητουσαν...
"Παρε τηλέφωνο δεν γινεται να την κραταμε αλλο εδω"ειπε ο αλλος
"Θα τον παρω"ειπε
"Μιλα αγγλικα μη μας καταλαβουν"ειπε και τηλεφωνησε στον Ignazio χτυπουσε για λιγο και μετα η αλλη γραμμη το σηκωσε...
"Παρακαλω" απαντησε
"Αν σε τρεις μερες δεν εχεις ενα εκατομμύριο η κοπελα σου θα πεθανει" ειπε και το έκλεισε
Σηκώθηκε και ετοιμάστηκε πηρε το αμαξι και εφυγε για το καραβι ηταν πλεον ενας καρακωμενος και αυπνος...
μπηκε στο γραφειο και εκεί βρίσκονταν το πατερας μου χαμογελαστος...
"Τι σου συμβαίνει αγορι μου;" αναρωτήθηκε
"Απαγαγαν την alicia και μου ζητανε λύτρα"ομολογησε ψυχραιμα
"ποτε εγινε αυτο; και μου το λες τωρα;" ειπε θυμωμενα
"ειχα αγχος πως να σας το μεταφερω δεν μου ειναι και ευκολο προχθες εγινε το βραδυ"ειπε
"Ποσα σου ζητανε;" ρωτησε
"Ενα εκατομμύριο σε τρεις μερες δεν ξερω που να τα βρω" ειπε
"Θα σε βοηθησω εγω" ειπε ο πατερας μου..
"Σας ευχαριστώ πολυ" ειπε καθισε στην θέση του με αγωνια...
Χτυπησε η πορτα και μπηκε η Anne μεσα και πλησιασε το Ignazio...
"μηπως ξερεις που ειναι η Alicia την παιρνω τηλέφωνο απο εχθες και το εχει κλειστο" ειπε ψυθυριστα
"Την Alicia την εχουν απαγαγει"ειπε
"ειναι αληθεια;" ειπε ξαφνιασμενη
"Ναι"ειπε
"Με τα λυτρα θα βοηθησουμε ολοι"ειπε και χαμογελασε
"Σε ευχαριστώ" ειπε
"Μην το συζητας μια οικογενεια ειμαστε" ειπε και έφυγε.

περασαν τρεις μερες και τα λεφτά τα συγκεντρωσαν με βοηθεια απο εδω και απο εκει... Τα εβαλαν σε ενα σακο και περιμεναν τηλέφωνο...Χτυπησε το τηλεφωνο του Ignazio και το σηκωσε αμεσως..
"τα εχω συγκέντρωση πες μου ωρα και που;" ρώτησε αυστηρά
"στης 9 η ωρα στο λιμάνι βενετιας θα το αφησεις σε ενα ασπρο βανακι"ειπε
"Αλλα για να στα δωσω θελω να της μιλησω πρωτα να σιγουρευτω οτι ειναι καλα"
"Περιμενε"ειπε και πηγε μεσα ξεκλειδωσε το δωμάτιο και μου εδωσε το τηλεφωνο και εγώ το αρπαξα..
"Ignazio φοβαμαι πολυ"ειπα"
"Σε λιγες ωρες θα ειμαι στην αγκαλια σου κανε υπομονη ολα τελειωσαν"
"Ανυπομωνω" ειπα και μου το αρπαξε
"Τέλος χρονου" ειπε αυτος και το έκλεισε
Και βγηκε απο το δωμάτιο...