Their Bond

Hoofdstuk 27

'Dove!', Illy neemt Dove in haar armen, waarna ik haar voorbeeld volg. Pas toen de jongens zeker wisten dat het hier veilig is heeft Vigo haar gehaald. Hij heeft haar verschrikkelijk gemist, maar hij had de tijd zonder haar over voor de veiligheid van Dove en de baby. Ik heb haar zelf ook gemist, in de korte tijd dat we elkaar kennen is ze een goede vriendin geworden.

De jongens zijn alle drie uitgeput aangezien ze na het gevecht nog een aantal dagen zelf de patrouilles deden. Nu de tijd eindelijk aangebroken dat we de roedel kunnen vertellen dat ze weer normaal kunnen gaan leven. Kian heeft iedereen voor het roedelhuis verzameld terwijl Vigo Dove ging halen. Ik heb met Yvar besproken hoe we dit aan zouden nemen.

Als ik Dove los laat hoor ik het luide geroezemoes buiten. Ik kijk even door een raampje naar de roedel.

'Ik heb gehoord over je broer en zijn mate, gaat het een beetje met je?', vraagt Dove bezorgd. Ik knik.

'Ja, dat is nu niet mijn grootste zorg, om eerlijk te zijn', zeg ik. Ze kijkt ook even naar buiten en knikt.

'Jullie kunnen dit', zegt ze tegen Yvar en mij. Hij knikt en ademt gespannen in. Hij loopt naar de deur en ik volg hem.

'Je kunt ze goed nieuws brengen, je hoeft niet gespannen te zijn', zeg ik terwijl ik hem aan kijk.

'Ik hoop gewoon dat ze niet bang zijn voor ons', ik neem zijn handen vast.

'Jullie hebben hun gered, ze hebben geen reden om bang te zijn', zeg ik, hij knik. Ik druk een kus op zijn lippen en open dan de deur. De roedel wordt meteen stil als wij naar buiten lopen. Ik hoor dat Kian, Illy, Vigo en Dove ons volgen. De roedel volgt ons met hun ogen, maar durven ons niet aan te kijken. Als we stil staan kijkt Yvar over de roedel heen.

'Leden van Black Moon', de meesten kijken nu wel op.

'We zijn erg verheugd jullie te kunnen vertellen dat het gevaar is geweken. Iedereen kan terug zijn normale rol in de roedel innemen. Voor verdere vragen kunnen jullie steeds bij ons terecht', verkondigt Yvar kort. Geroezemoes stijgt weer op uit de menigte.

'Mijn mate en ik willen ook iets aankondigen', onderbreekt Vigo het geroezemoes, weer valt de roedel stil. Vigo neemt Dove's hand vast.

'Dove en ik krijgen een kind', opgewonden gefluister stijgt op uit de menigte. Yvar neemt mijn hand vast en we lopen samen het kleine podium af, door de menigte heen. Sommigen vragen over het gevaar, anderen kijken gewoon onderdanig naar beneden. Vele roedelleden zie ik ook naar Vigo en Dove toe lopen om hun te feliciteren. Tot mijn geluk, en dat van Yvar, lijken ze niet bang van de jongens. Ze lijken allemaal opgelucht dat het over is. Sommige wolven, de wachters, rennen al terug om de grenzen te gaan bewaken. We kunnen geen zwakke grenzen meer hebben na de bedreiging van Alpha Nick. Yvar slaat een arm om mijn schouder terwijl we samen door het volk lopen. Als ik naar hem kijk zie ik dat hij oprecht gelukkig is. Met een grote glimlach loopt hij door de roedel heen. Alle roedelleden behandelen hem stuk voor stuk met veel respect. Door de glimlach op zijn gezicht wordt ik ook oprecht gelukkig.

***

Yvar, Kian en Vigo zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest met papierwerk, omdat ze dit hadden laten liggen tijdens het gedoe met de demonen. Yvar vertelde me dat hij stapels werk liggen had, dus hij zou wel even bezig zijn. Ikzelf heb me bezig gehouden met door het dorp wandelen met Dove en Illy. Nog steeds zijn er vele mensen met vragen en vele mensen hebben de kans nog niet gekregen om Dove te feliciteren. Vandaag gingen de jongens echter mee met ons door het dorp. We hadden alle drie ons verleidingskunsten in de strijd gegooid en natuurlijk zijn alle drie de jongens er voor bezweken. Van Illy heb ik gehoord dat ze haar angst voor fysiek contact begint te overwinnen en dat ze nu zelfs al in hetzelfde bed als Kian slaapt. Daarvoor sliepen ze in dezelfde kamer, maar elk in een bed.

Dove komt enthousiast de trap af gelopen met Vigo achter haar aan. Achter hem lopen Kian en Yvar. Ik ben nog bezig met me wat warmer aan te kleden als Yvar bij me komt staan. Hij begroet me met een kort kusje op mijn lippen en doet dan zelf ook een dikkere jas aan. Als iedereen klaar is gaan we naar het dorp toe. Dove loopt enthousiast voorop en trekt Vigo met zich mee.

'Gaan we rennen?', vraagt ze enthousiast. Vigo rolt zijn ogen.

'Als je bedoet dat wij gaan rennen en jij op mijn rug zit? Ja. Als je bedoelt dat jij gaat rennen? Nee. Je bent zwanger en moet rusten', zegt hij bezorgd.

'Natuurlijk bedoel ik dat jullie gaan rennen. Ik ga daar echt mijn energie niet aan verspillen', lacht ze, ik grinnik en stem in. De rest volgt mijn voorbeeld en verandert. Alleen Illy kleed zich nog uit achter een struik. Ze is de mate band nog niet begonnen met Kian dus ze kan nog niet met kleren aan veranderen. Samen beginnen we te rennen, het bos in. Yvar kiest waar we naartoe gaan en we rennen een hele lange tijd. Opeens stopt hij met rennen en verandert hij terug. Ik volg zijn voorbeeld.

'Is er iets?', vraag ik bezorgd. Ik kijk rond en zie dat de rest een paar meter van ons vandaan blijft staan. Yvar en ik staan in een kring van prachtige, witte bloemen. Als ik besef welke bloemen het zijn draai ik me met grote ogen naar Yvar. De bloemen heten maanbloemen, ze worden geplant door een mannelijke mate en staan altijd in een kring. De kring is bij ons de figuur van liefde, omdat er geen einde aan zit. Vanaf het moment dat de bloemen bloeien is het tijd voor een volgende stap in de relatie tussen de mates. Als ik Yvar aankijk, zie ik dat hij op één knie zit en me met een grote glimlach een gouden ring toont.

'Kayla, wil je met me trouwen?'