Okuldan çıkarken yağmur ufak ufak çiliyordu.Başımın döndüğünü hissettim ve aniden kendimi yerde buldum. Gözlerimi ufak ufak araladığımda yere eğilmiş bana bakan bir adam gördüm.
-iyimisiniz?
Tek bir kelime dahi edemiyecek haldeyim.kafamı kaldırmaya çalıştım ama kalkmıyordu. Birinin beni kucağına aldığını biliyordum ama gerisi yok. Gözlerimi hastanede açtım. Başımda bayıldığımda bana yardım eden adam duruyordu. Koltukta uyumuştu.O an sadece ona bakıyordum. Full siyah giyinmişti ve herşeyi siyahtı.saçlarına diktim gözlerimi. Biraz uzundu ve çok bakımlı oldugu her halinden belliydi. Onun saçlarına bakınca kendi saçlarımdan utandım. Boğazım kurumuştu.Yanımda duran su dolu bardağa uzandım. Tam alıcakken bardak elimden kaydı ve yere düştü. Bardağın sesiyle yanımdaki adam sıçrayarak uykusundan uyandı.
- Daha iyimisiniz küçük hanım?
Başımı salladım ve ayağa kalkmaya çalıştım ama hala başım dönüyordu. Yastığa başımı geri koydum.
-senin adın ne?
Nehir nedim kısık bir sesle.
-Güzel isim. Benimki de Acar. Tanıştığıma memnun oldum. Merak etme birşeyin yok sadece bayıldın.
Biraz daha dinlen ve seni eve bırakıyım.
Gözlerim doldu. Bir evim yok, Annem babam yok üstelik bide kanserim diyemedim
Öylece süzüldü gözyaşları gözlerimden. Yurda da artık gidemezdim. Çünkü müdür beni haksız yere hırsızlıkla suçlamıştı. On yedi yaşında beş kuruşsuz sokakta kalmıştım.gözyaşlarımın yerini hıçkıra hıçkıra ağlamak aldı. Acar şaşkınlıkla bana bakıyordu.
-Gidebileceğim bir evim yok. Annem babam da beni daha küçücükken yurda bırakmış. Yurda da bir daha ölsem gitmem üstelik kanserim dedim, Ağlayarak. Bana acıdığı her halinden belliydi. Ben ağlarken sarıldı sadece,tek kelime edemedi. Bense onun kolları arasında ağlamaya devam ettim.Bu beni nedensizce rahatlatmıştı. Hiç tanımadığım bir insandı oysaki.o an tek istediğim onun kokusunu içime çekmekti.
ACAR'IN AĞZINDAN;
O hıçkıra hıçkıra ağlarken kalbim acıyordu. Tek başına bu kadar yükü kaldıramazdı. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Sarıldım sadece, eskiden annemin kötü bir rüya gördüğümde yaptığı gibi. Neredeyse yarım saattir bir hastane odasında ona sarılıyordum. Göğsüm onun gözyaşlarıyla ıslanmıştı. Onu kendime benzettim o an. Ama onun yükü benimkinden daha ağırdı. Birden düşüncelerden kurtulup ona baktım. Omzumda uyuyup kalmıştı.onu tekrar kucakladım ve kapıya yöneldim. Onu evime götürecektim çünkü gidecek bir yeri yoktu. Feride teyzenin Nehire çok iyi bakacağından emindim. Feride teyze evimizde çalışan, Annem ölünce bana annelik yapan biriydi.Onu gerçekten çok seviyordum. Nehiri arabanın arka koltuğuna yatırdım ve eve doğru ilerlemeye başladık. Vardığımda hava karartmak üzereydi ve Nehir hala uyuyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Benim Karanlıktaki Işığımsın...
Romanceİyiki bayılmışım der miydi bir insan. Ben sonsuza kadar diycem. O gün orada iyiki bayılmışım. Çünkü o yükü tek başıma kaldıramazdım.Sen gözyaşlarımdaki yükü üstlendin.Beni olduğum bataklıktan çekip kurtardın, iyileştirdin. Beni hiç bırakma çünkü bu...
