Summerdays /\ Martin Garrix +x

𝟰𝟵

Noor

Martijn heeft vorige week contact gehad met José en zij gaat onze bruiloft regelen! Er zit wel een tijdsdruk op want volgende week hebben wij onze trouw gepland.

"Hey lief, je was in slaap gevallen op de bank dus ik heb je maar lekker laten liggen," zegt Martijn. Hij komt naast me zitten en wrijft door mijn haren. Ik glimlach en ga voorzichtig rechtop zitten. "José heeft daarstraks nog gebeld. Morgen komt ze overvliegen naar Ibiza en dan kan ze hier beginnen alles te regelen," zegt Martijn. Ik knik en lach klein. Martijn kijkt mij bezorgd aan en legt zijn hand op mijn schouder. "Lief, gaat het? Je trekt helemaal wit weg," zegt Martijn en kijkt me met grote ogen aan.
Ik voel me misselijk worden en ren naar de badkamer.
In de badkamer voel ik me licht in m'n hoofd en het wordt zwart voor m'n ogen.

Martijn

Het is heel stil in de badkamer. "Noor, gaat het?" vraag ik bezorgd aan de deur en klop. Alleen er komt geen reactie. Oké, dit voelt niet goed. Ik voel aan de deurklink. Gelukkig heeft ze de deur niet op slot gemaakt. Ik loop de badkamer in en zie Noor naast het badkamer kastje liggen. "Noor, lief, hoor je mij?" vraag ik en geef haar wat tikjes tegen haar gezicht. Noor geeft geen reactie en ik begin een beetje in paniek te raken. Ik til Noor op als bruidsstijl in mijn armen en loop naar de slaapkamer.
Ik leg Noor op bed en loop vlug naar de badkamer. Daar pak ik een washandje en maak het nat met koud water.
Ik ren weer naar de slaapkamer en ga zachtjes op de rand van het bed zitten en leg het koude washandje op Noor haar voorhoofd.
De witte kleur in Noor haar gezicht wordt langzaam weer wat roziger.
Noor doet haar ogen een klein beetje open en ik haal weer opgelucht adem. "Hey lief, wil je me in vervolg niet meer zo laten schrikken," zeg ik en geef haar een kusje op haar hand.
Er rolt een traan uit Noor haar ooghoek naar beneden. "Hey lief, alles is goed. Blijf jij maar even zo liggen," zeg ik. Ik voel dat Noor in mijn zachtjes hand knijpt en ik kijk haar zwijgend aan. "I-ik dacht dat ik dood ging," hakkelt Noor voorzichtig. Mijn hart breekt. "Gelukkig niet, maar ik ben wel erg geschrokken," zeg ik. "Probeer maar even tot rust te komen en wat te slapen," zeg ik stil tegen Noor en geef haar een kus op haar lippen. Rustig loop ik de slaapkamer uit en ga de trap af naar beneden.

Ik pak m'n telefoon en bel mijn moeder. "Hey Martijn, is het lekker daar op Ibiza," zegt mijn moeder over de telefoon.
"Mam, kan je snel hierheen komen? Noor was net flauwgevallen. Gelukkig is ze nu weer op de wereld maar ik ben echt ongerust. En jij bent toch een soort van arts," zeg ik. Het is stil aan de andere kant van de lijn. "Mam?" vraag ik. "Ja, ik regel wel een vliegtuig met Watse en dan kom ik er snel aan. Je kan het beste een natte washand op haar voorhoofd leggen, helemaal op het warme Ibiza," zegt mijn moeder. "Ja, dat heb ik al gedaan en dat heeft gelukkig geholpen," zeg ik tegen mam.
"Ik ga Watse bellen," zegt mam en wilt ophangen. "Wacht, vlieg samen met José. Ik had al met haar afgesproken maar misschien wel fijn dat ze wat eerder kan komen. Ook voor Noor, even wat steun," zeg ik. "Ja, komt helemaal goed jongen. Let op jezelf en op Noor en je ziet ons wel verschijnen. Love you," zegt mam. "Dankje, love you too," zeg ik en hang op. Ik adem alle stress uit en loop naar de keuken.
Ik vul een glas met water en ijsklontjes en pak een doosje aardbeien.
Dan loop ik ermee naar Noor toe, op de slaapkamer.

"Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen," zeg ik en houd de aardbeien omhoog. Er verschijnt een glimlach op Noor haar gezicht. Ik weet hoe dol ze op aardbeien is. Ik kom voorzichtig naast haar zitten op bed zitten en Noor trekt zich voorzichtig omhoog. "Gaat het?" vraag ik en Noor knikt. Ik glimlach en druk een kus op haar wang.