Günlerden pazardı.Babamla annemin konuşmalarını duydum.şöyleydi:
-İpek bunu bilmeli.Evet arkadaşlarını seviyor biliyorum ama bizim için bunu yapması gerek.
+O artık bir genç kız.Bizi mutlaka anlayacaktır.
Neyi anlayacaktım.Neler oluyordu. Çok sonra taşındığımızı anlayacaktım ama geç olacaktı.
Yatağımda oturmuş kitap okuyordum. Annemin kapıyı çalması ile kendime geldim ve gerçek dünyaya döndüm. Bana bir şey söylemeye geldiği her halinden belliydi.
+Efendim anne?
-Kızım sana bir şey söylemeliyiz.
O kadarını bende anladım.
+Neymiş?
-Biz taşınıyoruz.
+Ne!?Nereye!?Neden!?
-İstanbula gidiyoruz.Baban ve ben artık orda çalışıcaz ve sende orada okuyacaksın.
+Ama benim burda arkadaşlarım ve güzel bir hayatım var.
-Orada da güzel arkadaşların ve iyi bi okulun olucak.
+Kimse beni sevmezse?
-İnan bana sevicekler.
+Ben gelmiyorum siz nereye giderseniz gidin ben burda kalıcam!
-Hiç bir yerde kalmıyorsun küçük hanım!
Demek işinize gelince genç kız işinize gelmeyince küçük hanım öyle mi?Beni kimse götüremez.Hiç bir yere gitmiyorum.
Annem çoktan çıkmıştı odamdan.Bende ağlıyordum, hiç bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Ağlarken uyuya kalmış olmalıyım ki kalktığımda sabahtı.Hemen formamı giydim.Bu gün lanet olası pazartesiydi. Kahvaltımı yapıp evden çıktım. Bu hafta bitmesin istiyordum çünkü cumartesi taşınmak için koliler alıcak ve toplanıcaktık. Pazar günü de ben yeni okulumun sınavına giricektim.Tabiki Eskişehirde yaşadığımızdan İstanbula kadar gitmemiz gerekecek hazır gitmiş kende ev bulup taşınacaktık.Neyseki okulun son haftasıydıda derslere katlana bildim.
Üzgünüm telden yazdığım için kısa oldu yorumlar ve voteler üzerine yeni bölüm yakın nolur yorum yapın daha başlangıç ma çok iyi olucak görürsünüz.;)))
