Ang Aking Kwento (Complete)

Chapter 21 Married

Kinabukasan, nag aya ako sa kanilang maligo. Mabuti nalang at girlscout sila kaya masasabayan nila ako. Kasama ni Ate, ang mag ama nya habang kami naman tatlo ang nag lalangoy.

"Breakfast is ready" sigaw ni Drea, na syang nag prepare ng makakain namin.

"Tara na" tumango sila kaya umahon na kami sa dagat.

"Ang gaganda nyo mga, ate. Sana ganyan din ako pag laki ko"nakangiting sambit ni, Drea.

"Dadating din ang panahon Drea, na magiging katulad ka namin pero wag kang mag madali. Enjoy youre day"Sambit ni Jessa.

"Oo nga Drea, para wala kang pag sisihan" kaya natawa na lamang kami sa kanya.

"O sya, kumain na tayo. Enjoy muna natin ang araw na to" tumango sila kaya kumain na kami. Umahon na rin sina Ate, at sumabay na samin.

Lumipas ang mga araw at umalis na sila, naiwan na naman akung mag isa. Mabuti nalang at may trabaho pa ako at baka ma baliw na ako dito sa sobranf boredom.

Ring ring ring

"Rose" ni loudspeaker ko na, kailangan kung tapusin ang report.

"Ate, uwi ka na. Please" habang uumiyak si Rose, sa kabilang linya.

"Rose, calm down. Okay. Tell me, what happen?" saka ako sumandal sa upoan.

"Rose, sino yan?" tanong ni Amparo.

"Ate" gulat na sambit ni Rose.

"Sino yan? Wag ka nga umiyak, ang pangit mo parang hindi ka dalaga" alam kung pinakalma nya  lang si Rose, pero mukhang mabubuking kami ni Rose.

"Huh, ah wala. Boyfriend ko lang.. Ate, ibigay mo sakin ang phone. Wag ka ng makialam" halatang mag aaway na ang dalawa.

"Ate Kim? Hello Ate?" sambit nya

"Yeah, its me. Lets have a video call, i want to see you to" saka ko pinatay ang tawag at ginamit ang laptop ko para maka video call sila."Hi"

Halatang gulat pa rin si Amparo, pero wala na kaming magagawa dahil nalaman na ni, Amparo. Mabuti na rin yung alam nya para may iba akung makakausap.

"Ate, ikaw ba talaga yan? Ang ganda mo lalo. Nga pala, nasaan ka? Bakit hindi ka na namin nakikita? Ate, miss na miss ka na namin" sunod sunod na tanong nito.

"Thank you sa pambubula, Amparo. Pinagaan mo ang loob ko" saka ako ngumiti."Miss ko na rin kayo. Sorry kung hindi ako nakapag paalam sa inyo ng maayos. Kailangan ko na kasing umiwas"

"Kanino, Ate? Wala ka naman sigurong kalaban para pag taguan?" natatawang sambit nito na halatang nakabawi na sa pagkagulat.

"Lumayo ako para hindi na ako makita ninyong lahat. Gusto ko lang nagkaroon parin ng Communication kay Rose, para kahit papaano ay may nakakausap ako."

"Ate--"

'Ate, uwi ka na naman oh. Please. Nagmamakaawa ako sayo" saka ulit sya umiyak.

"Rose, alam mo naman ang sahilan diba? Sinabi ko na sayo kaya dapat naiintindihan--"

"Kuya, will be married next month. I don't want him to married that girl. Please, ate. Please, come back " saka sya mas lalong umiiyak."I dont want him to Married"

Pinatahan sya ni amparo, pero hindi parin sya humihinto sa kakaiyak. Ikakasal na sya? Kay Amanda? Hindi na ako magtataka kung ikakasal sila dahil may anak na sila. Magiging isang buong pamilya na sila.

"Ate, ate, ate kim" kaya napatingin ako sa kanila.

"Sorry pero mas mabuti na sigurong ikasal na sila. They can leave happy know. May anak na sila, kulang na lang kasal" alam kung hindi nila nagustuhan ang sinabi ko pero ito ang dapat gawin.

"Pano si baby? Pano ka? Ibibigay mo nalang ng ganon si kuya, sa iba? Hindi mo man lang iniisip na  magkaka anak na kayo? Ano Ate?" sigae ni Rose.

Alam kung galit sya pero hindi nya alam kung bakit kami nagkakaganito. Hindi nya alam ang lahat ng ginawa ko. Subrang sakit sa part ko dahil kami itong nagkasama ng ilang taon pero may iba palang para sa kanya.

"Buntis ka, Ate?" gulat na sambit ni Amparo.

"Rose, alam kung botong boto ka samin ng kuya mo pero hindi talaga kami para sa isat isa. Were not destiny. Pinagtagpo kami ng tadhana pero hindi kami para sa isat isa. Masakit sa part ko dahil may anak din kami. Kasalan ko rin naman dahil umasa ako. Nakipagtalik ako sa kanya para pag nalaman nya na may anak, kami hindi nya ako iiwan" hindi ko na napigilan at umiyak na ako.

" Gumawa ako ng paraan na hindi dapat ginawa pero hindi ko dapat pinagsisihan ang lahat dahil blessing ang baby ko. Blessing sya dahil kahit wala na sakin ang kuya nyo, may mamahalin ako. He is an angel for me. I will give my fool love and attension to ny baby soon kaya sana ay maintindihan nyo ako" pinahid ko ang luha ko at ngumiti sa kanila.

"Ate, pwede ba kaming pumunta sayo? Kung hindi talaga kayo-"

"Wag mo nga sabihin yan. I'll do my best para hindi matuloy anf kasal. Magpapagawa ulit ako ng test ng hindi nila alam"what a hard hided girl, Rose.

"Hayaan mo sya ate, wala syang mapapala. Ate, send mo ang address mo. Pupunta kami dyan para dalawin ka pero hindi ba alam ni kuya na buntis ka?" at tumango ako."What? He didn't know?"

"Anong hindi ko alam?" that voice. Hindi ako magkakamali. Sa kanya ang boses na yan.

"Bye na ate. Wag mo kalimutan ang address. Kay rose, mo nalang e send" tumango ako sa pinatay ang tawag.

Ikakasal na sya, i should be happy. Matutupad na ang pangarap nyang ikakasal, hindi nga lang sakin. I need to be happy for them, for myself. Nandito naman ang anak ko, ang munti kung anghel na syang makakasama ko.

Makakaya ko ang lahat, hindi man madali pero kakayanin. Gaya ng sabi ko sa kanila, I will give my fool love and attention for my baby.