Geçmişten Kalan

21

Benden sana- Nil Karaibrahimgil

Yalanlar söylicekler
Sözlerinden dönecekler
Buzdan kalpleri olucak
Acı sözleri olucak.
--------------------------------------------------------

Yiğit'ten

İrem'in evine doğru yola çıkmıştık.
Yanımda Ömer, Selin ve İremin sevdiği adam Kaan vardı.

Kaan'ı yol boyunca inceliyordum. Yüzünde pişmanlık vardı sanki. Belki de bana öyle geliyordu. Daha yeni tanıyordum.

Bileğindeki tokayı aldı ve burnuna yaklaştırıp kokladı.

Ağlamaklı sesi ile sessiz ortamı bozmuştu.

"Bu bileğimdeki toka İremin tokası. 3 buçuk aydır hep bileğimde. Ne olursa olsun onu çıkarmadım. Her özlediğimde tokayı burnuma yaklaştırdım ve kokladım. Çok kötü durumdayım. O Berki tanımıyorum ama İrem'e birşey yapmasından çok korkuyorum." dedi. Sesinde kararsızlık vardı.

Elimi Kaanın omzuna koydum. "Kaan, benim bu olaydan hiç haberim yok.
Ben de Selin'in yanındaydım. Daha fazla harap etme kendini." dedim.

Benim için demesi kolaydı. Hiç yaşamadığım için bilmiyordum ki nasıl bir duygu olduğunu?

Yaşamak da istemezdim asla.

Bana baktı ve elimi omzundan indirdi.
" Benim yerime koy kendini ve öyle cümle kur karşımda." dedi.

" Yıllar önce tedaviyi red eden bir çocuk sevdiği için tedavi görüyor. Ona 3 ay sonra buluşacağının sözünü veriyor ama tutamıyor. Genç kız orda onu beklerken ben de tedavi ile cebelleşiyorum. Bir arkadaşım gelip sevdiğin kız evlendi diyor. Hızlıca buraya geliyorum ve o eş- her ne boksa İrem ile evlenmiş oluyor?' Dedi Kaan.

İremin eşi diyecek iken her ne boksa demişti. Dilinden çıkmamıştı eş kelimesi.

" Çok haklısın." diyebildim sadece.

Eve geldiğimizde Kaan geride durmuştu. Belkide İremin karşısında cesareti yoktu diye düşünebildim veya da çekinmişti.

Olayları hep beraber dinlediğimizde ben bile şaşırmıştım ki olaydan da haberdar değildim.

Berk böyle yapacak biri miydi diye düşünmüştüm bir an.

İrem'e baktığımda Kaan'a öyle güzel bakıyordu ki. Sevgiyle....

Onları yalnız bırakıp evden ayrılmıştık.

" Selin bende gideyim işim var sorun olmaz değil mi ?" dedim.

" Yok sorun olmaz Ömer ile kalırım." dedi ve boynuma sarıldı.

Daha sonra oradan uzaklaştım ve Berki aradım.

" Nerdesin?" dedim Berke.

" Oteldeyim ne oldu?" dedi.

" Konuşalım mı?" dedim soğuk tavrımla.

" Anladım Yiğit, öğrenmişsin de ne bu tavır? Yarın okulda konuşalım kapatıyorum." dedi

İrem'den

Kaan'a kahve yapmış bahçede oturuyorduk. Sessizlik hakimdi. Çok konuşacak konumuz varken susuyorduk.

Gerçekler can acıtınca susuyormuş insan bunu şimdi anlamıştım.

Daha fazla dayanamadım ve Kaan'a daha fazla yaklaşıp yanağını usulca öptüm.

" Bana kızgın mısın?" dedim. Öyle sessiz demiştim ki inşallah beni duymuştur diye içimden geçirmiştim.