Yaşam Kırıntısı

18◾Kıyamet

                        ~18.Bölüm~

Bazıları da tutunacak hiçbir dalı olmadığı için acılarına tutunur da yaşamaya çalışırdı öylece.

-N-ne?
-Ha-hayır o-olamaz.
-B-bunu bize yapma ya-yalan söyleme.
-O Ayza dedi Erva.

Işıl'da Deren'de bir süre şokta kalıp sonra bağıra bağıra ağlamaya başladı.
Işıl yere düşerken onu Ozan, Deren düşerken Teo tuttu.

Gözlerimi kırpmadan onları izliyordum.

Ben sadece Erva'nın değil onlarında kahramanıydım. Onları çoğu kez dayak yemekten tecavüz edilmekten kurtarmıştım. Onların yerine hep ben üstlenmiştim.

Ben zaten ölüydüm.

En eski bendim. O adam bana tecavüz etmiş her saat dövmüştü zaten alışkındım o yüzden benim yaşadıklarımı onlar yaşamasın diye uğramıştım hep belki başarılı olmamıştım ama 10 dayak yemek yerine 2 dayak yemişlerdi.
Bu hayatım boyunca yaptığım sınırlı gurur duyduğum şeylerden biriydi.

-Sen kimsin dedi Evran bana bakarak.
Onlara bakıp
-O zamanlar kahraman Ayzaydım dediğimde ağlamaları kuvvetlenmişti.

Ervada ağlamaya başlamıştı. Teo da ağlıyordu ama niye ağlıyordu bilmiyordum. Pusat ve Ozan ne olduğunu çözmeye çalışır gibiydi.
-Şimdi kesin sesinizi. Ağlamanın sırası değil. Çünkü Ertan Kandemir öldürmeye gidiyoruz dediğimde hepsi susmuştu birden.

-Ne dedi Pusat.
-Ertanın yerini biliyorum onu öldürücez hadi kalkın dediğimde.
-Allah aşkına burda neler oluyor? dedi Ozan.
-O beni Dereni Ervayı Sedefi ve diğer kızları dayaktan, tecavüzden kurtaran kız. Bizim yerimize dayak yiyen hatta bizim yüzümüzden tecavüze uğrayan kız. Sırf biz zarar görmeyelim diye. dediğinde tekrar ağlamaya başladılar.

Dişlerimi sıkmaktan kıracaktım.
O anlar zihnimde canlanırken tırnaklarım derimi deşiyordu.

-S-sen dedi Evran. İlk defa onu böyle görüyordum. Şok içindeydi fakat sinirden gözlerimden ateş çıkıyordu aynı zamanda bana hayranlıkla bakıyordu.Bakışları çözmesi imkansız bir bulmaca gibiydi.

-Konu ben miyim diye bağırdım.
Ertanı öldürücez diyorum gelen gelsin diye uzaklaştım ordan. Evranın arabasının yan koltuğuna bindim ve gelmesini bekledim. Uzun süre boşluğa baktıktan sonra robot gibi arabasına bindi hemen arkaya Erva oturdu. Aynadan baktığımda diğerleride arabaya bindi. Evran arabayı sürmeye başladı. Kimseden ses çıkmıyordu. Evra yine ağlıyordu kesin başıma gelenler aklına gelmişti.

Kısa ve hızlı çok hızlı bir yolculuk yaptıktan sonra kulak yakan bir sesle durdu Evran. Arabadan indim. Geldiğimiz büyük depoya baktım. O adam buradaydı. Hemen burda nefes alıyordu. Derince yutkundum. Diğerlerine baktığımda hepsi hüzünle bana bakıyordu.

Ah bunlar beni çıldırtacaktı.

-Bana böyle bakmayı kesmezseniz hepinizin kafasına sıkarım. Dik durun 25 kızı ve diğerlerini bu hale getiren adam burda. Şimdi gidip onu öldürücez. Dik durmayanı gebertirim dedim ve silahımı çıkarttım. İçeri girdim sertçe iki adam nöbetteydi. Evran görünce geri çekildiler.
Evran önden gidip kaldığı yeri gösterdi. Küçük bir koridordan geçip karşıda duran büyük odanın önünde durdu.
-Buna hazır mısın?
dediğimde ona bakmadan kafamı salladım.

Değildim.

Şifreyi girdi ve kapı açıldı. Bir yatak vardı koskoca odanın içinde. Birsürü makine etrafında dizilmişti. Yattığı yerde sıçrıyordu. Evran ona işkence yapıyordu hemde yıllardır. Bi yandan yaşatıp bir yandan öldürüyordu. Yüzüne bakmamıştım. Gözlerimi zar zor parçalanmış yanmış ayaklarına getirdiğinde bana attığı tekmeler geldi aklıma. Biraz üste çıktığımda midemin bulanmasın engelleyemedim. Aklıma o sahneler canlanırken hemen sildim. Evranın az çok tanıdıysam o organını kesmişti. Cesaretimi toplayıp gözlerimi yüzüne çıkardığında zaman yavaşladı.

Kalbime giren bıçakla nefesim kesildi.
Bana yaptığı tüm zulümler tek tek zihnimde geçti. Midemin bulanmasıyla daha çok bakamaıyıp kustum. Sanki 3ü de bunu bekliyormuş gibi kusmaya başladı. Erkeklerin küfürlerini bağışlarını duyuyordum.

Kendime geldiğimde toparlanıp
-Onu uyandırıp arkaya getirsinler dedim buz gibi sesimle.Bu sesten kendim bile ürkmüştüm.
Hızla dışarı çıkıp daha fazla kendimi tutamayıp çığlık çığlığa bağırmaya başladım duvarları yumrukladım.Ellerim parçalanırken birden çekilmemle sert bişeye çarptım.
Kokusu onu tanımam sağlarken istemediğim halde sakinleşmeye başladım.
-Geçti gül güzelim. Geçti. Artık ben yanındayım.

En çok bundan korkuyorum ya.

-Ona aklına bile gelmeyecek işkenceler yaptım. Organlarını kestim canlı canlı ameliyat ettirdim. İç organlarını parçaladım. Bana herseferinde beni öldür diye yalvardı. Ona tecavüz ettirdim çığlık çığlığa yalvardı. Öldür beni diye dedi buz gibi sesiyle.
-Onu iyiki öldürmemişim gül güzeli. O sana kardeşime ve sonradan kardeşim olan kızlara yaptığı şeylerin cezasını tek tek verdi. İçin soğumaz biliyorum ama ben ona bu dünyadaki çekebileceği tüm acıları verdim.
-Şimdi öldürme sırası bende dedim ve arkaya geçtim.
Hepsi tek tek dizildi. Adamlar kolunu tutarak onu getirdi. Yavaş yavaş ayılıyordu. Diz çökmesine sağladı.
Biraz bekledik Tamamen kendine gelmesini.

Yüzü tanınmaz haldeydi.Tek gözü parça pinçiki tek kolu yoktu ayak parmakları yoktu. Kafası içine çökmüştü. Görünen heryer parçalanmış demirlerle duruyordu bedeni. Dikiş olmayan tek biyeri yoktu. Onun olmadığını bilsem onu tanıyamazdım. İğrenç haldeydi bu haline bakmak bile midemi bulandırıyordu. İnsandan çok yaratığa benziyordu.

-S-sen dedi bana bakarak. Sesi tekrar midemi ağzıma getirdi. Dayandım.
-A-ayza dedi.
Dişlerim kırılmasın diye yanaklarımı ısırıyorum ve ağzımın her yanı kanıyordu.
-Onun için mi bu bu kadar acı çektim?
-Onun için çektin orospu çocuğu. Onun için kardeşlerim için dedi diğer kızları gösterirken.
-S-sana kendimi affettirmek için seni heryerden aradım dediğinde Evran sinirle gidip yüzün bir tekme attı.
-Affettircekmiş orospu çocuğu. dediğinde tepkisiz izliyordum.
-Ö-özür dilerim.
-Beni öldürdün beni bir canavara çevirdin binlerce insan öldürdüm. Sana  bile bile olur efendim bile diyen her insanı öldürdüm. Şimdi ölme sırası sende orospu çocuğu diye bağırdım.
-Sana çok acı çektirdim ama inan bana bu adam yüzünden sende daha çok acı çektim. Öldüm öldüm dirildim. Beni cayır cayır yaktı beni doğradı. Ölmek için yalvardım. Aldığım nefesi haram kıldı aklına gelecek herşeyi yaptı diye bağırdı olmayan sesiyle.
-Haketmediğini söyleyebilir misin orospu çocuğu diye gidip yüzüne şu hayatta geçirdiğim en büyük tekmeyi geçirdim. Boynundaki dikiş açılmış kanlar akıyordu.
-Ayıltın onu diye bağırdım. Korumlar birşey koklayıp ayılttı.
-Öldürün beni dediğinde sırıttım - - - - - Silahla ölmeyi heketmiyosun pezevenk.
-Gelin ve vurun ona dediğimde hepsi bunu bekliyormuş gibi atıldığı her dikiş açılacak şekilde ona vurmaya başladılar.

O gün o adam çığlık çığlığa parçalanarak öldü.

-Öldü dedim.
-Öldü dedi Evran.
-Öldü dedi Erva.
-Öldü dedi Deren.
-Öldü dedi Işıl.
-Öldü dedi Teo.
-Öldü dedi  Pusat.
-Öldü dedi Ozan.

Burda hayatımın ucundan tutan 7 kişi bizi öldüren bu şerefsizi bağırta bağırta öldürmüştük. Kanımızı yerde bırkmamıştık.
Zaten parçapinçik olan vücudu vuruşlarımızla her bir uzvu ayrılmıştı ve biz bunu yaparken zevk almıştık.

Hepimiz zaferle güldük.

Kafamı göğe kaldırıp fısıldadım.
-Sonunda bitti anne kollarını aç geliyorum. 

Herkese merhabaa. Sonunda Ertan Kandemir öldü ve Belda amacına ulaştı. Diğer bölüm Belda'nın geçmişini öğrenicez ve sonra büyük bölüm. Sezon finali gibi birşey olacak. Beklemede kalın :))

Okuma sayısı çok az, volte zaten Allah'a emanet. Lütfen okuyorsanız yıldıza basmayı unutmayın...

İYİ OKUMALAR ❣️