say sorry than never

Beginning

Nag lalakad sa madilim na daanan hindi alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko,

Bakit ba kasi ako pa? anu bang kasalanan ko sayo?

Yan ang mga tanung na nabubuo ko sa isipan ko.

Pepeeeeeeeeeeeeeeep..

Yan lang ang tanging narinig ko.

Dahan dahan kung minulat ag mga mata ko,

At nakita ko ang isang matandang babae naka tayo, at may kausap,

Babae; Doc kamusta na po siya?

Dalawang araw na siyang walang malay.

Doctor: Wag ka mag alala doña Amanda, magiging ok din yan! ang batang nakita ninyo sa daan.

Ammmp ammp:o

Paubo akong bumagon,

Iha, wag ka munang bumangon kung hindi mo pa kaya.

Ok, na po ako, kailangan ko na po maka alis agad, Salamat po a tulong ninyo.

Nangmakatayo ng tuluyan, muli nanaman akong bumagsak.

Sabi sayo iha, !wag mo nang pilitin ang iyong katawan,

Hindi po kasi ako pwede mag tagal dito, baka matuntun nila ako,

Sinung sila?

Anu ba talagang nangyari Sayo?

Bago ko ituloy ang kuwentong ito mag papakilala muna ako.

Ako nga pala si lucy dela questa

18 na taong gulang,

(FLASHBACK)

Bago mangyari ang trahindya sa buhay ko masaya kaming naninirahan sa tupi, isang lugar sa south cotabato,

Ngunit dahil nga isang lang ang aming pamilya sa naninilbihan sa mayor.

Ay marami ng alam ang aking ama sa mga gina gawa hindi dapat,

Isang gabi, kakauwi ko lang galing sa school, hindi pa ako tuluyang nakapasuk sa gate ng bahay, eh may naririrnig na akong ingay galing sa loob.

Kung hindi ka nakialam sa wala tayong problema ngayon Robert,

Mayor? Maawa po kayo hindi ko naman po sinasadyang Makita yng pag patay ninyo ,- Robert-

Bang-bang bang,

Papa? Anu po ang nangyari wag nio po ako iwan. Sinasabi ko yan habang sunod sunod pinag papatay ang aking pamilya,

Robert- nak! tumakbo kana, papatayin ka din nila .

Iligtas mo ang sarili mo.

(end of flashback)