cling to love

tükenmişlik

Huzursuzca yatağımda kımıldandım telefonu sanırım yanlışlıkla sessizden çıkarmıştım sabah sabah ısrarla çalmasını duymamin başka bir açıklaması olamaz... arayan annemdi hiç konuşmak istemesemde merak edip eve gelmemesi için açtım

-Cann üç gün oldu oğlum konuşmayalı hergün arıyorum açmıyorsun biraz bizi de düşün en son seni düşünmekten birimize birşey olck

-anne ben iyiyim... sadece biraz yanlız kalmaya ihtiyacım var bunu anlamak bu kadar zor olmamalı lütfen beni biraz rahat bırakın

-bir yıl oldu oğlum sana yalvarıyorum artık kendine gel eski canı özledim ben lütfen oğlum.. şimdi kapatıyorum söz veriyorum bir daha sen arayana kadar aramcm ama beni babanı arkadaşlarını düşün..yalvarıyorum sana

Telefonu kapattıktan sonra düşündüm ben nasıl bu hale gelmiştim hayatımda sadece bir kez ciddi bir ilişkim oldu 2 yıl falan sürdü sonra ciddi düşünmeye başlayınca terk edilmiştim..
Aslında terk edilmem iyi olmuştu bittiği zaman aslında onu sevmediğimi sadece benim de bir yuvam olsun diye ilgimi çeken biriyle birlikte olmuştum.. ayrıldıktan sonra o defalarca barışmak istemişti ama sogumustum tamamen...
Hayatımdaki en güzel 3 yılımı ona harcadığım ve berbat geçtiği için çok kötü hissediyordum ve düşündüğüm tek şey ömür boyu kimseye aşık olamayacğımdı.. bir insan neden sevdiğini düşündüğü kişiyle yaşadığı hiç bir şeyden zevk almıyordu ki
Ilk baslarda ayrılık iyi gelse de  sonradan kimseyi sevmediğimi herkesten bir süre sonra sıkıldığımı fark ettim yanlız kalmak istiyordum..
Gece uyanık kalıp sabahlara kadar yapılck tüm saçma şeyleri yapıp gündüz olunca tekrar geceye kadar uyuyordum.. telefonum sürekli sessizdeydi çevremde pek arkadaşım kalmamıştı ailemi de kaybetmek üzereydim.
Bu sabah tekrar tekrar düşündüm 1 yıldır sevdiklerime ve kendine işkence çektirmek dışında yaptığım bir şey yoktu buna acil bir son vermem lazımdı madem normal insanlar gibi  yaşayamıyordum o zaman hayatta kalmanın anlamı yoktu

Ailem,annem arkadaşlarım hepsini düşündüm eğer bu şekilde yaşamaya devam edersem yıllarca daha acı cekeceklerdi ama ölürsem...
Ölümü düşündüm annemin acısını hissetmeye çalıştım ama ölürsem acısı elbet hafifleyecekti bir süre sonra ama bu şekilde hergun beni düşünmekten baska bisi yaptığı yoktu..
Kafamda bu düşüncelerle dışarı çıktım aylar sonra.. hiç alışkın olmadığım için garip geldi evde sadece yemek getiren kurye için kapıyı aciyordum.
Ne kadar yürüdüm bilmiyorum nasıl yapacağımı da bilmiyorum ama artık bir karar vermem gerekiyor deyip vızır vızır arabaların geçtiği yola kendimi bıraktım araba bi anda beklenmedik bir şekilde durunca başarısız olduğumu anladm içindeki adam bana küfürler ediyordu ama kimin umrunda.. tekrar yürürken süratle gelen motora baktm hiç düşünmeden önüne atladm kulaklarimdaki uğultuyu hissedince başarılı olduğumu fark ettim ve dipsiz karanlığın kollarına kendimi bıraktım..