The least I could do (ChanBaek)

i. Chanyeol

A/N: a chanbaek fanfic written in 2nd person. This is not a reader-insert/self-insert kind of fic tho hahaha I hope that made sense(?). 

----------

Chanyeol

"Ang cute mo talaga," bulong ko habang tinitignan ang picture mong nakangiti sa dslr ko. Hindi mo alam na pinipicture-an na pala kita at tawa ka lang nang tawa habang magkakasama tayo noong oras na iyon. Halos mapuno na ng stolen shots mo ang camera ko, minsan nasasama rin ang kaibigan mo. I just love taking pictures of things I find beautiful, and your smile just happened to be the prettiest.

I rummaged my bag to find the old black watch you gave me. I smiled proudly to myself dahil muka pa ring bago ang relo na ibinigay mo, syempre napakahalaga nito saakin kaya naman inaalagaan ko ito nang mabuti.

Tinignan ko ang oras at napangiwi nang mapagtantong kailangan ko na palang kumilos.

Naglakad lamang ako papuntang campus habang iniiscan ang camera ko upang makapili ng magandang kuha na ipapasa ko para sa documentation. Maya't-maya rin ako napapangiti kapag nadadaanan ko ang pictures mo habang nagiiscan.

'Di ko na napigilan matawa nang kaunti nang makita ko ang picture mo na kasama ang kaibigan mo, kumakanta habang nakapikit ang mga mata. Naalala ko, montik mo pa akong mahuli noon.

"Hoy Yeol! Bakit mo kami pinipicture-an?!"

"Muka niyo kasing sinusubo 'yung mic!" Palusot ko at tumawa. Hinablot ko naman ang mic na hawak mo at umaktong sinusubo nga ito. Napairap na lamang kayo at bigla mong kinuha pabalik ang mic at bahagyang pinukpok ito sa'king ulo.

I wanted to keep every moment and time I spent with you, and I was able to achieve it through photography. There's just something magical about photos--- they retell your story, take you back in time, relive memories you never wanted to forget, and immortalize the beauty of a scene you want to engrave in your mind. This is the main reason why I got into photography in the first place.

I softly chuckled once again while admiring your pictures. You looked like a kid, so little and fragile... making me want to be the man who'll protect you and keep you from breaking.

Sadly, we're not that close, nagkakasama lang tayo whenever we need to practice for a performance and during org hours. Minsan nga hindi ako nakakaattend sa org natin kasi member din ako ng local student council, though under lang ng events and documentation committee.

Habang tinititigan ko ang pictures natin, memories flooded up my mind once again.

"Bakit may picture kami dito?!"

Nanigas ako sa kinakatayuan ko at hinablot kaagad ang camera ko. "Ulol, Baek. 'Wag ka feeler."

Tumawa ka lamang at hinampas ako. Hindi kayo tumigil sa kakaloko sakin na may hidden desire ako sainyo. Kapal rin ng muka niyo e 'no?

"Baek, tigil na nga." Pang-aawat ko pero hindi ko maitago ang ngiti sa mga labi ko. Lakas makarupok ng ngiti mo e. One of the many things your smile can do to me.

"Oy kinikilig 'yan."

Nabalik ako sa realidad at napaitlag nang may naramdaman akong humawak sa braso ko.