Φίλοι.....;

Στεφανος

Ο Στεφανος κοίταξε την Αναστασία και θέλοντας να αποφύγει την ερώτηση της,άλλαξε κουβέντα.
-Στέφανος:Ποιον κάλεσες;
-Αναστασία:Τον φίλο μου,τον Νίκο.
-Στέφανος:Επιτέλους να το γνωρίσουμε το παιδί!λεει με μια ειρωνεία στη φωνή.
-Αναστασια:Σας πειράζει; λέει απευθυνόμενη σε όλους.
-Γιάννης+Ειρήνη:Όχι!
-Στέφανος:Ναι.
-Αναστασία:Ορίστε; είπε απευθυνόμενη στον Στέφανο.
-Στέφανος:Εμένα με πειράζει. Ακόμη δεν ήρθαμε τι δουλειά έχει να έρθει αυτός εδώ; είσαι με τους φίλους σου τώρα.
-Αναστασία:Μα κι αυτός φίλος μου είναι.
-Στέφανος:Είσαι μια εβδομαδα εδώ. Πότε πρόλαβε να γίνει φίλος σου,δεν καταλαβαίνω!της φωνάζει και φεύγει έξω.
-Αναστασία:Τι έπαθε τώρα; ρωτάει τους άλλους και στη συνέχεια τον ακολουθεί,φωνάζοντας το όνομα του.
-Στέφανος:Τι θέλεις; τη ρωτάει με νεύρα.
-Αναστασία:Γιατι σε πειράζει να έρθει ο Νίκος;
Ο Στεφανος δεν της απαντάει για λίγο. Κάθεται και την κοιτάει στα μάτια. Έπειτα παίρνει τον λόγο.
-Στεφανος:Δε θέλω να σε μοιράζομαι.
-Αναστασία:Στέφανε,επειδή κάνω καινούριες γνωριμίες δε σημαίνει ότι θα χάσεις εσύ τη θέση που έχεις στη ζωή μου. Εσυ θα είσαι πάντα ο κολλητός μου.
-Στέφανος:Δεν ξέρω αν θέλω.
-Αναστασία:Τι δε θέλεις; δε θελεις να έχω άλλους φίλους; δε γίνεται να το απαιτείς αυτό!του φώναξε. Ο Στεφανος δε μίλησε. Την πλησίασε,την άρπαξε κι ένωσε τα χείλη τους. Η Αναστασία δεν αντιστάθηκε. Αντιθέτως,τοποθέτησε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και συνέχιζε να τον φιλάει. Ο Στεφανος σταμάτησε μετά από λίγο και την κοίταξε. Η Αναστασία κατέβασε το πρόσωπο της.
-Στέφανος:Ζηλεύω. Ζηλεύω,Αναστασία.
-Αναστασία:Τι κάναμε;
-Στέφανος:Δεν το ήθελες;
-Αναστασία:Στέφανε,εμείς είμαστε φίλοι. Δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο μεταξύ μας. Είναι ιερή για εμάς η φιλία.
-Στέφανος:Μάλιστα. Έχεις δίκιο. Πήγαινε στον Νίκο σου εσύ. Ίσως εκείνον να τον βλέπεις διαφορετικά. Για αυτό να σε πείραξε αυτό που έγινε. Ίσως να νιώθεις ότι τον προδωσες.
-Αναστασία:Δεν είπα κάτι τέτοιο. Δεν είπα ποτέ ότι τον Νίκο το  βλέπω έτσι.
-Στέφανος:Σε είδα,σε άκουσα πόσο χαρούμενη είσαι όταν μιλάς μαζί του. Πήγαινε,λοιπόν. Πήγαινε να μην έρθει και δε σε βρει το παιδί.
-Αναστασία: Στέφανε,κοφ'το πια! Σου είπα ότι δεν έχουμε τίποτα με τον Νίκο!του φώναξε.
-Στέφανος:Μπορείτε,όμως να αποκτήσετε αν θέλετε!της φώναξε κι αυτός με τη σειρά του την ώρα που άρχισε να βρέχει.
-Αναστασία:Δε θέλουμε,γαμωτο! Δε θέλουμε!του φωνάζει και πάει να φύγει καθώς η βροχή δυναμώνει.
Ο Στεφανος πριν προλάβει να φύγει την αρπάζει από τον αγκώνα,τη φέρνει κοντά του κι ενώνει για άλλη μια φορά τα χείλη τους,αλλά η Αναστασία τον σταμάτησε,τον σφαλιαρισε κι έφυγε.
Η Αναστασία έφτασε μετά από λίγο στο σπίτι. Χτύπησε το κουδούνι. Η Ειρήνη πήγε και της άνοιξε. Η Αναστασία την κοίταξε. Δεν είπε τίποτα. Μονάχα έπεσε στην αγκαλιά της κι άρχισε να κλαίει.