touch me, boss

1.2"Tedavi Olman Gerek."

"Dalga geçiyorsun değil mi?"
Soğuk bir şekilde güldüm.

Bana arkasını dönüp yüzünü sıvazladı.
Konuşmakta zorlanıyor gibiydi.

"O gün bara gelmemin sebebi arkadaşlarımla eğlenmek değildi Eva. O siktiğimin uyuşturucusunu almaktı."

Sertçe nefesini verdi.
"Orada seni gördüm ve uyuşturucu aklımdan silindi sanki. Sonrasını  biliyorsun işte. Sarhoş falan değildim hepsini isteyerek yaptım. Uyuşturucu kullanamadım bu yüzden de istemediğim kadar sinirliydim. Sana her seferinde pislik gibi davranmamın önüne geçemiyorum Eva."

Gözlerim doldu ama Cameron göremedi.
"Ne zamandan beri kullanıyorsun?"
Diye sordum.

"Uzun zaman oldu. Kullanmadığımda kriz geçireceğim kadar uzun."

"Tedavi görmen gerek."
Diyerek fısıldadım.
"Bu şekilde hayatına devam edemezsin."

Bana doğru dönmesi için dolu ellerimle kolundan tuttum ama bana dönmek istemedi.

"Bunu sana, bana yardım etmen veya acıman için söylemedim Eva."

Bir elimle koliyi tutarken diğer elimin tersiyle gözümü sildim.
"Sana yardım etmeme izin vermelisin. Sana acımıyorum, sadece sana yardım etmek istiyorum."

"Patronun olduğum için mi?"

Yüzümü buruşturdum.
"Hayır, sadece yardım etmek istiyorum. Patronum olmanla bir alâkası yok."

Soğuk bir şekilde güldü.
"Sana söylediklerimden ve yaptıklarımdan sonra mı? Az önce ne yaşadığımızı unutma Eva. Seni ittim. Sana pislik gibi davrandım. Dahası kullanmadığım zamanlar böyle davranmaya devam edeceğim. Sana zarar vermek istemiyorum. Bu istediğim en son şey bile değil."

Neden ona yardım etmek istiyordum ki? O sadece patronumdu ve bana pislikçe davranmıştı. Her şeyi nasıl bu kadar çabuk unutabilirdim ki?  Ondan az öncesine kadar nefret ediyordum. Acıdığım için mi ona yardım etmek istiyordum. Hayır. Öyleyse nedendi?

"Yardım etmek istiyorum. Yaptıklarını unutmadım ama bilerek yapmadığını anlıyorum."

Derin bir nefes aldı.
"Eva tedavinin kolay olacağını mı sanıyorsun? Uzun zamandır kullanıyorum. Krizlerim başladı. Hareketlerimi kontrol edemiyorum sanki. Kontrolden çıkmaya başladım."

Göz yaşım yüzümü ıslatırken kısık bir sesle sordum.
"Tedavi olmayıp bu şekilde hayatına devam mı edeceksin yani? Bunu istemiyorum, senin yanında olurum. Tedavi olman gerekli. Sen bu şirketin patronusun. Bu şekilde şirketi yönetemezsin."

"Bunu benim düşünmem gerek Eva, senin değil."
Odamdan çıkmak için hareketlendi.

Sesimi yükselterek konuştum.
"Tam bir ödleksin."
Tek elimle yanaklarımı sildim.
"Sen tam bir ödleksin! İğne olmaktan korkan küçük bir çocuk gibisin. Tedavi olmak zorundasın!"

Durup yüzüme baktı.
"Kimseye bir şey söylemeyeceğini biliyorum, sana güveniyorum."

Kızarmış gözlerimle ona bakarken bana yorgun gözleriyle karşılık verdi.
"Sana pislik gibi davranıp defalarca hayal kırıklığına uğrattığım için özür dilerim. Şu an burada bulunmak istemiyorsan izin alabilirsin ama istifa dilekçeni kabul etmeyeceğim."