İkizim | Chasity Lily Potter

Hançer Yarası

Sıkıcı derslerim sonunda bir ara vermeye karar vermişti. Hogsmeade köyüne varmak üzere okulla Hogs Patikasında ilerlerken karşımıza kukuletalı bir adam çıktı. "SİKTİR!" Asamı çekip öne atladım. "Öğrencileri var pislik! Kalpsiz herif!" Asamla büyüler gönderirken sol elimle etrafımıza bariyer çekmeye çalışıyordum ama lanet olası Johan engelliyordu. "Lanet olsun!" Gücünü azaltmak için bir şeyler mırıldanırken kimseyi içeri almadıklarını farkettim. Elimi kaldırıp bizimkilerin dikkatını çektim. İki parmağımı yukarıya doğrultarak bir yuvarlak yapıp baş parmağımla arkamdaki okulu işaret ettim. Bu 'öğrencileri toplayıp okula götürün' demekti. Normalde tüm bunları yapmam zordu ama uzun süre piano çaldığımdan beynim aynı anda bir çok şeye odaklanabiliyordu. Örneğin kitap okurken hareketli bir müzik dinleyebilir, hatta ona eşlik edebilirdim. Johan büyülerden birini atarken ne ara eline aldığını bilmediğim bir hançeri bana doğru fırlattı. Karnımdaki hançer ile yere düşerken hala okula girmemiş bir kaç öğrenciye takıldı gözlerim. Amaçlar belliydi, öğrencilere zarar vererek göz dağı vermek. Dizlerimin üstündeyken acı dolu bir inleme ile hançeri çıkarıp kenara fırlattım. Johan'ın arkasındaki 10-15 kişilik ölüm yiyen topluluğu saldırmak için bekliyorlardı. Son gücümle büyü atmaya çalışanı veya dokunanı elektirikle çarpan bir bariyer diktim okul ile arama. Johan karanlık ormandan geçmeliydi ve buna at adamlar izin vermezdi. Belki beni yakalayacaktı ama aralarında ilk kez Hogsmead heyecanını tatacak, asası bile olmayan öğrencilere zarar veremeyecekti. Gözlerim kararırken ne kadar süreceğini bilmediğim esaretim çoktan başlamıştı. Kendimi karanlığa teslim etmeden önce elektirik çarpması ile "Lanet olsun Potter!" diye bağıran bir Johan duyunca sırıttım. Ben bayıldıktan 10 dakika sonra kalkanım etkisini yitirecekti ama o zamana kadar D.O ve Profesörler okulun önünde olurlardı zaten. Hiçbir hata yoktu, öğrenciler iyiydi. Beynim çalışmayı bitirmeden önce sadece Profesörlerin hızlı olması için dua ettim...

3 AY SONRA :

Gözlerimi yine bu lanet olası sandalyede, ellerim arkadan kelepçeli olarak açtım. İçeri Johan'ın beni sorgulaması için görevlendirdiği, Lark adındaki ölüm yiyen girdi. "Ne zamandır burdayım?"  Kan donduran bir gülümseme kapladı yüzünü. "3 ay." Güldüm. Bunu beklemiyor olacak ki afalladı. "Tamı tamına 3 aydır burdayım, haftada en fazla bir öğün yiyorum, günde defalarca ve dakikalarca işkenceye uğruyorum, geldiğimden beri şu sandalyeden kalkmadım, bir kere güneş görmedim, sadece 4 farklı kişinin yüzünü gördüm, karnımdaki hançer yarası işkencelerinizden dolayı kapanmıyor ve ben bunun acısı ile uyuyamıyorum ve en önemlisi ; 3 aydır lumos bile yapmadım ki bu benim için delirmeye yeter ama ben burada bunun gibi 6 ay daha geçirebilirim." Yüzüme sertçe atılan tokat ile kahkaha atup ağzımdaki kanları suratına tükürdüm. Sağ yanağımı çevirdim. "Buraya da vuur. Yoksa burası küser." Dudaklarımı büzüp söylediklerim karşısında bir kaç adım geriledi. "Delisin sen!"     "Biliyor musun Lark, burada iyisi ile kötüsü ile 3 ay geçirdik ama sen beni yeni tanıyorsun. Evet deliyim." Burun direklerini sıkıp ofladı. "Bana bak Potter. Bakanlığın gizli dosyalarına ulaşmak için gerekli büyü ne?" Kahkaha attım ve sessizce bir şeyler fısıldadım. "Ne?"   "ZIT. ERENKÖY ALDKSLSMFKSÖDKFÖSÖ" (SLDKDLSÖDK SALAQ) sinirlenip dışarı çıktığında derin bir nefes aldım. Güçlü kelepçelerin tek kötü özelliği en ufak 1. Sınıf düzeyi bir kilit açma büyüsü ile açılabilir oluşlarıydı. İçimde çok az hissedebildiğim büyü gücüne odaklandım. "Alohomora." Klik sesini duyduğumda hayatımda ilk kez nefes alıyormuşçasına derin bir nefes aldım. Elimi havaya kaldırıp asamın kapının üstindeki demik parmaklıklar arasından geçişini izledim. Konsantre ol Chas. Sadece cisimleneceksin. Hadi. Kendimi Hogwarts bahçesinde hayal ettiğimde bir pop sesi ile kendimi orda buldum. Şükürler olsun ki septirmemiştim. Sadece vicudumdaki derin yara bunu kaldıramadı ve tekrar kanamaya başladı. Bir elimle asamı tutarken diğer elimi karnıma bastırdım. Zorla asamı uzun, benim boyumda bir asaya dönüştürdüğümde onun yardımı ile zor ilerledim. Bir kaç öğrenci beni görüp çığlıkkar atıyordu. Bir kaç tanesi gözlerini kapatmıştı.