Brawl Stars: Zogarigusitaki'nin Savaşçıları

Bölüm 10- Kayıp Uçak

      NOT: BU BÖLÜM SUPERCELL'İN RUS BİR KANALINDAN YAYINLANAN "." ADLI CANLI YAYIN HAKKINDADIR.

   Sıkıntıdan patlıyordum. Savaşım o gün 3 taneydi ve hepsi bitti. Ben de evde tıkılmıştım. Diğerlerini bekliyordum ama onların da savaşı vardı. Hatta Yaordn'ın 3 tane de gece savaşı vardı. Evde uf puf diye dolaşa dolaşa telefonum çaldı. Arayan annemdi.

P: Alex eve gelir misin bize yardım etmen lazım.

A: Tamam anne hemen geliyorum.

           Hiç değilse annemle bir şeyler yapacaktık. Sıkıntım az da olsa geçecekti. Hemen büyüdüğüm eve, Pam'in evine, gittim. Jessie hala orada kalıyordu. Colt abim ise benim gibi kendine ev tutmuştu.

A: Anneee! Orada mısın? Ben geldim. 

P: Oğlum hoşgeldin. Acelemiz var. Biz Jessie ile lunaparka gideceğiz. Önemli bir işimiz var. Uzakta olduğu için uçakla gitmemiz lazım. Senden isteğim şu: Bu 3 radyoya göz kulak ol. Değişik sesler gelirse bana haber et. 

A: Tamam, sanırım bunu yapabilirim.

P: Çok teşekkürler. Biz 3 saate geliriz. 

A: Tamam. İyi işler.

     Jessie ile de biraz görüştük ve ben domates gibi olmuştum. Jessie sorgulamaya başladı.

Je: Sen niye kızardın.

A: Emmmmm... Bugün fazla ulti kullandım ve ateşten biraz yanmış olabilirim.

Bu berbat bir yalandı çünkü Jessie kendi gücüme karşı bağışıklık kazandığımı biliyordu. Ama aceleden bunu unuttu sanırım. 

Je: Neyse görüşürüz. Benim biraz acelem var.

A: Görüşürüz.

       Anne kız uçağa atladılar ve hızlıca uzaklaştılar. Bu uçağı ikisi birlikte yapmışlardı ve gayet güvenliydi. Evime taşınmamda bayağı yardımı olmuştu. Radyo çok ses çıkarmıyordu. Arada sadece titreşimler şiddetleniyordu ama annem bundaa bir sıkıntı olmadığını söyledi.

(2 saat sonra)

      Radyoda hiç ses çıkmıyordu. Bir ara lunapark müziği geldi ancak annemi aradığımda. 

P: Arada öyle yapar. Sen ona takılma.

Yine uzun süre ses gelmedi ve bir an şiddetli bir siren sesi geldi. Ambulans veya polis sesini andırıyordu. Hemen telsize ulaştım ve konuştum.

A: Anne. Ben Alex Junker. Oğlun. Radyodan siren sesi geliyor. Tekrar ediyorum. Siren sesi. Tamam.

       Telsizlerle iletişim sağlıyorduk çünkü uçak telefonla iletişimi şimdilik kaldırmıyordu. Annem bunun için çalışıyordu. Ses gelmiyordu. Bir an telsiz çalıştı ve robotik bir ses konuştu.

Robotik ses: Benim hatam. Çok üzgünüm.

       Sonra telsizdeki ses kesildi. Bir daha da açılmadı. Polisin numarasını aradım ve.

A: Lütfen yardım edin. Lunaparka giden bir uçaktan haber almaya çalışırken ses kesildi. Uçaktaki annem ve küçük kardeşim. Lütfen... Lütfen yardım edin. 

      Bunu dedikten bir kaç saniye sonra radyodan yine lunapark müziği çaldı. 

Polis ilk buraya geldi. Gelen abim Colt'tu. Arada o da polislik yapardı. Beni ağlarken görünce şaşırdı ve:

C: Alex?

A: Abi. Annem kayıp. Jessie de kayıp. Lunaparka gideceklerini. Bu 3 radyoyu kontrol etmemi ve tuhaf bir ses çıkarsa haber etmemi söyledi. Bir siren sesi geldi ve onlara haber etmek için telsize konuşmaya başladım ama robotik bir ses benim hatam ve çok üzgünüm dedi. Ya-ya onlara bir şey olursa veya olduysa.

C: Şşşşt. Sakin ol. Onları bulacağız. Radyoları da al ve arabaya bin. Kabloları arabadaki prizler ile çalıştırırız. Telsizini de al. Departmandaki teknoloji uzmanları belki sinyal bulurlar. Gel atla.

Polis arabasına atladım ve hemen radyoları çalıştırdım. Hala iğrenç siren sesi çalıyordu. 

        Abimin çalıştığı polis departmanına geldik ve radyoları ve telsizi teknoloji uzmanlarının odasına bıraktık. 

     (AKŞAM)

Teknoloji uzmanları yerlerini tespit ettiler. Uçak pistine benzeyen bir yerde sabit duruyorlarmış. Su ve yemek aldık ve yola çıktık. 2,5 saatlik bir yoldan sonra ulaştık ve haberden bizim ekibin de haberi olmuş olmalı ki Meiwo ve Yaordn da yeri öğrendiğinde çok hızlı oldukları için gelmişler.

Mei: Diğerleri gelemediler. Pek hızlı değiller. Ama selamları var.

A: Sağol.

Ya: Sen iyi misin? Perişan görünüyorsun.

A: İyi değilim. Annem ve üvey kardeşim, Jessie kayıp. 

       Biz konuşurken değişik uçan bir topçuk robot üzerimize geliyordu. Sabah duyduğum ses. "Lütfen dur" diyordu. Zar zor onu ıslattım ve bozuldu. Sonra annemin sesini duydum. 

P: Bu küçük topçuğun adı Peep. Onu bozmakla iyi ettin. Size doğru gelen diğeri ise Nani. Bozuk bir robot ve isteyerek saldırmaz. Onu etkisiz hale getirin. Radyoyu kırın.

Nani: Ama. Ama. Ben bunu hak etmiyorum. 

Elektrik topları fırlattı.

Na: Ufff. Yine oldu. Özür dilerim.

P: Nani. Bana güven. Bu senin iyiliğin için. Seni tamir edeceğim. Söz.

Colt tam radyoyu kıracaktı ki.

Na: Lütfen dur.

P: Kır onu! Onu tam olarak yapamadım. Benim hatam. Ama bunu düzelteceğim. 

Colt radyoyu kırdı. Ancak Nani bozulmadı. Kendisi kaçtı. Pam çok sinirliydi ve kendini suçluyordu.

P: Bu kadar büyük hatayı nasıl yaptım. Nani'yi nasıl düşürürüm. Onu tamir etmeye çalışmadan kapatmalıydım. Uçakta kaçak yapacağını tahmin etmeliydim. Pam ve Jessie'yi eve bıraktık ve ben de evime gittim. 

Yaordn ile konuyu konuşuyorduk. Yatmaya giderken dışarda çığlık sesleri hakimdi. Bir kaos varmış gibi herkes koşuyordu ve bu kaosun sebebi Nani'ydi. Onu durdurmalıydık.

                                                                                                                                               -devam edecek...-

EVET. YİNE HEYECANLA BİTİRDİĞİM BÖLÜM. BEĞENDİYSENİZ OYLAMAYI VE YORUM YAZMAYI UNUTMAYIN :3