My Royal Secret✔️

2: Meeting with the Prince

dedicated to my Anak Dana Aguilar :)) Syempre damay na din si OP dun :)) I love you both.

Capítulo 2: Meeting with the Prince

Dana's POV

Pagkatapos ng class, nahila na naman ako sa music room. Hayy.. Na punta lang ako dito, na sama pa tuloy ako sa planong pupunta ng Palawan. Yung mga spoiled brat talaga.

"Wag mong subukang hindi pumunta Dana, magagalit ako sayo. Sige ka tatangalan kita ng gig." Pananakoy ni Lea sa akin

Hayy.. Naman. Ayokong mawalan ng trabaho. Tuwing monday kasi doon ako tumutugtog sa bar ni Lea.

"Blockmailer?"

"Yeah? Basta sumama ka. Dapat maraming girls!"

Naghiwalay na rin kami ng landas. Sya sa parking lot ako naman papalabas ng campus. May mga ilang hakbang na lang nandun na din ako sa subway.

<3

Laking pasalamat ko dahil hindi natuloy ang outing ngayon kaso biglang lugmok din dahil next week na lang daw. Ibig sabihin gogora pa rin kami.

<3

Next week...

Hell ngayon buong week na ito. Review at Exam ang drama ng bawat estudyante. Isa ako sa kumakayod maka-top score. Ayoko atang bumalik sa bansa ko na walang mga achivement sa buhay.

"Dana!"

Ooopss! Na pansin pala ako ni Mia.

"Mimi!" Pinilit kong ngumiti. Tawag ko pala sa kanya ngayon ay Mimi. Wala lang. Trip ko lang.

"Yes! Excited na ako tomorrow! Tuloy na bakasyon natin bukas. Wag kang magiindian ah."

Tumango na lang ako. Wala eh, na kwento ko na rin kasi eto kina Mama at Papa, mas excited pa nga sa akin. Sila na naghanda ng dadalhin ko. Yun nga lang kailangan pa rin akong sundan ni Papa. For safety reasons.

Hayy.. Ayoko sanang sumama pero mukhang no choice ako.

Gaya ng paulit-ulit kong ginagawa sumasakay ako ng subway tapos susunduin ko ang kapatid ko tapos uuwi na. Wala namang pinagbago doon. Gusto ko rin naman kasibnasusubukan kong maging normal na tao.

Siguro nga dapat subukan ko rin magkaibigan.

Hindi naman sa galit ako sa kanila (Ellah, Mia at Lea), ang akin lang takot na ako magtiwala pa. Sa lugar na ito, maraming mga nagpapanggap lang o kaya pasikat. Malay ko ba kung ganun din sila. Kahit na ba niligtas nila ako dun sa nambubully sa akin, hindi pa rin ako pwede magtiwala. Tulad ng iba, baka pagsamantalahan lang nila ako pag nalaman nila kung sino ba talaga ako.

Pagbukas ng pinto ng train nakahanap naman ako ng mauupuan.

Swerte!