VICTIMS OF LOVE

Chapter 2- Never Surrender

Jazon's POV

"Sino ka?" Painsulto kong tanong sa kapapasok pa lang na si Margaux sa aking opisina. At sinundan pa talaga ako ng may sayad na babaeng 'to.

"Hindi ako sinuka,inianak ako ng nanay ko. Lumabas ako sa pepe niya." Pabalang naman na sagot niya.

Kung ibang tao siguro ang kaharap ko'y malamang tumatawa na ko sa joke na 'yon. Pero galing kasi sa babaeng to eh.

"Did you come here to piss me off again? Why did you follow me? You know very well that I'm a busy person. Alin ba ang hindi mo ma-gets sa sagot ko na A-YO-KO, kanina sa bahay ha? You want me to translate it in chinese?" Naiirita kong sabi.

At ang maldita nakuha pang umupo sa table ko at ngumiti ng matamis. Nakita ko na naman tuloy ang makinis at mahaba niyang binti na bahagyang lumitaw dahil umangat ang suot nitong dress na four inches yata ang pagitan bago umabot sa tuhod nito. Aware naman kasi ako sa angking kagandahan nito pero binabaliwala ko lang madalas. She's not my type!

"Ang aga-aga sungit-sungit mo, my loves. 'Lika ka nga dito kiss na lang kita para bumait ka naman kahit pa'no." Bahagya pa itong dumukwang sakin kaya nakita ko na naman ang cleavage niya. Which I'm sure sinasadya niyang ipakita sakin.

Kahit naman dinedema ko siya madalas hindi ko pa din maiwasan madala sa mga pang-aakit niya. Lalaki lang din naman ako. But damn! I'm not supposed to think that way for her. Tinatraydor din kasi ako ng libido ko minsan.

"You want me to fuck you now right here on my table ha? Mas better yun kesa sa kiss na gusto mo, woman." Pananakot ko sa kanya. At mukha naman natakot dahil umalis na siya sa pagkakaupo sa table ko at umupo na lang sa visitor's chair na malapit sa kaniya.

"A-ahm I'll try again to convince you about our "engagement" thing, JC."

JC short for Jazon Chan. Siya lang tumatawag sakin ng ganon which honestly.. I find it cute.

"Ok. I'll give you five minutes of my precious time to talk about it. Now talk."

"As you already know, once na maging maging mag-asawa na tayo-"

" Hindi pa ko umo-oo sa offer niyo." I interrupted her. Inirapan naman niya ko. Maldita talaga. Siya na nga may kailangan iirapan pa ko. "And don't give me that eye, woman. You want me to marry you right? Ikaw ang may kailangan kaya matuto kang gumalang!."

"Ok ok ok." She said raising her both hands. " As you said, I want to marry you, JC. And I'm serious about it. You know that I'm in love with you for how many long years now. We're both single. Aside sa pagkakaroon natin ng dugong chinese, our parents agreed with it. With our engagement. They wants us to follow our chinese tradition."

"To hell with that tradition Margaux!"
Napaigtad ang dalaga sa may kalakasang pagkakasabi ko. "Alam mong hindi na gaanong nasusunod yan sa mga angkan natin." I hissed.

"Pero hindi ka naman lugi sa makukuha mong kapalit hindi ba?" Patuloy niya. "In fact kahit ngayon pa lang you can take over the Presidency in our company. Mapupunta pa sa'yo ang iba kong mananahin from my grandparents. And it's a serious huge amount of money. We're talking about millions here, JC. So please JC, please?" May pagsusumamo sa boses nito. Ayaw man niya pero parang bigla ay may humaplos sa kanyang puso sa nakikitang pagsusumamo at pagmamahal sa mukha nito.

Dati rati kasi'y wala naman siya pakielam kahit lantaran ang pagpapahayag nito ng nararamdaman sa kaniya. Sa loob kasi ng limang taon na pagtatagpo namin ng landas wala na itong bukang bibig kung hindi ang mga salitang "I'll marry you someday" at "I love you".

"Sinusuhulan mo ba 'ko Margaux? Well surprise, lady! You're not the only millionaire here in this room. I, also, have millions in different bank accounts. So what made you think that I need those millions of yours ha?" Mariin kong sabi.

" Pandagdag yaman?" Pabiro pang sagot nito.

"You're crazy!" I hissed again. "Kung wala ka ng sasabihin, labas na. I have paperworks to do." Pangtataboy ko sa luka-luka.

"I need to be married and have a child by the age of 26. It's one of my grandparents condition para makuha ko ng buo ang mana ko sa kanila." Nakayukong pahayag nito. Na parang nahihiya. Hiya? Meron ba nito ang kausap ko?

"And so?" I asked.

"They will automatically give those away to the charity if I will not claim it. Ten months from now, 26 na ko, JC and it's stressing me out. Pera din yon."

"That's not my problem".

"Please JC I will do everything pumayag ka lang. Please?." In my surprised bigla na lang siya lumuhod sa harapan ko.

"Stand up, you idiot." Pilit ko siyang hinihila patayo. Hindi naman ako Diyos para luhuran niya ng ganito.

"No!. Hindi ako tatayo dito hanggat di ka pumapayag."

"Ganyan ka na ba talaga ka desperada ha Margaux? Alam kong mahal mo ko pero sobra na tong ginagawa mo." And in my horror bigla na lang siyang umiyak.

" Hey, look at me. Look at me." Pilit ko siya pinatingin sakin. "Wag kang umiyak dahil wala naman akong ginagawang masama sa'yo. Ikaw lang din nagpapahirap sa sitwasyon mo eh. You're more than this Margaux." Nang hindi pa din ito tumigil ay nagpatuloy ako. "It's not that I hate that stupid idea of yours but I can't love you back, babe. I don't want to be marry because someone told me to. I want to marry someone that I love. Someone who died 5 years ago." Bigla kong nasabi. I sighed heavily
Damn! Bakit bigla ko na naman naalala si Andrea.

After five years I haven't been moved on. Mahirap kalimutan ang taong minahal mo ng sobra. Lalo pa't bigla na lang itong nawala ng wala ng balikan pa. Saka bakit ba bigla ko na lang na-open ang bahaging yon ng buhay ko? As much as possible ayoko na maalala ang mga oras na yon. But damn! It's still hurts. Parang may dumadakot na naman sa puso ko at parang gusto ko na naman lunuri ang sarili ko sa alak para maibsan ang sakit.