DEVIL'S WRATH 2: Colt Develios (COMPLETED)

CHAPTER 20

Kumain kami sa isang seafood restaurant, basta nalang may nagwala sa tiyan ko nang makita ang squid at crab sa harap ko.

I didn't used my utensils, nagkamay ako at ganun din si Hiro. Parang sasabog ang tiyan ko sa tindi ng kabusugan. Hindi na ako nakapagtimpi at hindi narin nakapagpigil. Gutom nga talaga ako.

Narinig ko ang pag-uusap nang nasa kabilang table at ang dialect na ginagamit nila ay hindi pamilyar sa akin, I liked their tone and the way they deliver their words.

After namin kumain ay bumalik kami sa kotse, I'm nervous to seeing Kelvin. I can't explain what I felt right now. There are so many questions running in my mind while we're hitting the road. What if maalala n'ya agad habang hindi pa ako nakapagtapat ng katotohanan? What if iwan n'ya ako? What if magagalit siya ng sobra? Paano kung kamuhian n'ya ako? Kaya ko ba s'yang pakasalan pagkatapos ng lahat?

"We're here... Let's go?" I stared at him and I slowly nodded. Nanginginig ang mga tuhod ko habang papasok kami sa isang native house.

Hiro pressed the door bell ngunit walang tao. He slowly open the door and it's not lock.

"Sir sorry po di ko nabuksan" I saw a woman wearing a maid uniform.

"It's okay, where's your sir Kelvin?"

"Lumabas po kanina sir, di pa nakabalik" napalingon si Hiro sa akin, inabot niya ang kamay ko at pinisil ito.

"Let's go, I'll show your room Chai. Baka maya-maya nandito na 'yon" Tumango ako sa kaniya at sumunod paakyat ng hagdan.

He show me my room and we sat down on the bed. Napatitig ako sa kama at gusto ko na namang umiyak. That's all I wanted to do right now.

"Caramel, you changed a lot. I always see you like that. What's wrong Chai?"  I just shook my head off and wiped my tears.

"Sinaktan ka ba ng devil na 'yon Cara? Tell me"

"H-He did Hiro... Sobrang sinaktan n'ya ako" sumbong ko sa kaniya. Hindi ko parin matanggap ang sakit na naramdaman ko n'ong narinig ko ang mga sinabi niya. Hinagod niya ang likod ko at dinamayan ako sa pagdadalamhati ko, natigilan lamang kami nang marinig ang pagkatok mula sa pinto.

Nagkatinginan kaming dalawa at tumayo kami mula sa kama. I walked towards the door and I stiffened as I saw kelvin.

"Love!" He said and hugged me so tight. Natuod ako at wala akong ibang nararamdaman kundi lamig. Wala na akong nararamdamang init katulad ng dati. Napaiyak ako dahil hindi ko na ramdam ang init sa tuwing niyayakap n'ya ako, ang kilig at kiliti sa tuwing magkasama kami.

Nang kumalas siya sakin, he framed my face and kiss my lips. I didn't respond, wala akong may naramdaman kundi lamig ng labi n'ya.

"I miss you Caramel, why you didn't took a visit on the hospital love? I didn't see you since I woke up"

"I-I'm sorry Kel. When you got accident, I was there on m-my seminar. I'm so worried with you love..." Pagsisinungaling ko sa kaniya.

"It's okay... I was surprised na dito pala ang wedding place natin. But I like it, why it changed in a sudden love?"

"It's surprise love... okay lang naman sayo diba?"

He smiled at me and kiss my cheek, nakokonsensya­ ako. I hate myself for doing this to him! Ba't ganun kadali? Nawala lahat ng nararamdaman ko sa kaniya ng ganun-ganon nalang?

I can't believe this! I can't believe this! Kahit hinalikan n'ya ako ng makailang beses tila wala itong epekto sa akin! Hiro left us alone and we talked together about our upcoming wedding, it was three days from now. At imbis na ipagtapat sa kaniya ang katotohanan tungkol sa mga kasinungalingang nagawa ko, ibang mga bagay ang lumalabas sa bibig ko. Natatakot kasi akong sabihin sa kaniya ang lahat.