Μήπως έχεις μπλέξει και εσύ με ένα παλιόπαιδο και δεν έχεις ιδέα για το τι να κάνεις; Μήπως δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς ένα Κακό Αγόρι; Ορίστε ο οδηγός σου!
•Πρόφαση• [1] - [13]
Ζωή - Τι γυρεύεις εσύ εδώ;
Κάμερον - Ε όχι ρε πούστη, πόση ατυχία σ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Πλευρά Κάμερον
Νομίζω είμαι στην όγδοη μπύρα, δεν είμαι και σίγουρος. Μετά την τρίτη μπύρα η μορφή της στο μυαλό μου θόλωσε λιγάκι, ένιωσα ικανοποιημένος. Στην πέμπτη μπύρα δεν άκουγα καν την φωνή της, γούσταρα τρελά. Όσες μπύρες και να πιω όμως δεν θα σταματήσω ποτέ να την νιώθω πάνω στο στήθος μου. Όπως ακριβώς ξεκουράζοταν, έτσι. Με το κεφαλάκι της αφημένο στον λαιμό μου, το μικρό της χέρι να χαϊδεύει το στήθος μου.
Πίνω λίγο ακόμα, η αίσθηση δεν φεύγει όμως σιγά σιγά θυμάμαι τον λόγο που κατέληγα εδώ τα βράδια στα εικοσιτέσσερα μου. Η θάλασσα γαληνεύει τον πόνο, το ποτό απλά βοηθάει. Πετάω το άδειο τενεκεδάκι στην σακούλα και βγάζω δύο μεγάλα μπουκάλια που βρήκα στη κάβα. Πάνω στην θολούρα της στιγμής τα διάλεξα από το χρώμα. Προσπαθώ να διαβάσω τις ετικέτες αλλά ζαλίζομαι, γελάω λίγο. Μα να μην με πάρει ούτε ένα τηλέφωνο; Με ξέχασε όντως; Βράδιασε και ακόμα τίποτα. Μήπως με πήρε και δεν το είδα;
Πετάω τα μπουκάλια στη άμμο και αρπάζω το κινητό μου, τίποτα. Θα μπω στις κλήσεις, ίσως με κάλεσε και δεν μου το εμφανίζει! Και εδώ τίποτα.
Κάμερον - Χα-χαλασμένο παλιόπγμαρμα.
Το αφήνω πίσω, θα περιμένω εγώ. Θα με πάρει τηλέφωνο η Ζωίτσα μου, θα με πάρει να μου πει ότι της λείπω, ότι θέλει να γυρίσω πίσω. Η Ζωίτσα μου…
Ανοίγω το κίτρινο μπουκάλι, θα περιμένω. Πίνω από το στόμιο αλλά με το που το γεύομαι το φτύνω. Τι σκατά αγόρασα; Ουρία; Το κοιτάζω αλλά θυμάμαι ότι δεν μπορώ να διαβάσω, γελάω πάλι. Μήπως με κάλεσε η Ζωή;
Κοιτάζω το τηλέφωνο, τίποτα. Πίνω, φτύνω, γελάω. Κοιτάζω το κινητό, τίποτα. Πίνω, καταπίνω, με καίει, γελάω. Κοιτάζω το κινητό, τίποτα.
Κάμερον - Γιατί ρε εσύ Ζωίτσα;
Σιγοκλαίω παραπονιάρικα, πίνω, φτύνω, ξανά πίνω, καταπίνω. Κοιτάζω το πουκάμισο, το κινητό, τίποτα. Πίνω, καταπίνω, πίνω, καταπίνω, πίνω- το τελειώνω. Κοιτάζω το μπουκάλι, φαίνονταν μεγαλύτερο. Κοιτάζω το κινητό, φαίνονταν να δουλεύει. Είναι χαλασμένο. Είναι σίγουρα χαλασμένο. Η Ζωίτσα μου δεν θα με ξεχνούσε ποτέ, η Ζωίτσα μου που ζει και αναπνέει για εμένα, η Ζωίτσα μου…
