[ Unicode ]
သေးသွယ်တဲ့ လက်ချောင်းများက phone screen ပေါ်ပြေးလွှားနေသည်။
ခဏတာတုန့်ဆိုင်းနေပြီးမှ sent ဆိုတာကိုနှိပ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်အညိုရောင်မျက်ဝန်းများက ဖုန်းကို ခဏစိုက်ကြည့်နေသည်။
ထိုတစ်ယောက်သောသူရဲ့စာပြန်တာကိုစောင့်နေလိုက်သည်။
ပို့ထားတဲ့စာလေးက hello? ဆိုသော တစ်ခွန်းတည်း။
ဘာဆက်ပြောရမလဲတွေးရင်း reply ဝင်လာသည်။
{ လီးလား } တဲ့။
တိတ်ဆိတ်တဲ့အခန်းငယ်ထဲ ရယ်သံသဲ့သဲ့ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။
အမူအရာတွေပြောင်းလဲသွားတယ်။
အကျင့်စရိုက်တွေပြောင်းလဲသွားတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် သူ့ကို ချစ်တယ်။
စာတစ်ချို့အပြန်အလှန်ပို့ရင်းကနေ အတွေးစတို့က လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ဆီသို့.....။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
"အား!!! ရှုံးပြန်ပြီကွာ ချီး"
တစ်နေကုန် ပွဲတိုင်းရှုံးနေတာတော့မဟုတ်သေးဘူးလေ။
စိတ်ကလေလာပြီ။
ကိုယ်ကောင်းတော့လည်းစောင်အသင်းသားက စောင်သုံးမကျဘူး လိ့။
အသက်ကဖြင့် 23 ရှိပြီ။ epic ကမတက်သေးတာတော့ တင်းပီ။
တကယ်ဆိုလည်း တက်ပါတယ် ဆော့ရမှာပျင်းလို့သာ။
ဟင့် ငါက စောက်ချောကြီးပါဟ။
" Wtf ပွဲကကောင်းပြီဆို သေးကပေါက်ချင်လာပြီ "
မြင့်မား ဖုန်းကိုလည်းလက်ကမလွှတ်နိုင် သေးကလည်းတော်တော်ပေါက်ချင်နေတာကြောင့် ဖုန်းတစ်ဖက်နဲ့ Toilet ကိုတရောသောပါး ပြေးရသည်။
"အ..ခုမှပဲနေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသွားတယ် "
မြင့်မား တီးတိုးရေရွတ်ရင်း ချွတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကို ချိုင်းခြားညှပ်ကာ toilet ထဲမှထွက်ရင်း ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေလိုက်သည်။
ဟမ်? ခြေသံကြားတယ်
လူလာတာလား?
မြင့်မား ကြောင်နေဆဲမှာပင် toilet တံခါးဝမှလူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။
.......
" အား!!!!!!fck fck fck ငါသင်တန်းကမပြန်ရသေးဘူးဆိုတာမေ့သွားတာကွာ ချီးပဲ
လူလည်းတစ်ယောက်မှမရှိတော့ပါဘူး သူက ဘယ်ကကောင်လေးလဲ အားး!!!"
YOU ARE READING
Bec we're Enough ( Novelyze challenge)
Short Storyဒါကို novelyze challenge မှာဝင်ပြိုင်ဖို့ရေးဖြစ်တာပါ ဒီအတွဲက အပြင်မှာလည်းတကယ်ရှိပါတယ် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုအခြေခံပြီးရေးထားတာပါ။ ချစ်သူစုံတွဲတွေ တစ်ခါတရံမှာ ရန်ဖြစ်ကြတယ် စိတ်အခန့်မသင့်တာတွေရှိတတ်ပါတယ်။ ယောက်ျားလေးတွေဆိုတော့ ဆဲရေးတာတွေလည်းရှိမှာအမှန်ပါ...
